tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post3738413285890722469..comments2024-02-29T20:31:46.347+02:00Comments on Άννα Αγγελοπούλου: Χειμώνας. Πίνακες του Childe Hassam και ένα ποίημα του Φερνάντο Πεσσόα για το χιόνιΑννα Αγγελοπούλουhttp://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-28289464992705775812015-02-11T13:34:32.307+02:002015-02-11T13:34:32.307+02:00Η ποίηση ως προέκταση της φιλοσοφίας ή το αντίθετο...Η ποίηση ως προέκταση της φιλοσοφίας ή το αντίθετο η φιλοσοφία ως προέκταση της ποίησης! Πολύ ενδιαφέρουσα η παρέμβασή σου για ακόμη μια φορά, Rosa.Αννα Αγγελοπούλουhttps://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-3353290727486749072015-02-11T11:13:23.265+02:002015-02-11T11:13:23.265+02:00Μη γελάτε, κύριε. Γνωρίζετε τόσο καλά, ως κάθε Phy...Μη γελάτε, κύριε. Γνωρίζετε τόσο καλά, ως κάθε Physicus<br />τις δύο θαυματουργές σφαίρες. Στοίχημα, με νεκροτομικά εργαλεία<br />έχετε τεμαχίσει τα μηλαράκια, τις λεπτές ίνες νεύρων,<br />διακλαδωμένες στην πρωτεΐνη, γύρω γύρω όπως έξω από το παράθυρο<br />το έργο των ριζών των δέντρων κάτω από το φρέσκο χιόνι.<br />Πολύ περισσότερα ξέρατε εσείς από τον κάθε ποταπό ανατόμο<br />για την ίριδα και την κόρη, αρχιμάστορα Metaphysicus.<br />Κανένας οφθαλμίατρος – ένας φιλόσοφος ανέβηκε στον λεπτό πάγο<br />πρώτα με τη μπερδεμένη ερώτηση: τι σημαίνει να βλέπω; Que sais – je !<br />‘Ισως βοηθάει το χιόνι, την αντίληψη να κατανοήσεις.<br /><br />Το χιόνι αφαιρεί. Υποθέστε, έχει φτιάξει το κρεβάτι για τη λογική.<br />‘Εχει αποκοιμίσει τους δρόμους, στους οποίους διαφορετικά<br />θα χανόταν ο συνειρμός των σκέψεων. Το τοπίο μοιάζει με πλάκα<br />από σχιστόλιθο, στιλπνά σφουγγαρισμένη, γερμένη κατά ενενήντα μοίρες.<br />Στο χειμερινό φως, ακτινοβολεί το πιο φωτεινό δωμάτιο lucida.1<br />Μέσα από τη χαραμάδα πάει η ακτίνα του βλέμματος<br />κοφτά στον ορίζοντα κι έρχεται πάλι πίσω. Κανένα δύσκολο μονοπάτι,<br />μόνο προοπτικές. Από τον πάγο καθαρισμένο το τραπέζι ιχνογραφίας<br />– ένα ιδανικό έδαφος<br />για Discours, κύριε. Allez! Για τη μέθοδο.<br /><br />‘Αντε, σηκωθείτε επιτέλους. Ο ήλιος δε σας περιμένει.<br />Σηκωθείτε από τα ανακατωμένα σεντόνια, πριν το Υπέροχο λιώσει<br />και η βρομιά θολώσει την ορατότητά σας όπως πάντα.<br />Φρέσκο χιόνι είναι πολύτιμο όπως τα μεγάλα διαμάντια,<br />για τα οποία κανείς διεξάγει πολέμους και ανταλλάσσει επαρχίες.<br />‘Ενας χρυσοχόος, το χιόνι. Διαμορφώνει, όπου πέφτει.<br />Στρογγυλεύει προς τα πάνω και προς τα κάτω<br />και μεταφέρει σε όμορφες καμπύλες, για τις οποίες η φυσική τότε,<br />ζωηρή σαν χελιδόνι, βρίσκει τη φόρμουλα.<br />Κύριε, σκεφτείτε, τι Σας διαφεύγει, χάνοντας χρόνο.<br />Για Εσάς, έχει, για Εσάς, χιονίσει όλη τη νύχτα.»<br /><br />Ντουρς Γκρίνμπαϊν (Durs Grünbein),<br />http://www.poema.gr/poem.php?id=13&pid=13<br />Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-25941394712356675082015-02-11T11:11:32.420+02:002015-02-11T11:11:32.420+02:00 «Το χιόνι του σήμερα»
«Ο κύριος, ξυπνάει. Χιόνιζ... «Το χιόνι του σήμερα»<br /><br />«Ο κύριος, ξυπνάει. Χιόνιζε όλη νύχτα. Μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, πάνω σε μια λευκή έκταση, στολίζεται η χώρα με λευκούς<br />κώνους. Είναι τα δέντρα, που εξευγενίζει ο μεγάλος διοργανωτής<br />με το χειμωνιάτικο χέρι του. Λέγεται, τον εκτιμάτε, τη διάθεσή του<br />για παιχνίδι. Αυτόν που βάζει σκουφιά πάνω στους πύργους<br />και τις σκεπές με κρύα πούπουλα καλύπτει.<br />Η κρυστάλλινη φανέλα του, πλεγμένη από νιφάδες,<br />γεμίζει αρυτίδωτα τους διαδρόμους, μέχρι όλος ο κόσμος<br />να είναι μαγεμένος και βαθιά χιονισμένος – ένα μεγάλο βιβλίο<br />με κατάλευκες σελίδες, που μόνο Αυτός περιγράφει.<br />Βλέπετε, γίνεται μέρα. Πρωί χωρίς ίχνη, γεωμετρικά ξεκάθαρο.<br />Παγωμένη όπως το πρωινό μετά τη δημιουργία, με αυστηρές φόρμες,<br />παρουσιάζεται τώρα η γη, υπολογίσιμη.<br />Ό,τι είναι εφικτό, όχι αυτό που έγινε πράγματι καταστροφικό<br />μέσω κατακλυσμού, γεωργίας, και πολέμου μικρών κρατών,<br />κείτεται τώρα απλωμένο. Κατευναστικά καλεί, οτιδήποτε μπορείς<br />να σκεφθείς, για μελέτη. Χιόνι έσπασε το ανάθεμα.<br />Η υπαγόρευση του χρόνου – έχετε αντιληφθεί; έχει αρθεί. Κάτω<br />από φρέσκους τοκετούς σύρθηκε μια αδιαφορία στους λόφους.<br />Αγνό ως χώρος, γυρίζει ανάσκελα το τοπίο σαν σε όνειρο.<br /><br />Ξυπνήστε, κύριε. Ακόμα κι αν χιονίζει, ένα πουπουλένιο κρεβάτι<br />είναι όπως ο μαγικός κόσμος εκεί έξω – μόνο σε μικρογραφία.<br />Κοντά για να τον πιάσεις, εύκολα διακριτός. Μια προβολή<br />σε κλίμακα ένα προς χίλια, αν πάρει κανείς την περιοχή,<br />στην οποία σας συνάντησε ο χειμώνας κουκουλώνοντάς σας σαν κάμπια.<br />Έξω από το κουκούλι! Ελάτε, πετάξτε τις κουβέρτες, ακόμη κι αν θυμίζει<br />η πτυχωμένη ρήψη τους βουνό και κοιλάδα – ανάμεσα μονοπάτια<br />το ένα πίσω από το άλλο, πάνω από το γόνατο ένας μακρινός λόφος…<br />Ό,τι θολώνει νωρίς το βλέμμα, το βράδυ το σπάει, δεν είναι ουράνιο σώμα.<br />Μια θήκη είναι, με μαλακή βάτα, για το κουρασμένο μυαλό.<br /><br />Χιόνισε. Κοιτάξτε, μπροστά από το σπίτι, τη λευκή μεγαλοπρέπεια.<br />Φέρτε το κορμί σας, το λεπτό εργαλείο, σε θέση. Κρατήστε<br />την αναπνοή σας λίγο. Ρυθμίστε ακριβώς, αυτό που είναι για εντοπισμό<br />έτσι πλασμένο όπως κανένας εξάντας – αυτό τo οπτικό εργαλείο<br />με τους φακούς του. Αντιλαμβάνεστε κάτι; Και το εργαλείο, που μας χρησιμεύει για προσανατολισμό στο χώρο, είναι μόνο<br />ένα σώμα, για το οποίο ισχύουν οι νόμοι του Ευκλείδη. Φτιαγμένο<br />από πρωτείνη, αλλά σαν στο είδος από γυαλί – τίποτα που να θρυμματίζεται,<br />κι όμως στην αναρρόφηση της γήινης βαρύτητας, ακολουθεί,<br />τρωτό, αν και πράγμα, τη διδασκαλία της διάθλασης.<br /><br /><br />(σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι)Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.com