tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post7074286826669635323..comments2024-02-29T20:31:46.347+02:00Comments on Άννα Αγγελοπούλου: Πίνακες με ξωκκλήσια του Μιχάλη Οικονόμου και Μποτίλια στη θάλασσα του Γιώργου ΣεφέρηΑννα Αγγελοπούλουhttp://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-245309662929904222015-07-26T01:16:01.198+03:002015-07-26T01:16:01.198+03:00Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν, Αριάδνη. Τι όμορφο ...Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν, Αριάδνη. Τι όμορφο όνομα και τι όμορφο το ποίημα που επέλεξες!Αννα Αγγελοπούλουhttps://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-56875097691833909802015-07-24T08:53:21.529+03:002015-07-24T08:53:21.529+03:00"Έχει μια λύπη η δέησημας,
από έναν παιδικό κ..."Έχει μια λύπη η δέησημας,<br />από έναν παιδικό καιρό που ξανάνθισε<br />μια τρυφερότητα νησιώτικης ακρογιαλιάς<br />που καθρεφτίζει τους οικτιρμούς σου.<br />Κατέβα από τους λόφους,<br />φέρε την πηγή του ελέους σου,ν αναβλύσει πλάι στην πληγή μας.<br />Μαζεψε πάλι εκ περάτων<br />τα μηνύματα της χαράς,<br />φόρτωσέ τα πάνω σε δειλινές καμπάνες<br />που σημαίνουν την Παράκληση<br />και φέρτα να τα καρφώσεις<br />στεφάνι στην πόρτα μας."<br /><br />Ματθαίος Μουντές "Δέηση του Δεκαπενταυγουστου"<br /><br />καλημέρα, πολύ όμορφες οι αναρτήσεις σου,συνδυασμένες με ποίηση.Αριάδνη Βλάχουhttps://www.blogger.com/profile/09469383207989282848noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-2666105950408850502015-07-18T18:57:09.340+03:002015-07-18T18:57:09.340+03:00Πολύ όμορφα και τα δύο. Είχα ξεχάσει τελείως τον Γ...Πολύ όμορφα και τα δύο. Είχα ξεχάσει τελείως τον Γρυπάρη.Αννα Αγγελοπούλουhttps://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-37532579744598392782015-07-18T09:57:08.187+03:002015-07-18T09:57:08.187+03:00Τ' άσπρο ξωκλήσι
T άσπρο ξωκλήσι στην πλαγιά...Τ' άσπρο ξωκλήσι <br /><br />T άσπρο ξωκλήσι στην πλαγιά, κατάγναντα στον ήλιο,<br />πυροβολεί με το παλιό, στενό παράθυρό του,<br /><br />Και την καμπάνα του αψηλά, στον πλάτανο δεμένη,<br />τηνε κουρντίζει ολονυχτίς για του Αϊ-Λαού τη σκόλη.<br /><br />Γ. Ρίτσος, Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδα<br /><br /><br /><br />Κάποιο τάμα...<br /><br />Γιὰ νὰ ξοφλήσω κάποιο τάμα <br />ξεκίνησα προσκυνητής. <br />Ξυπόλητη μαζί μου ἀντάμα <br />βουλήθηκες νὰ περπατεῖς, <br />μὰ ἀπόκαμες μεσοστρατίς.<br /><br />Κι ἐγὼ στὰ χέρια μου σὲ πῆρα <br />καὶ δρόμο παίρνω καὶ περνῶ. <br />Βλέπω ἀντικρὺ τὴν ἅγια θύρα <br />καὶ τὸ ξωκλήσι στὸ βουνό... <br />Νὰ σὲ κοιτάξω δὲ γυρνῶ.<br /><br />Σταλικοπόδιασα τοῦ δρόμου <br />Σφαλᾷ τὸ μάτι μου θαμπό, <br />δίπλα μὲ σένα, στὸ πλευρό μου <br />στὰ σκαλοπάτια σ᾿ ἀκουμπῶ <br />τῆς ἐκκλησιᾶς, ποὺ δὲ θὰ μπῶ.<br /><br />Ιωάννης Γρυπάρης<br /><br />Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.com