Βισουόβα Σιμπόρσκα, Κεραυνοβόλος Έρωτας
Στον έρωτα με την "πρώτη ματιά", τον "κεραυνοβόλο" έρωτα, αναφέρεται το παρακάτω ποίημα της, βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας (1996), Πολωνής ποιήτριας Βισουόβα Σιμπρόρσκα (1923-2006) ή μήπως στο τυχαίο και συμπτωματικό της ζωής των ανθρώπων; Μήπως μ᾽ αυτούς, που νομίζουμε ότι έχουμε ερωτευθεί με την "πρώτη ματιά", έχουμε ξανασυναντηθεί κάπου κάποτε, αλλά δεν έτυχε να τους προσέξουμε ή έτυχε να στρέψουμε αλλού το βλέμμα μας όταν περνούσαμε από δίπλα τους ή όταν περνούσαν αυτοί από δίπλα μας; Mήπως πριν την "πρώτη" συνάντησή μας με το αντικείμενο του έρωτά μας, προηγήθηκε κάποια άλλη "συνάντηση" που αγνοούμε; Μήπως υπάρχει ένα αόρατο νήμα που μας συνδέει με κάποιους ανθρώπους στο χρόνο, μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα "αποκαλύψει" την παρουσία μας και την παρουσία τους στη ζωή τους και στη ζωή μας;
Gotthardt Kuehl (German, 1850–1915), στο καφέ.
Gotthardt Kuehl (German, 1850–1915), Ζευγάρι που πίνει τσάι.
Πίστευαν και οι δύο ακράδαντα
ότι ένα ξαφνικό πάθος τους ένωσε.
Μια τέτοια βεβαιότητα είναι ωραία,
αλλά η αβεβαιότητα είναι ακόμη πιο ωραία.
Αφού δεν έτυχε να συναντηθούν ποτέ στο παρελθόν, ήταν πεπεισμένοι
ότι τίποτα δεν είχε υπάρξει μεταξύ τους.
Αλλά τι λένε οι δρόμοι, οι σκάλες, οι διάδρομοι –
μήπως είχαν προσπεράσει εκεί ο ένας τον άλλον ένα εκατομμύριο φορές;
Lesser Ury (German, 1861-1931), Στην καφετέρια, 1898. Στον πίνακα του Γερμανού ζωγράφου το βλέμμα του ενός δεν έχει συναντηθεί με το βλέμμα του άλλου.
Αφού δεν έτυχε να συναντηθούν
ποτέ στο παρελθόν, ήταν πεπεισμένοι ότι
τίποτα δεν είχε υπάρξει μεταξύ τους.
Αλλά τι λένε οι δρόμοι, οι σκάλες, οι διάδρομοι-
μήπως είχαν προσπεράσει εκεί ο ένας τον άλλον
ένα εκατομμύριο φορές;
Lesser Ury (German, 1861-1931), Στην οδό Κurfürstendamm, 1910. Εκείνη διασχίζει το δρόμο, εκείνος περπατά στο πεζοδρόμιο. Και οι δύο βρίσκονται στον ίδιο τόπο την ίδια στιγμή, αλλά αγνοούν την παρουσία του άλλου ή της άλλης...
Ίσως ένα «συγγνώμη» που ειπώθηκε μέσα στο πλήθος;
Ένα κοφτό «λάθος νούμερο»
στο ακουστικό του τηλεφώνου; –
Αλλά ξέρω την απάντηση.
Όχι, δεν θυμούνται.
Θα τους ξάφνιαζε αν μάθαιναν ότι
η Τύχη έπαιζε μαζί τους για χρόνια.
Όχι έτοιμη ακόμη
να γίνει το Πεπρωμένο τους,
τους έφερνε κοντά, τους απομάκρυνε,
τους έφραζε το μονοπάτι,
χαμογελώντας κρυφά,
κι ύστερα αποχωρούσε.
Lesser Ury (German, 1861-1931), Απόγευμα στο καφέ Bauer. 1898.
Υπήρξαν ενδείξεις και σημάδια,
κι ας μη μπορούσαν να τα διαβάσουν ακόμη.
Ίσως πριν τρία χρόνια
ή την περασμένη Τρίτη
ένα φύλλο να πέταξε
από τον ένα ώμο στον άλλον.
Ή κάτι να έπεσε και να το μάζεψε ο ένας από τους δύο;
Ποιος ξέρει, ίσως η μπάλα
που χάθηκε στους θάμνους της παιδικής ηλικίας;
Lesser Ury (German, 1861-1931), Περίπατος στο δάσος, 1923.
Υπήρξαν πόμολα και κουδούνια
όπου το ένα άγγιγμα ήρθε να σκεπάσει το άλλο.
Βαλίτσες στον έλεγχο εισιτηρίων που στέκονταν δίπλα-δίπλα.
Ένα βράδυ, ίσως, το ίδιο όνειρο, που το πρωί έσβησε σε μιαν αχλύ.
Κάθε αρχή
είναι εξάλλου μια συνέχεια,
και το βιβλίο των συμβάντων
μένει πάντοτε ανοιχτό κάπου στη μέση.
Lesser Ury (German, 1861-1931), Άνδρας και γυναίκα σε εστιατόριο, 1910.
Για το ποίημα, βλ. Βισουόβα Κισλόβσκα, Μία ποιητική διαδρομή, μετάφραση Βασίλης Καραβίτης, εκδ. Σοκολής, Αθήνα 2003.
Για μεταφρασμένα στα νέα ελληνικά ποιήματα της Κισλόβσκα, βλ. επίσης
Βισουόβα Κισλόβσκα, Η ζωή εδώ και τώρα, ποιήματα, μετάφραση Μπεάτα Ζουλκιέβιτς, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα, 2021.
Και οι δυο πιστεύουν ακράδαντα ότι τους ένωσε ένα ξαφνικό πάθος. Ωραία είναι μια τέτοια βεβαιότητα όμως η αβεβαιότητα είναι ακόμα πιο ωραία. [Πηγή: www.doctv.gr]
John Singer Sargent, Φθινοπωρινά φύλλα. 1913. Εθνική Πινακοθήκη της Βικτόρια. Μελβούρνη.
.jpeg)
.jpg){kind=link}
