tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post3519713209793946679..comments2024-02-29T20:31:46.347+02:00Comments on Άννα Αγγελοπούλου: Γυναίκες στο χιόνι. Πίνακες του George Henry BoughtonΑννα Αγγελοπούλουhttp://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-78177935658530583712015-01-10T18:47:31.861+02:002015-01-10T18:47:31.861+02:00Aπό τις πολύ καλές στιγμές του Γιάννη Ρίτσου. Πολύ...Aπό τις πολύ καλές στιγμές του Γιάννη Ρίτσου. Πολύ όμορφο! Ευχαριστώ πολύ που το έγραψες, Rosa.Αννα Αγγελοπούλουhttps://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-62689803077429561712015-01-10T15:44:23.929+02:002015-01-10T15:44:23.929+02:00Γιάννης Ρίτσος, «Το χιόνι»
«Το χιόνι είναι άσπρο,...Γιάννης Ρίτσος, «Το χιόνι»<br /><br />«Το χιόνι είναι άσπρο, μαλακό σαν τελειωμένος έρωτας, -είπε.<br />Έπεσε απρόσμενα, τη νύχτα, μ’ όλη τη σοφή σιωπή του.<br />Το πρωί, λαμποκοπούσε ολόλευκη η εξαγνισμένη πολιτεία.<br />Μια παλιά στάμνα, πεταμένη στην αυλή, ήταν ένα άγαλμα.<br /><br />Εκείνος ένοιωσε την κοφτερή ψυχρότητα του πάγου,<br />την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του προσωπικό<br />μονάχα μια στιγμή ανησύχησε: μήπως και δεν του απόμενε<br />τίποτα πια θερμό να το παγώσει, μήπως και δεν ήταν<br />μια νίκη του χιονιού, μα απλώς μια ουδέτερη γαλήνη,<br />μια ελευθερία χωρίς αντίπαλο και δόξα.<br /><br />Βγήκε λοιπόν αμήχανος στο δρόμο, κι όπως είδε το χιονάνθρωπο<br />που φτιάχναν τα παιδιά, πλησίασε και του ‘βαλε<br />δυο σβηστά κάρβουνα για μάτια, χαμογέλασε αόριστα<br />κ’ έπαιξε χιονοπόλεμο μαζί τους ως τα’ απόγευμα.<br /><br />(Γ. Ρίτσος, Ποιήματα, τομ. 3ος, Κέδρος)<br />Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.com