tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post355186496507559127..comments2024-02-29T20:31:46.347+02:00Comments on Άννα Αγγελοπούλου: Ποιήματα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και πίνακες του Πάμπλο Πικάσσο από την Μπλε ΠερίοδοΑννα Αγγελοπούλουhttp://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-32434692779081160412016-03-20T11:49:23.860+02:002016-03-20T11:49:23.860+02:00Έχεις δίκιο. Υπάρχουν πολλές αναφορές στο Διαδίκτυ...Έχεις δίκιο. Υπάρχουν πολλές αναφορές στο Διαδίκτυο, αλλά δεν βρήκα ούτε εγώ τον μεταφραστή.<br /><br />Βλ. και https://www.auth.gr/news/anouncements/19486Αννα Αγγελοπούλουhttps://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-91483389112914309052016-03-20T09:06:48.439+02:002016-03-20T09:06:48.439+02:00Πράγματι, πολύ συγκλονιστικό! Μια γροθιά στο στομά...Πράγματι, πολύ συγκλονιστικό! Μια γροθιά στο στομάχι. Ευχαριστώ πολύ που έγραψες και τα δύο ποιήματα. Μπορούν να αξιοποιηθούν και για εκπαιδευτικούς, παιδαγωγικούς λόγους.Αννα Αγγελοπούλουhttps://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-33157695241594664892016-03-20T09:02:22.110+02:002016-03-20T09:02:22.110+02:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.Αννα Αγγελοπούλουhttps://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-52071750216900636612016-03-19T20:05:33.631+02:002016-03-19T20:05:33.631+02:00Πρόσφυγες
«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,
εκ...Πρόσφυγες<br /><br />«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,<br />εκτός αν πατρίδα, είναι το στόμα ενός καρχαρία.<br /><br /><br />Τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις ολόκληρη την πόλη<br />να τρέχει κι εκείνη.<br /><br />Οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα<br />με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους,<br />το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου,<br />που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου,<br />κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του.<br />Αφήνεις την πατρίδα μόνο<br />όταν η πατρίδα δεν σε αφήνει να μείνεις.<br /><br />Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγά.<br />Φωτιά κάτω απ' τα πόδια σου, ζεστό αίμα στην κοιλιά σου -<br />δεν είναι κάτι που φαντάστηκες ποτέ ότι θα έκανες μέχρι που η λεπίδα χαράζει απειλές στο<br />λαιμό σου και ακόμα και τότε ψέλνεις τον εθνικό ύμνο ανάμεσα στα<br />δόντια σου και σκίζεις το διαβατήριό σου σε τουαλέτες αεροδρομίων<br />κλαίγοντας καθώς κάθε μπουκιά χαρτιού δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν<br />πρόκειται να γυρίσεις.<br /><br />Πρέπει να καταλάβεις ότι<br />κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα,<br />εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά,<br />κανένας δεν καίει τις παλάμες του κάτω από τρένα, ανάμεσα από βαγόνια<br />κανένας δεν περνά μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού<br />τρώγοντας εφημερίδες, εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδεύει σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι.<br /><br />κανένας δεν θέλει να σέρνεται κάτω από φράχτες<br />κανένας δεν θέλει να τον δέρνουν ή να τον λυπούνται<br />κανένας δεν διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγων ή την φυλακή, παρά μόνο<br />επειδή η φυλακή είναι ασφαλέστερη από μια πόλη που φλέγεται<br />κανένας δεν θα το μπορούσε<br />κανένας δεν θα το άντεχε<br />κανένα δέρμα δε θα ήταν αρκετά σκληρό για να ακούσει τα:<br />γυρίστε στην πατρίδα σας μαύροι, πρόσφυγες, βρομομετανάστες,<br />ζητιάνοι ασύλου που ρουφάτε τη χώρα μας,<br />αράπηδες με τα χέρια απλωμένα που μυρίζετε περίεργα<br />απολίτιστοι<br />κάνατε λίμπα τη χώρα σας και τώρα θέλετε να κάνετε και τη δική μας.<br /><br />Πώς αντέχουμε στα λόγια, στα άγρια βλέμματα;<br />ίσως επειδή τα χτυπήματα είναι πιο απαλά από το ξερίζωμα ενός χεριού ή ποδιού<br />ή τα λόγια είναι πιο τρυφερά από δεκατέσσερις άντρες ανάμεσα στα πόδια σου<br />ή οι προσβολές είναι πιο εύκολο να τις καταπιείς από τα χαλίκια κι από τα κόκαλα από το κομματιασμένο κορμάκι του παιδιού σου.<br /><br />Θέλω να γυρίσω στην πατρίδα,<br />αλλά η πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία<br />πατρίδα είναι η κάνη ενός όπλου<br />και κανένας δεν θα άφηνε την πατρίδα<br />εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγούσε μέχρι τις ακτές<br />εκτός αν η πατρίδα σού έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορα,<br />να αφήσεις πίσω τα ρούχα σου να συρθείς στην έρημο<br />να κολυμπήσεις ωκεανούς, να πνιγείς για να σωθείς, να πεινάσεις, να εκλιπαρήσεις<br />να ξεχάσεις την υπερηφάνεια - η επιβίωσή σου είναι πιο σημαντική.<br /><br />κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα είναι μια ιδρωμένη<br />φωνή στο αυτί σου που λέει φύγε, τρέξε μακριά μου,<br />τώρα δεν ξέρω τι έχω γίνει εγώ η πατρίδα σου<br />αλλά ξέρω ότι, οπουδήποτε αλλού, θα είσαι πιο ασφαλής από ό,τι εδώ.»<br /><br />Warsan Shire – Ουαρσάν Σάιρ<br /><br /><br />https://www.youtube.com/watch?v=f-3DNeIjr0I<br /><br /><br />ΥΓ. Το συγκλονιστικό ποίημα της Κενυάτισσας Warsan Shire κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, χωρίς να αναφέρεται ο μεταφραστής.Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-37789418542092309702016-03-19T18:26:12.835+02:002016-03-19T18:26:12.835+02:00Πάρα πολύ ωραίο. Δεν το γνώριζα. Περιμένω και άλλα...Πάρα πολύ ωραίο. Δεν το γνώριζα. Περιμένω και άλλα...Αννα Αγγελοπούλουhttps://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-54586242575578317322016-03-19T10:42:04.599+02:002016-03-19T10:42:04.599+02:00ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΜΠΛΟΥΖ
Πες πως η πόλη αυτή έχει δέκα ε...ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΜΠΛΟΥΖ<br /><br />Πες πως η πόλη αυτή έχει δέκα εκατομμύρια ψυχές<br />άλλοι ζούνε σε μέγαρα, άλλοι σε τρύπες μικρές<br />κ όμως δεν έχει θέση για μας, αγάπη μου, δεν έχει θέση για εμάς.<br /><br />Είχαμε κάποτε μια πατρίδα και μας φαίνονταν όλα καλά,<br />ψάξε μέσα στον Άτλαντα και θα την εβρείς κειδά<br />τώρα να πάμε εκεί δεν μπορούμε, αγάπη μου, να πάμε εκεί δεν μπορούμε.<br /><br />Στο κοιμητήρι του χωριού ένα σμιλάγκι μεγαλώνει<br />κάθε άνοιξη απ' την αρχή μες στο άνθος φουντώνει<br />τα παλιά διαβατήρια δεν μπορούν να το κάνουν, αγάπη μου, δεν μπορούν να το κάνουν.<br /><br />Ο πρόξενος είπε χτυπώντας το γραφείο του εμπρός<br />"Αν δεν έχεις το διαβατήριο, τυπικά θεωρείσαι νεκρός"<br />όμως να που ακόμα ζούμε, αγάπη μου, να που ακόμα ζούμε.<br /><br />Πήγα σε μια επιτροπή, έκαστα να ξαποστάσω<br />με παρακάλεσαν ευγενικά του χρόνου να ξαναπεράσω<br />όμως σήμερα πού θα πάμε, αγάπη μου, σήμερα πού θα πάμε;<br /><br />Ήρθα σε μια συγκέντρωση' σηκώθηκε ο ομιλητής να πει<br />"Αν τους αφήσουμε να μπουν, θε να μας κλέψουν το ψωμί"<br />Μιλούσε για σένα και για μένα, αγάπη μου, για σένα και για μένα.<br /><br />Σαν ν' άκουσα μπουμπουνητά στα ουράνια να κατρακυλούν<br />ήταν ο Χίτλερ στην Ευρώπη, που έλεγε "Πρέπει να εξοντωθούν"<br />Α, μας είχε στο νου του, αγάπη μου, μας είχε στο νου του.<br /><br />Είδα μια σκυλίτσα που φορούσε μια ζακέτα κουμπωμένη,<br />είδα μια πόρτα ολάνοιχτη και μια γάτα να μπαίνει:<br />όμως δεν ήταν Γερμανοεβραίοι, αγάπη μου, δεν ήταν Γερμανοεβραίοι.<br /><br />Τράβηξα στο λιμάνι, στο μόλο στάθηκα μπροστά,<br />είδα τα ψάρια να τρέχουν στο νερό, δε ζούνε στη σκλαβιά:<br />μόλις τρία μέτρα μακριά μου, αγάπη μου, τρία μέτρα μακριά μου.<br /><br />Περπάτησα σ' ένα δάσος, είδα στα δένδρα τα πουλιά'<br />δεν είχανε πολιτικούς και κελαηδούσαν χαρωπά:<br />δεν ήταν άνθρωποι σαν και μας, αγάπη μου, δεν ήταν σαν και μας. <br /><br />Στον ύπνο μου ονειρεύτηκα χιλιώροφα κτίρια<br />με χίλιες πόρτες και χίλια παραθύρια<br />ούτε ένα δεν ήταν δικό μας, αγάπη μου, δεν ήταν δικό μας.<br /><br />Στάθηκα μες στο χιόνι που 'πεφτε σε μια ανοιχτή πεδιάδα<br />δέκα χιλιάδες στρατιώτες βάδιζαν στην αράδα:<br />Ψάχναν για μας τους δυο, αγάπη μου, ψάχναν για μας τους δυο.<br /><br />WYSTAN HUGH AUDEN, μτφρ. Κλείτος Κύρου<br /><br /><br /><br />Θα επανέλθω.Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.com