tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post8124336632890789716..comments2024-02-29T20:31:46.347+02:00Comments on Άννα Αγγελοπούλου: Βροχερή μέρα. Ποιήματα και πίνακες για τη βροχή.Αννα Αγγελοπούλουhttp://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-64201039937939868522015-03-08T22:06:44.600+02:002015-03-08T22:06:44.600+02:00Υπέροχος για ακόμη μια φορά Μανόλης Αναγνωστάκης.
...Υπέροχος για ακόμη μια φορά Μανόλης Αναγνωστάκης.<br />Καλή Κυριακή και καλή μας εβδομάδα, με ή χωρίς βροχή.Αννα Αγγελοπούλουhttps://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-24949093440240573082015-03-08T10:25:09.869+02:002015-03-08T10:25:09.869+02:00Ωραίοι πίνακες και ωραίοι στίχοι.
Με πάνε στον πά...Ωραίοι πίνακες και ωραίοι στίχοι. <br />Με πάνε στον πάντα σε περίσκεψη Αναγνωστάκη. Για προβληματισμό.<br /><br /><br />ΜΑΝ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ - Άρχισε μια σιγανή βροχή… <br />Έπεφτε μια κίτρινη παλιά βροχή…<br />Γ. Κ.<br /><br />Άρχισε μια σιγανή βροχή αργά προς το βράδυ. <br />Στις πολιτείες ο ουρανός φαίνεται μιαν απέραντη λασπωμένη πεδιάδα <br />Κι η βροχή είναι μια καλοσύνη, όσο να πεις, δε μοιάζει διόλου με το θάνατο. Μπορείς να βαδίζεις κάποτε χωρίς κανένα σκοπό ή με σκοπό —σου είναι αδιάφορο— <br />Μιαν εποχή μακρινή και νεκρή σα μια βίαια σκισμένη πολυτέλεια. <br />Εγώ συλλογίζομαι πώς και γιατί άραγε μια βροχή μπορεί να σου θυμίζει τόσα πράγματα <br />—Χωρίς αμφιβολία είναι τόσο ανόητο να τα στοχάζεσαι όλα αυτά μια τέτοιαν ώρα— <br />Συλλογίζομαι όμως στις ζεστές χειμωνιάτικες κάμαρες μιαν αλλιώτικη μυρουδιά <br />Ύστερα από τις 6 με τα κλειστά παραθυρόφυλλα και τ’ αναμμένο φως <br />Ή μια γωνιά δίπλα στο τζάμι σ’ ένα μεγάλο καφενείο με τις αδιάφορες φωνές. <br />Τα συλλογίζεσαι όλα αυτά με τον πιο απλούστερο τρόπο ολωσδιόλου παιδιάστικα <br />Μπορείς να λησμονείς το κάθε τι, τί τάχα να γυρεύεις εδώ μια τέτοιαν ώρα Εσύ, ο διπλανός σου, όλος αυτός ο κόσμος που πορεύεται δίπλα σου μες στο σκοτάδι <br />Αυτή η ανήσυχη σιωπή που πληγώνει περισσότερο κι απ’ το πιο κοφτερό λεπίδι <br />Να λησμονείς για μιαν ελάχιστη στιγμή πως ίσως δεν τέλειωσε ούτε και απόψε για σένανε το κάθε τι <br />Τόσο π’ αν τρίξει κάτι αναπάντεχα είναι να σου ξυπνήσει την ακριβήν υπόθεση μιας επιστροφής <br />Τη χειμωνιάτικη ζεστή κάμαρα, το καφενείο με τις πολύχρωμες φωνές.<br /><br />…Έτσι βρέχει λοιπόν μια κίτρινη βροχή χωρίς τέλος. <br />Μια κίτρινη παλιά βροχή, τη νύχτα, σα μαστίγιο.<br /><br />ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ<br />Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.com