tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post951459110918514328..comments2024-02-29T20:31:46.347+02:00Comments on Άννα Αγγελοπούλου: Το ρόδι στη ζωγραφική. Πίνακες του ΡενουάρΑννα Αγγελοπούλουhttp://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-59015707426987594982015-11-16T22:24:38.751+02:002015-11-16T22:24:38.751+02:00Ένα πραγματικά υπέροχο υπερρεαλιστικό ποίημα!Ένα πραγματικά υπέροχο υπερρεαλιστικό ποίημα!Αννα Αγγελοπούλουhttps://www.blogger.com/profile/02004837678788835139noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7956032065760603287.post-16433627445681470392015-11-16T21:01:27.078+02:002015-11-16T21:01:27.078+02:00Ωραία τα ρόδια του Ρενουάρ. Μα και του Νικηφόρου Λ...Ωραία τα ρόδια του Ρενουάρ. Μα και του Νικηφόρου Λύτρα υπέροχα.<br />Αν δεν ταιριάζει εδώ ο Ελύτης, τότε τι ταιριάζει;<br /><br /><br />Η τρελή ροδιά<br /><br />Σ’ αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς<br />Σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά<br />Που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της<br />Με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά<br />Που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο<br />Ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;<br /><br />Όταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια<br />Θερίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια<br />Γυρίζοντας τα πέρατα των ύπνων, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά<br />Που βάζει ανύποπτη μεσ’ στα χλωρά πανέρια τους τα φώτα<br />Που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους, πέστε μου<br />Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;<br /><br />Στη μέρα που απ’ τη ζήλεια της στολίζεται μ’ εφτά λογιώ φτερά<br />Ζώνοντας τον αιώνιον ήλιο με χιλιάδες πρίσματα<br />Εκτυφλωτικά, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά<br />Που αρπάει μια χαίτη μ’ εκατό βιτσιές στο τρέξιμό της<br />Πότε θλιμμένη και πότε γκρινιάρα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά<br />Που ξεφωνίζει την καινούρια ελπίδα που ανατέλλει;<br /><br />Πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά που χαιρετάει στα μάκρη<br />Τινάζοντας ένα μαντίλι φύλλων από δροσερή φωτιά<br />Μια θάλασσα ετοιμόγεννη με χίλια δυο καράβια<br />Με κύματα που χίλιες δυο φορές κινάν και πάνε<br />Σ’αμύριστες ακρογιαλιές, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά<br />Που τρίζει τ’ άρμενα ψηλά στον διάφανον αιθέρα;<br /><br />Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι εορτάζει<br />Αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά<br />Που σπάει με φως καταμεσίς του κόσμου τις κακοκαιριές του δαίμονα<br />Που πέρα ως πέρα την κροκάτη απλώνει τραχηλιά της μέρας<br />Την πολυκεντημένη από σπαρτά τραγούδια, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά<br />Που βιαστικά ξεθηλυκώνει τα μεταξωτά της μέρας;<br /><br />Σε μεσοφούστανα πρωταπριλιάς και σε τζιτζίκια δεκαπενταυγούστου<br />Πέστε μου, αυτή που παίζει, αυτή που οργίζεται αυτή που ξελογιάζει<br />Τινάζοντας απ’ τη φοβέρα τα κακά μαύρα σκοτάδια της<br />Ξεχύνοντας στους κόρφους του ήλιου τα μεθυστικά πουλιά<br />Πέστε μου, αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων<br />Στο στήθος των βαθιών ονείρων μας, είναι η τρελή ροδιά;<br /><br />ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, Προσανατολισμοί<br />Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.com