Γ. Σαραντάρης: ένας λησμονημένος ποιητής

Διαβάζοντας ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη

S. L. Alma Tadema, The favourite Poet (1888). Lady Lever Gallery Liverpool

Σας αφιερώνω ακόμα δύο ποιήματα του αγαπημένου μου ποιητή Γιώργου Σαραντάρη, που πιστεύω πως παραμένει άγνωστος στους πολλούς και λησμονημένος, παρά το ότι τα τελευταία χρόνια δημοσιεύονται μελέτες και ανθολογίες του έργου του.

Γ. Σαραντάρη, Σαν χάμου πέσει ο ουρανός

Σαν χάμου πέσει ο ουρανός

ελάτε φίλοι αθόρυβα να δούμε

την ευτυχία μας από κοντά

κανείς να μη μιλήσει να μην ανοίξει στόμα,

να κοιτάξουμε όλοι μήπως βρούμε

μήπως καίγονται ακόμα

τα πεθαμένα όνειρα, στα πλάγια...

Γ. Σαραντάρη, Τα κοσμογυρισμένα όνειρά μου

Τα κοσμογυρισμένα όνειρά μου

κουρασμένα σταμάτησαν το δρόμο τους

στην κώχη ενός παραθύρου

καρτερούνε κοιτάζοντας την αδειανή στράτα

τα υπομονετικά σπίτια

τον έρημο ουρανό...

Από την ανθολογία ποιημάτων: Γ. Σαραντάρης, Ποιήματα, εκδ. Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 1998, σ. 59, σ. 82.

Γιώργος Σαραντάρης: Γιατί τον είχαμε λησμονήσει... (μια ανθολόγηση από το σύνολο του έργου του), εισαγωγή/ επιμέλεια Μ. Γ. Μερακλής, Παραφερνάλια, εκδ. Τυπωθήτω, Αθήνα 2002

Ο Μ. Γ. Μερικλής συγκρίνει το έργο του Σαραντάρη με το έργο του Σολωμού.
Για τη μελέτη, βλ. http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=1659284&publDate=