Γ. Σαραντάρης, Εμείς οι Έλληνες

   Δεν ξέρω αν έχει κάποιο νόημα να διαβάσουμε σήμερα τα ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη Εμείς οι Έλληνες που γράφτηκαν το Μάρτιο του 1936.. Δεν ξέρω πώς μπορούμε να τα νοηματοδοτήσουμε σήμερα. Γιατί αναρωτιέμαι ποιοι είμαστε εμείς οι Έλληνες σήμερα...

Γ. Σαραντάρης, Εμείς οι Έλληνες (Ι)

Εμείς οι Έλληνες

Με τις ελιές με τα πεύκα

Με τα μάρμαρα με τη θάλασσα

Φυλάξαμε και άλλες αρετές

Δεν εξοφλήσαμε την ευφυία μας

Σ' έναν καιρό πιο ήμερο

Και πιο γενναίο

Δεν θα διστάσουμε

Δεν θα δειλιάσουμε

Από τις κρύπτες θα βγάλουμε τα όργανα

Στην ορχήστρα και στο χορό

Οι φωνές μας θα προσφέρουν

Κάτι σαν το επιούσιον

Το δικό μας πάθος

29.3.1936

Γ. Σαραντάρης, Εμείς οι Έλληνες (ΙΙ)

Εμείς οι Έλληνες

Που σε χαρούμενα νησιά έχουμε τόπο

Σε άμοιρη στεγνή γη

Που την υγραίνει ευλάβεια στον αιώνα

Η πλούσια ανάμνηση

Ο άφθονος ήλιος

Εμείς ίσαμε τώρα δουλοπάροικοι

Ξένων ξεμωραμένων εξουσιών

Που γέρασαν σαν δέντρα

Μελαγχολικά αγνάντια στον τάφο

Και με παράξενο με παράφρονα εγωισμό

Ακόμα μας κρατάν στην αγκαλιά τους

Πουλιά που κρυώνουμε

Και δεν νοιαζόμαστε να στήσουμε

Σε πιο πράσινο χώρο

Τη φωλιά μας

Εμείς πότε θα διαβάσουμε

Στην τύχη μας μια ώρα που δεν σβήνει

Στα χέρια μας στα νιάτα μας

Μια φούχτα δύναμη και θάρρος

Που τήνε χρειάζεται και χαιρετάει

Ο ζωντανός κόσμος

Η Δύση πού θα βρει καινούριο δρόμο

Για τις ανθρώπινες ψυχές;

{Mάρτης 1936}

Κ. Παρθένης, Τοπίο με τρεις φιγούρες. Περίπου 1935. Εθνική Πινακοθήκη. Αθήνα

http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=247&artwork_id=68664