Γιώργος Σαραντάρης, Ακόμα δεν μπόρεσα: ακόμα ένα ποίημα

Γ. Σαραντάρης, Ακόμα δεν μπόρεσα: ένα ακόμα αγαπημένο ποίημα ενός αγαπημένου ποιητή

Ακόμα δεν μπόρεσα να χύσω ένα δάκρυ

Πάνω από την καταστροφή

Δεν κοίταξα ακόμα καλά τους πεθαμένους

Δεν πρόφτασα να δω πως λείπουνε

Από τη συντροφιά μου

Πως έχασαν τον αγέρα που εγώ αναπνέω

Και πως η μουσική των λουλουδιών

Ο βόμβος των ονομάτων που έχουνε τα πράγματα

Δεν έρχεται στ' αυτιά τους

Ακόμα δεν χλιμίντρισαν τ' άλογα

Που θα με φέρουν πλάι τους

Να τους μιλήσω

Να κλάψω μαζί τους

Και ύστερα να τους σηκώσω όρθιους

Όλοι να σηκωθούμε σαν ένας άνθρωπος

Σαν τίποτα να μην είχε γίνει

Σαν η μάχη να μην είχε περάσει πάνω απ' τα κεφάλια μας.

 25.5.1940

  Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη. Το γράφει, ενώ έχει αρχίσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος στην Ευρώπη και σε λίγο πρόκειται και η Ελλάδα να μπει σ' αυτήν την περιπέτεια.

  Συγκινεί βαθύτατα για το λυρισμό του, τη μουσική  "ατμόσφαιρα" των εικόνων και τα γνήσια αισθήματα που εκφράζει. Συμπεριλαμβανόταν κάποτε στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου...Δεν συμπεριλαμβάνεται στα ισχύοντα βιβλία...Αυτό, όμως, δεν σημαίνει, ότι δεν μπορούμε να δώσουμε την ευκαιρία στους μαθητές μας να το διαβάσουν.

http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=360