Ο συμβολισμός στην ελληνική ποίηση: ποιήματα του Λάμπρου Πορφύρα

Λάμπρος Πορφύρας, Μια χώρα πάντα σιωπηλή και πάντα θαμπωμένη

Είδα μια χώρα ξωτικιά

   Τα παρακάτω ποιήματα του Λάμπρου Πορφύρα συμπυκνώνουν τα κυριότερα θέματα της ποίησής του, η οποία αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του συμβολισμού στη νεοελληνική λογοτεχνία. Η μοναξιά και η αναζήτηση του ανέφικτου, η περισυλλογή, η περιπλάνηση σε μυστικά φυσικά τοπία και η εσωτερικη συνομιλία με τη φύση, η αίσθηση του συγκεχυμένου και του άυλου, η σιωπή, η επικοινωνία με ένα τόπο μακρινό, άπιαστο, πέρα στο επέκεινα...είναι κάποια από αυτά τα θέματα. Το ποιητικό υποκείμενο διαφεύγει με νοσταλγία σ᾽ένα χωροχρόνο του ονείρου και της μνήμης.

Λ. Πορφύρα, Η θαμπωμένη χώρα

Πολλές φορές στου δειλινού τη μυστική την ώρα,

Όταν γυρνώ με την ψυχή βαριά συλλογισμένη,

Πολλές φορές στην ερημιά βγαίνει μια άυλη χώρα,

Μια χώρα πάντα σιωπηλή και πάντα θαμπωμένη.

Τα σπίτια της είναι κλειστά κι᾽είναι παλιά. Κλωνάρια

Ξεβγαίνουν μέσ᾽απ᾽τις φτωχές αυλές, τις ρημαγμένες,

Στους τοίχους, στα κατώφλια τους, φυτρώνουνε χορτάρια

Κι᾽ οι στέγες μέσ᾽στις πράσινες τη μούχλα είναι ντυμένες.

Έτσι είναι. Κι᾽άλλα τάχω δει-θαρρώ-στα μαύρα ξένα,

Άλλα εδώ πέρα στο χωριό, και κάποια στο νησί μου,

Κάποια στο δρόμο του γιαλού, σε χρόνια ευτυχισμένα,

Κι᾽όλα τους, κι᾽όλη η χώρ᾽αυτή μου λέει για τη ζωή μου.

Από το έργο Γύρω τριγύρω μου της ποιητικής συλλογής Σκιες

V. Van Gogh, Αγροτικές κατοικίες. Αναμνήσεις από το Βορρά. 1890. Ιδιωτική Συλλογή.

V. Van Gogh, Ξύλινα υπόστεγα. 1889. Ιδιωτική Συλλογή.

Λάμπρος Πορφύρας, Είδα

Είδα μια χώρα ξωτικιά στ᾽ανήσυχο όνειρό μου:

πόσ᾽όμορφη δε θα το πει ποτέ καμιά ψυχή.

Το νου μου πήρε κι άφησα το φτωχικό χωριό μου

κι έκανα τάμα μόνο εκεί ν᾽αράξω˙μόνο εκεί.

Τρελλό παιδί ξεκίνησα δεμένο με τα μάγια

του ονείρου μου, κι εγνώρισα τις χώρες του γιαλού,

είδα τις χώρες π᾽άστραφταν σε κάμπους και σε πλάγια,

μα η χώρα μου, όλο πήγαινα-κι ήτανε παντ᾽αλλού.

Διαβάτες μ᾽ανταμώσανε καλοί και μού᾽παν: Mείνε

είν᾽όμορφη κι η χώρα μας˙ καιρός ν᾽αράξεις πια.

είν᾽όμορφη κι η χώρα σας, διαβάτες, μα δεν είναι

εκείνη που ονειρεύτηκα και με τραβάει μακριά.

Έτσ᾽είναι. Σύρτε, κι άστε με τα σιγοταξιδεύω

και να περνάω μονάχος μου και κάμπους και βουνά,

ίσως τη βρω˙ μ᾽αν δεν τη βρω τη χώρα που γυρεύω

μη μου ζητάτε, αδέλφια μου, ν᾽αράξω πουθενά...

Από το έργο Φωνές της Χώρας  της ποιητικής συλλογής  Οι Μουσικές Φωνές

V. Van Gogh, Μία ομάδα από αγροτικές κατοικίες. 1890. The Hermitage Museum.


http://www.vangoghgallery.com/catalog/Painting/
http://www.hermitagemuseum.org/fcgi-bin/db2www/descrPage.mac/descrPage?selLang=English&indexClass=PICTURE_EN&Query_Exp=%28WOA_TYPE+%3D%3D+%22Painting%22%29+AND+%28WOA_AUTHOR+%3D%3D+%22Van+Gogh%2C+Vincent%22%29&PID=GJ-9117&numView=1&ID_NUM=2&thumbFile=%2Ftmplobs%2FIROGYVCWHN8MG5H66.jpg&embViewVer=noEmb&comeFrom=browse&check=false&sorting=WOA_AUTHOR%5EWOA_NAME&thumbId=6&numResults=8&author=Van%26%2332%3BGogh%2C%26%2332%3BVincent

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/lampros_porfyras_poems.htm
http://peri-grafis.com/ergo.php?id=376
http://www.poiein.gr/archives/14079/index.html

Για την ποίηση του Λάμπρου Πορφύρα, βλ. http://annagelopoulou.blogspot.gr/2012/06/blog-post_19.html