Άννα Αγγελοπούλου: Η άνοιξη στην ποίηση. Τέλλος Άγρας, Άνοιξη περαστικιά

Τέλλος Άγρας, Άνοιξη περαστικιά

Βρισκόμαστε στα μέσα του Μαΐου και καθώς η άνοιξη περνά, θυμήθηκα ένα ποίημα του Τέλλου Άγρα (1899-1944), φιλολογικό ψευδώνυμο του Ευάγγελου Ιωάννου. Ευγένεια, ευαισθησία, τόνος μελαγχολίας και διάθεση ονείρου, χαρακτηρίζουν τη γλυκύτατη ποίηση του Τέλλου Άγρα που σπούδασε νομικά, αλλά αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία, ενώ εργαζόταν για πολλά χρόνια στην Εθνική Βιβλιοθήκη.

Να χαιρόμαστε ό,τι ωραίο μας προσφέρεται, χωρίς να λυπόμαστε που φεύγει, προτείνει το ποίημα του Τέλλου Άγρα. Στην προκειμένη περίπτωση να χαιρόμαστε ό,τι μας προσφέρει η Άνοιξη, που όμως είναι "περαστικιά", και κάποια στιγμή θα φύγει...για να ξανάρθει, ελπίζω.

Η Άνοιξη, περαστικιά

απ' το σπίτι,

έσυρε μια χαρακιά

στο φεγγίτη.

Χάραξε κλωνιά πλεχτά

σα γαϊτάνι,

και τα φύλλα τα δετά

σε στεφάνι

και τ' αγέρι όταν περνά

στα κοτσάνια,

κάνουν όλα ταπεινά,

μια μετάνοια.

Πέρασε απ' τις γνωστικές

τις κοπέλες

κι άνθισαν ποδιές λευκές

και κορδέλες.

Άγιασε τα χώματα

μ' άγια μύρα

κι είν' ευκές τα χρώματα,

γύρα γύρα.

Πήγε κι απ' την εξοχή,

κι απ' το ρέμα,

κι όλοι οι φράκτες, οι φτωχοί,

τρέχουν αίμα.

Τώρα, ο δρόμος της μακριά

θα τη βγάλει,

κει που βρέχει τη στεριά

τ' ακρογιάλι,

στα νερά τα χαμηλά,

κούφια, λίγα,

για να βγάλει μια λιλά,

μια ίσα ρίγα.

Άδειασε κι εδώ κι εκεί

τόσα δώρα

και σα μοίρα στοργική

φεύγει τώρα

-στην καλή της ώρα!

Από τη συλλογή Καθημερινές.

...Ας δούμε και κάποιους ανοιξιάτικους πίνακες του Waterhouse, που μου θύμισε το ποίημα του Άγρα.

J. W. Waterhouse, Καλές γειτόνισσες. 1885.

Μια ανοιξιάτικη γλυκιά ημέρα οι καλές γειτόνισσες συζητούν για την καθημερινότητά τους, πάνω από το φράκτη που χωρίζει τις αυλές τους. Οι δύο έχουν απλώσει τα ρούχα στην αυλή και η μία, ξαπλωμένη αναπαυτικά, πλέκει, ενώ δίπλα της το κοριτσάκι παίζει.