Είμ' ένα με τα Σύμπαντα: Ποιήματα του Άγγελου Σημηριώτη

Ποιήματα του Άγγελου Σιμηριώτη

Είμ' ένα με τα σύμπαντα, τα σκοτεινά κι ακύμαντα: Είναι στίχοι του ονειροπόλου Άγγελου Σιμηριώτη που με συγκίνησαν. Γνωρίζω ότι δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό, για αυτό ας του αφιερώσουμε έστω και για λίγο την προσοχή μας.
 Βαθύς και πηγαίο λυρισμός, εσωτερικότητα και αυτοαναφορικότητα, ρομαντισμός που εξελίσσεται σε συμβολισμό, παραδοσιακός στίχος που γίνεται στίχος ανομοιοκατάληκτος του μοντερνισμού, είναι κάποια από τα στοιχεία της ποίησης του Άγγελου Σιμηριώτη (1873-1944).  Ο Άγγελος Σιμηριώτης (ψευδώνυμο του Άγγελου Κωνσταντινίδη) γενήθηκε στο Δικέλι της Μικράς Ασίας το 1870 και πέθανε στην Αθήνα το 1944. Ήταν καθηγητής της Μέσης Εκπαίδευσης (διδάξε στη Χάλκη και στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης) και ασχολήθηκε με την ποίηση, τη συγγραφή και μετάφραση θεατρικών έργων, τη δημοσιογραφία, την κριτική. Αρχικά επηρεάστηκε από το ρομαντισμό και τον παρνασισμό, αλλά στη συνέχεια πέρασε στο συμβολισμό, ενώ η ποίησή του έχει και μοντερνιστικά στοιχεία.

Ο Άγγελος Σημηριώτης (1873-1944). Τσιγκοφωτογραφία. 1899.

Ας διαβάσουμε κάποια από τα ποιήματα του Άγγελου Σημηριώτη, που προέρχονται από την ποιητική συλλογή Ονείρων Ήσκιοι  και ας αφήσουμε να μας συνεπάρει η μαγεία της ονειρικής διάθεσης του ποιητή.

Είμ' ένα με τα σύμπαντα

Είμ' ένα με τα σύμπαντα,

τα σκοτεινά κι ακύματα˙

μου χαρακώνουν

οι τροχιές των κόσμων την ψυχή˙

με φλέγουν ήλιοι˙ με σαρώνουν

των αβύσσων των άχανων οι άνεμοι

κ' είμαι σαν ένα πέλαγο, που ηχεί.

Κι απ΄των κατακλυσμών βγαλμένο τη βροχή,

ένα λουλούδι,

στο φως απάντεχα αχνοτρέμει,

βαθύ:

το τραγούδι,

τώρα στα χείλη μου που ανθεί.

J. Atkinson Grimshaw, Ασημένιο φεγγαρόφως. 1880. The Mercer Art Gallery. Harrogate.

Στην άκρη νάτανε

Στην άκρη νάτανε της γης,

μακριά να πάμε απ' τους ανθρώπους,

σ' άλλους γιαλούς και σ' άλλους τόπους,

με τη λαχτάρα της φυγής,

που μέσα μας να κλείσει θέλει

των αιώνιων στοχασμών το μέλι!

Κι εκεί, που αναρριγά η Σιωπή,

ο κόσμος, ξάστερο περίσσια,

μες στη ματιά σου τη λαφίσια,

το μυστικό του να μου ειπεί!

J. Atkinson Grimshaw, Ερωτευμένοι στο δάσος. 1873. Ιδιωτική Συλλογή.

Αυτοί οι δρόμοι

Αυτοί για μας δεν είναι δρόμοι

ο στίβος μάταιης μιας ορμής,

που κυβερνά πιο μάταιη γνώμη˙

τα βράδια, που περνούμ' εμείς,

το κάθε λίγο φως του λάμπει,

στα μάκρη τους, σα μ' άστρου θάμπη,

κι απ' άστρο σ' άστρο μας καλεί ˙

το ένα διαβαίνει κι άλλο φτάνει˙

πόθοι μας πλημμυρούν ουράνιοι˙

η Αιωνιότη μέσα μας μιλεί!

J. Atkinson Grimshaw, Ερωτευμένοι. Ιδιωτική Συλλογή.

Ξεκίνημα

Απόβραδο και ξεκινήσαμε,

πιασμέν' οι δυο μας χέρι χέρι,

τον κόσμο πίσω μας αφίσαμε,

να πάμε, πού; κανείς δεν ξέρει!

Στων τρόμων των ορθών τ' αγέρι,

καθώς σε πέλαγα αρμενίσαμε

κι ανθόφυλλα σκορπούσε ο νους˙

σκοντάψαμε, παραπατήσαμε,

κι όλη τη νύχτα ως περπατήσαμε,

στους πλέριους ήβγαμε ουρανούς.

J. Atkinson Grimshaw, Ερωτευμένοι στο δάσος. 1873. Ιδιωτική Συλλογή.

Φεγγαρόφωτο

Το φεγγαρόφυτο έντυνε τους δυό μας
τους ήσκιους κ' ήταν βαθιά μοναξιά,
και το μυστήριο της νύχτας δικό μας
και του Απείρου δική μας η απλωσιά.
Δικές μας κι οι σιωπές, το ξέπνοο αγέρι,
κ' η Μοίρα πούχε, καλόγνωμη, φέρει,
τη διπλή μας να σμίξουμε στιγμή,
των αβρών και των ανάλαφρων ταίρι˙
-και το χέρι, που μπορούσε το χέρι
να σφίγγει, και δεν τόσφιγγε-ω καημοί!

Α. Σιμηριώτη, Ονείρων ήσκιοι, εκδ. Κασταλία, Αθήνα 1935, σ. 36- 37, 64, 79.

http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=560
http://openarchives.gr/view/592415
http://el.wikipedia.org/wiki/Άγγελος_Σημηριώτης
http://www.livepedia.gr/index.php?title=Σημηριώτης_Άγγελος
http://www.bbc.co.uk/arts/yourpaintings/paintings/silver-moonlight-8899
http://www.christies.com/lotfinder/paintings/john-atkinson-grimshaw-lovers-in-a-wood-4860608-details.aspx?from=searchresults&intObjectID=4860608&sid=513a4d2c-bfbf-4e41-bb53-bfedc7290c8b