Ένα ποίημα της Emily Dickinson
…Για τις στιγμές που μπορεί να είναι "βαριά" η καρδιά σας, ένα ποίημα της Έμιλυ Ντίκινσον, έτσι…για να αλαφρώσουμε από το "βάρος"...
{189}
Είναι ένα τόσο τίποτα να κλαις-
Κάτι ένα τόσο σύντομο ν' αναστενάζεις-
Και όμως-σα νά'ναι Άνεμοι Αληγείς-
Μας εξοντώνει ο όγκος τους γυναίκες κι άντρες!
Edward Cucuel (1875-1954), Ανατολικός άνεμος. Ιδιωτική Συλλογή.
Βλ. Emily Dickinson, To ανεξάντλητα Σημαίνον. 91 Ποιήματα. Επιλογή-Μετάφραση-Πρόλογος Έλλη Συναδινού, σ. 73.
Καλή σχολική χρονιά Άννα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ, Ιωάννα! Χαίρομαι που επικοινωνείς μαζί μου.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπροστά στην αιωνιότητα είναι όντως ένα τίποτα να κλαις και στιγμιαία - έστω - ν' αναστενάζεις. Μα ποιος μπορεί να εγγυηθεί περί αιωνιότητος;
Διαγραφή"Σαν νά 'χαν ποτέ τελειωμό
τα πάθια κ' οι καημοί του κόσμου."
(Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Το μοιρολόγι της φώκιας)
Πράγματι, Κώστα, πως μπορούμε να μιλήσουμε ή να εγγυηθούμε περί αιωνιότητας, εμείς τα "άπειρα όντα της στιγμής";
ΑπάντησηΔιαγραφή