Περπατώντας στα χιόνια
Χειμωνιάτικη ημέρα η σημερινή! Για αυτό, ιδού ένας πίνακας του Γάλλου Βικτωριανού ζωγράφου James Tissot (1836-1902) που απεικονίζει μία νεαρή κομψή γυναίκα σε χιονισμένο τοπίο. Η γυναίκα με το μελαγχολικό βλέμμα, την πορσελάνινη επιδερμίδα και το σχεδόν αδιόρατο χαμόγελο, η οποία φαίνεται ότι έχει βγει για περίπατο στα χιόνια, θεωρείται ότι αποτελεί ενσάρκωση του χειμώνα (συνήθιζαν να απεικονίζουν τις εποχές του χρόνου με γυναικείες μορφές). Είναι η Kathleen Newton, η αγαπημένη σύντροφος και μούσα του ζωγράφου, η οποία υπήρξε μοντέλο για αρκετά έργα του που αποτυπώνουν στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής των γυναικών στη Βικτωριανή εποχή.
James Tissot, Περίπατος στα χιόνια ή Χειμωνιάτικος περίπατος. 1878. Iδιωτική Συλλογή.
Eκτός από τον πίνακα, που είναι μεγάλης αξίας, ο Tissot σχεδίασε και μία σειρά χαρακτικών με το ίδιο θέμα που βρίσκονται σε διάφορες συλλογές ιδιωτών ή μεγάλων μουσείων ανά τον κόσμο.
James Tissot, Περίπατος στα χιόνια. 1880. Mineapolis Ινστιτούτο Τεχνών.
Βαρυχειμωνιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΆνθισε η μυγδαλιά, ή χιονιού νιφάδες
τής στόλισαν τη νύχτα τα κλαδιά;
Μου έσβησε το αγριοβόρι τη φωτιά
και μπαίνει κρύο από τις χαραμάδες.
Ζοφερές νύχτες, μέρες αποφράδες
στου χωριού την απόκοσμη ερημιά,
σε άξενα, κακοτράχαλα βουνά,
όπου αργούν οι ανοιξιάτικες λιακάδες.
Λίγοι καπνοί στις γύρω καμινάδες,
κάποιο φως, που προδίδει ζεστασιά.
Πιο ανάλγητη απ' τη βαρυχειμωνιά
δυο τρυφερές δεν μου 'γραψες αράδες.
Κάρολος Τσίζεκ, Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)
ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Είναι ώρα να βάλεις τον ροδόκηπο για ύπνο.
Να μαζέψεις τη σορό όλων των πεσμένων φύλλων.
Πρέπει να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου, είπες,
αλλιώς θα σε καβαλήσουν στο σβέρκο –
Θυμάμαι που ήρθες και μου έφτιαξες τα σεντόνια
και μου έκανες το κρεβάτι μου ροδόκηπο.
Και τότε που τρύπησα το δάχτυλό μου και μάτωσε
κι εσύ το καθάρισες με τη γλώσσα σου
κι εγώ έπαιζα με το γόνατό σου.
Πρέπει. Να πάρεις. Τα πράγματα. Στα χέρια σου – είπες.
Τότε που φυτεύαμε, παίζαμε σκραμπλ, φτιάχναμε ψωμί
τραγουδούσαμε να διώξουμε τον πρώτο χειμωνιάτικο αέρα.
Είναι ώρα να βάλεις τον ροδόκηπο για ύπνο!
Προλάβαμε και δεν αφήσαμε πολλά ανείπωτα
μέχρι τη στιγμή που δε μπορούσες πια να μιλήσεις.
Ναι, πρέπει να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, είπαμε
και το κάναμε και κρατήσαμε το αίμα της αγάπης μας κόκκινο –
Και παίρνω όρκο ότι απ' αυτό τράφηκε αυτό το χώμα που έβγαλε τέτοια δέντρα.
Και τώρα ήρθε η ώρα να βάλω τον ροδόκηπο για ύπνο.
Θα πρέπει να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου, έτσι είχες πει.
Janet Lees (απόδοση: Belica-Antonia Kubareli)
Πολύ όμορφα και τα δύο, Rosa, όπως κάθε ποιητική σου πρόταση.
ΔιαγραφήΣαν να περιμένεις να εκπνεύσει και να βγει αχνός....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα, Άννα!
Καλή μας εβδομάδα, με χιόνια ή χωρίς χιόνια!
Διαγραφή