Γιάννης Ρίτσος, Φως
Ένα κλαδάκι μυγδαλιάς
μπρος στο παράθυρο,
ένα κλαδάκι μοναχά
σου κρύβει το μισό χωριό.
Ο έρωτας με την παλάμη του
σου κρύβει όλο τον κόσμο.
Μένει το φως μονάχα.
Από την ποιητική συλλογή Ασκήσεις
J. W. Waterhouse, κοπέλα μαζεύει άνθη αμυγδαλιάς. 1916. Ιδιωτική Συλλογή.
Η μίνιμαλ -αλλά πολύ ωραία- ποίηση από τον συνήθως πληθωρικό Ρίτσο με κάνει να σκέφτομαι
ΑπάντησηΔιαγραφή1. τον γλυκύτατο Βρεττάκο
Μια μυγδαλιά
Μιὰ μυγδαλιὰ καὶ δίπλα της,
ἐσύ. Μὰ πότε ἀνθίσατε;
Στέκομαι στὸ παράθυρο
καὶ σᾶς κοιτῶ καὶ κλαίω.
Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν
τὰ μάτια.
Δός μου, Θεέ μου,
ὅλες τὶς στέρνες τ' οὐρανοῦ
νὰ στὶς γιομίσω.
Νικηφόρος Βρεττάκος
(Σπύρου Κοκκίνη 6η ἔκδ, «Ἀνθολογία Νεοελληνικῆς Ποίησης»
Ἔκδ. Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ Α.Ε., Ἄθῆναι 2000.)
και
2. τον σεμνό Ανέστη Ευαγγέλου
Το φως
Και στα πιο σκοτεινά λαγούμια
τα πιο βαθιά
τα πιο λησμονημένα
έρχεται κάποτε
ωσάν σε διάλειμμα
κι όταν κανείς πια τίποτε δεν περιμένει
θαυματουργό
παρήγορο
το φως.
Ανέστης Ευαγγέλου, Από τη συλλογή Το διάλειμμα (1976)
Καλημέρα!!!
Και τα δύο πολύ όμορφα...σκέφτομαι τον σεμνό Ευαγγέλου...τι κρίμα που δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό!
Διαγραφή...Πράγματι, τα "μίνιμαλ" του Ρίτσου είναι εξαιρετικά...και πολλές φορές τα ξεχνάμε...όμως είναι και αυτά "Ρίτσος".
Αυτά τα μίνιμαλ γίνονται αιτία να συμπαθήσω την ποίηση του Ρίτσου (!) Καλώς να ορίσει η Άνοιξη κυρία Αγγελοπούλου!
ΔιαγραφήΠράγματι, είναι, πολύ όμορφα τα μικρά ποιητικά κείμενα του Ρίτσου, Ελευθερία. Θα επανέλθω και με άλλα.
ΔιαγραφήΥπέροχοι, όμως, είναι και οι δραματικοί του μονόλογοι.