Τρόπος εξέτασης του μαθήματος «Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία» Γ ΓΕΛ Πανελ. Εξετάσεις 2019-20

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

Το Φθινόπωρο στη ζωγραφική. Πίνακες του Camille Pissarro

Πίνακες του Camille Pissarro

Ο Γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Camille Pissarro(1830-1903) έχει ζωγραφίσει πολλά φθινοπωρινά τοπία της γαλλικής υπαίθρου. Επιλέγω κάποιους από τους φθινοπωρινούς πίνακες του.

"Σπίτια στο Bougival" λέγεται ο πρώτος πίνακας. Σε πρώτο πλάνο, όμως, δεν βλέπουμε σπίτια…Βλέπουμε δύο φιγούρες να συνομιλούν στο αγροτικό μονοπάτι: μία γυναίκα, ντυμένη με την αγροτική ενδυμασία της περιοχής,  και ένα παιδί που φέρει τη σάκα του μαθητή. 

C. Pissarro, Σπίτια στο Bougival. Φθινόπωρο. 1870. Μουσείο Π. Γκετύ.

Ένα ζευγάρι βρίσκεται στο μονοπάτι του δάσους και χαίρεται τον περίπατό του στη φθινοπωρινή εξοχή.
C. Pissarro, Φθινόπωρο. Μονοπάτι στο δάσος. 1876. Ιδιωτική Συλλογή.

C. Pissarro, Φθινοπωρινές λεύκες. 1893. Ιδιωτική Συλλογή.

  Φθινοπωρινές αγροτικές εργασίες στο Eragny, όπου ζούσε ο ζωγράφος, απεικονίζουν οι παρακάτω πίνακες.
C. Pissarro, Φθινόπωρο στο Eragny. 1895. Μουσείο Δυτικής Τέχνης. Τόκυο.

C. Pissarro, Φθινόπωρο στο Eragny. 1899. Ιδιωτική Συλλογή.

C. Pissarro, Δύση του ηλίου το Φθινόπωρο στο Eragny. 1900. Iδιωτική Συλλογή.









2 σχόλια:

  1. Δεν θυμάμαι πια αν το έχω ξαναγράψει. Ωστόσο, ευκαιρία να θυμηθούμε και το Μήτσο Παπανικολάου, του οποίου ο βίος και η πολιτεία ήταν ένα δράμα. Αγνώριστος από τις κακουχίες και τα ναρκωτικά, ρακένδυτος, ζούσε ζητιανεύοντας στην Ομόνοια και στα γύρω στενά τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
    Μ' ενδιαφέρουν οι ποιητές που οι Γάλλοι ονομάζουν maudis.


    Φθινοπωρινό σχεδίασμα

    Σαν πάντα το φθινόπωρο και σήμερα έχει έρθει
    Μοιράζει το χρυσάφι του, μοιράζει το μαράζι
    Και γύρω δέντρο, ούτε κλαρί χλωρό δεν θα βρεθεί
    Για ένα πουλί, για μια ψυχή, λιμάνι που αράζει.

    Και να, το βράδυ κι η βροχή το τζάμι μου χτυπάει
    Σα μια ερωμένη μου παλιά, μέσα σε τόσες άλλες,
    Μα είν’ η ψυχή μου αισθαντική και ξέρει ν’ αγαπάει
    Κάθε που κλαίει μες την ζωή και της βροχής οι στάλες.

    Κουβέντες μες στη σκοτεινιά, του ανέμου μοιρολόι,
    Ώρες μεγάλες κι αδειανές και νοσταλγία τόση,
    Μα, στη γωνιά, καθώς χτυπά τα’ αλύπητο ρολόι
    Θυμίζει τόσα πράματα που τα χει πια σκοτώσει.

    Σαν πάντα το φθινόπωρο και σήμερα έχει έρθει.
    Μοιράζει το χρυσάφι του, μοιράζει το μαράζι.
    Πώς να μπορέσει μια καρδιά κι αυτή να κρατηθεί
    Ως τον Απρίλη που θα ‘ρθει, σαν πάγος που δεν σπάζει;

    MHTΣΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ


    ΑπάντησηΔιαγραφή