Τρόπος εξέτασης του μαθήματος «Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία» Γ ΓΕΛ Πανελ. Εξετάσεις 2019-20

▼

Σάββατο 7 Μαΐου 2016

Μητέρα και παιδί στη ζωγραφική. Εικόνες αγάπης και τρυφερότητας

Μητέρα και παιδί στη ζωγραφική. Οικιακές σκηνές.

   Η σχέση μητέρας και παιδιού έχει απεικονισθεί αμέτρητες φορές από τους καλλιτέχνες διαφόρων εποχών. Ακολουθεί μία επιλογή από εικόνες σκηνών μητέρας και παιδιού που διαδραματίζονται εντός του σπιτιού. Ένας μαγικός "μυστικός" κόσμος πίστης, αγάπης και αφοσίωσης. Στη σχέση τους απουσιάζει κάθε τρίτος...

Frederic Leighton, Μητέρα και παιδί. 1865. Blackbnurn Museumn and Art Gallery. Μία εικόνα ονειρική δια χειρός ενός ζωγράφου από τους πιο δημοφιλείς στο Λονδίνο της Βικτωριανής Εποχής. Μητέρα και κοριτσάκι κοιτάζονται με τρυφερότητα και αφοσίωση.

Berthe Morisot, Η κούνια. 1872. Μusee D' Orsay. H μητέρα κοιτάζει με τρυφερότητα και προσήλωση το μωρό που κοιμάται στην κούνια. 

Agnes Rose Bouvier,  Κάνοντας δίπλες. 1872. Μητέρα και κόρη στην κουζίνα. Ιδιωτική Συλλογή. Μία εικόνα που αγαπώ ιδιαίτερα. Μητέρα και κόρη αφοσιωμένες στη δουλειά τους και αφοσιωμένες η μία στην άλλη. Το παιδί βοηθά τη μητέρα και μαθαίνει από αυτή.

J. P. Aug. Renoir, Η κυρία Georges Charpantier με τις κόρες του. 1878. Μητροπολιτικό Μουσείο Καλών Τεχνών. Ν. Υόρκη. Μία αστική εύπορη οικογένεια. Στο  σαλόνι του σπιτιού τους η καλοντυμένη μητέρα με τα καλοντυμένα παιδιά της ποζάρουν στον ζωγράφο.

P. Aug. Renoir, Μητέρα και παιδί. 1883. Μουσείο Καλών Τεχνών (Λεγεώνα της Τιμής)  του Σ. Φρανσίσκο.   Μητέρα και παιδί παίζουν με τη γατούλα.

 Mary Cassatt, Το μπάνιο του παιδιού. 1893. Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. Μία υπέροχη εικόνα. Η μητέρα πλένει με τρυφερότητα τα πόδια του παιδιού της.

Arthur Hacker (1858-1919), Οι προσευχές των παιδιών. Ο Βικτωριανός ζωγράφος απεικονίζει μία απόλυτα ιδιωτική σκηνή. Η μητέρα μαθαίνει στα παιδιά της να  προσεύχονται...

Pablo Picasso, Μητέρα και παιδί μπροστά σε βάζο με λουλούδια. 1901. Ατενίζουν προς τα λουλούδια. Μητέρα και παιδί κοιτάζουν με προσήλωση το βάζο με τα λουλούδια.

Arthur Hacker (1858-1919), Η νεαρή μητέρα. 1912. Προσεύχονται πριν καθήσουν στο ταπεινό τραπέζι.

Frank Dicksee, Mητέρα. 1907. Ιδιωτική Συλλογή.  Σκηνή αγάπης. Η αγκαλιά της μητέρας προσφέρει προστασία, ασφάλεια και παρηγοριά.

Frank Dicksee, Mητέρα και παιδί. 1922. Ιδιωτική Συλλογή. Μία άγια και ιερή σχέση. Η σχέση της Παναγίας με τον Χριστό.


http://www.musee-orsay.fr/en/collections/works-in-focus/painting/commentaire_id/the-cradle-8953.html?cHash=80def6b7dc
στις

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund7 Μαΐου 2016 στις 9:53 π.μ.

    Από τις τελευταίες μου ...ανακαλύψεις αυτό το εξαιρετικό ποίημα.



    Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

    Στη μητέρα μου Κατερίνα

    «Χαίρομαι που είσαι κοντά στη θάλασσα που σ’ αρέσει».
    Τι μου είπε σήμερα η μάνα μου; Τι μου είπε η γυναίκα;
    Άκουσα απ’ το τηλέφωνο μια απ’ τις φράσεις που μ’ αγγίξανε
    περισσότερο.
    Αυτό το πλάσμα που με δυσκολία αυτοεξυπηρετείται,
    αυτή η αγράμματη γυναίκα, χαίρονταν για λογαριασμό μου.
    Μα πόση μάνα κρύβει ακόμη μέσα της;
    Ξαφνικά ένιωσα τόσο ταπεινός, τόσο μικρός…
    Όλες οι στερήσεις της, οι πόνοι της, η αυταπάρνησή της,
    η καρτερία της, τα ξενύχτια της, οι προσευχές της,
    η ταπεινοσύνη της, οι χαρές της και ό,τι τις προκάλεσε,
    οι πίκρες της μαζί μ’ αυτές που της έδωσα,
    ζωντάνεψαν μπροστά μου χαμογελώντας μου ευγενικά. Κι ένιωσα
    σαν σε προς τιμή μου δεξίωση των πιο όμορφων αριστοκρατισσών
    του κόσμου
    ή στο κέντρο ενός εξαίσιου νωχελικού νεραϊδοχορού.
    Κι αγάπησα
    την αγραμματοσύνη της,
    το κόκκινο μισοκουρελιασμένο παλτό που κράτησε
    για να της θυμίζει ό,τι πιο όμορφο πρωτοφόρεσε μικρούλα,
    τα κέικ που ’φτιαχνε στα γενέθλιά μου,
    τα κεριά που άναβε για τους προγόνους μας και για βοήθειά μας,
    τη θάλασσα και το βουνό που με πήγαινε,
    το ξεμάτιασμά της και τα ιαματικά της χέρια,
    τα παιχνίδια και τα γλυκά που μου αγόραζε
    ακόμα και εις βάρος κάποιων άλλων πιο χρειαζούμενων…
    Κι αν όλοι βλέπουν πια μια Lady Grottesco,
    εγώ βλέπω μια κυρία του Τισιανού ή του Μικελάντζελο.

    Σάμπως τι είναι η ομορφιά, η ευτυχία και η μητρότητα;
    (Μέσα σε δυο χούφτες, ενοχλητικά για μας, ξερόκλαδα
    οι δεκοχτούρες ανατρέφουν σερί τους νεοσσούς τους).
    Και να που η αγραμματοσύνη διδάσκει, οι ευχές βοηθούν,
    το χαμόγελο παρηγορεί και, με φτωχές ασύντακτες λέξεις
    βουτηγμένες στην υπομονή, μπορούν να γραφτούν βιβλία αξιώσεων.

    Όλη μέρα τη μάνα μου σκεφτόμουν. Την ομορφιά και το μεγαλείο
    που κρύβει μέσα της μια γυναίκα, στη μάνα θα τα ατενίσεις·
    στη δική σου μάνα.

    Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, Χαλκιδική, 26-6-2006
    (Από την ενότητα «Το καρέ της ντάμας», του βιβλίου «Η ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ», ARS POETICA 2012)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου9 Μαΐου 2016 στις 12:57 π.μ.

    Πολύ συγκινητικό και τρυφερό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή