Ο συμβολιστές ποιητές, είναι γνωστό, αγαπούν ιδιαίτερα τα φθινοπωρινά θέματα. Η μελαγχολία και η θλίψη των εξοχικών τοπίων του Φθινοπώρου τους γοητεύει. Οι φθινοπωρινές εικόνες γίνονται σύμβολα της συναισθηματικής τους κατάστασης... Ιδού, λοιπόν, ένα "φθινοπωρινό" ποίημα του συμβολιστή ποιητή Λάμπρου Πορφύρα.
Λ. Πορφύρας, το φύλλο
Πάνε και παν τα ολόδροσα τα φύλλα! Νάτα πάλι
που πέφτουν γάλι- αγάλι
σε δρόμους και σ᾽αυλές.
Κάποια κυλούν και πίσω τους τρίζει ο πνιγμένος ήχος,
και πέφτουν κάποια δίχως
μιλιά, σαν τις ψυχές.
Κ᾽εσύ φτωχό, που της ζωής τη στερνή στάλα πίνεις
και τρέμεις, τρεμοσβύνεις
μεσ᾽στη φυλλοβολή,
Σμίγεις τον κλώνο μάταια, σμίγεις για λίγο ακόμα,
σα στόμα τ᾽άλλο στόμα
σε χωρισμού φιλί...
Από την ποιητική συλλογή Σκιές που φεύγουν
J. Atkinson Grimshaw, ένας χρυσός εξοχικός δρόμος. Γύρω στα 1880. Ιδιωτική Συλλογή.
http://www.sothebys.com/en/catalogues/ecatalogue.html/2007/victorian-edwardian-l07132#/r=/en/ecat.fhtml.L07132.html+r.m=/en/ecat.lot.L07132.html/3/+r.o=/en/ecat.notes.L07132.html/3/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου