Ποιήματα για την ποίηση. Τίτος Πατρίκιος, Σε βρίσκει η ποίηση

   Ποιήματα για την ποίηση. Τίτος Πατρίκιος, Σε βρίσκει η ποίηση

   Συνεχίζω με το V (5ο) και VI (6ο) απόσπασμα από το ποιητικό έργο του Τίτου Πατρίκιου Σε βρίσκει η ποίηση. Το έχω ξαναπεί, άλλωστε, ότι αυτό το βιβλιαράκι (ευτυχώς είναι ολιγοσέλιδο και όχι βαρύ και ογκώδες) το έχω πάντα μαζί μου για να διαβάζω τους ανακουφιστικούς στίχους του ποιητή όπου και όποια στιγμή αισθάνομαι την ανάγκη (βλ. http://annagelopoulou.blogspot.gr/2013/06/blog-post_8.html http://annagelopoulou.blogspot.gr/2013/06/blog-post_7691.html ).
 ...Και επειδή η εβδομάδα που έρχεται θα είναι πολύ δύσκολη για πολλούς από εμάς, ίσως η ποίηση μπορεί να δώσει την απάντηση στα διάφορα αναπάντητα ερωτήματα.
   Για όσους, λοιπόν, από εμάς (εννοώ τους εκπαιδευτικούς) αποφασίσαμε να μην πάμε σχολείο με "μισή καρδιά", γιατί γνωρίζουμε ή αισθανόμαστε τα "διπλά λόγια και φερσίματα", αλλά και για όσους αποφάσισαν να μην απεργήσουν (πάλι με "μισή καρδιά") για διάφορους λόγους,  ιδού κάποιοι στίχοι του Τίτου Πατρίκιου...Αλλά και για άλλους όλους τους άλλους που αναζητούν απαντήσεις...

V

Εκεί που σκάβεις μέσα σου γι´άλλη μια φορά

τώρα χωρίς να σταματάς στη δεύτερη βαθμίδα

της καθόδου

που ψάχνεις για τη χαμένη βαθιά στη μνήμη αρχή

που αποστρέφεις το βλέμμα από την εκκρεμότητα

του τέλους

που ανακαλύπτεις πως δεν είσαι όσο αθώος νόμιζες

πως είχες και εσύ διπλά λόγια και φερσίματα

πως καταδίκαζες τη βία των άλλων δικαιώνοντας

τη δική σου

εκεί που παραδέχεσαι πως κάποιων θέλησες τον χαμό

που υποψιάζεσαι ότι και οι κοντινοί σου θέλησαν τον δικό σου

που μάταια προσπαθείς να θεραπεύσεις παραλείψεις

που τις επαναφέρεις συνεχώς πιο ενοχικές, πιο

αγκαθωμένες

εκεί που γελάς με την απόπειρά σου να εξαγνιστείς

κι έπειτα την παίρνεις πιο σοβαρά και λες

πως κάποτε αντίκρισες στ´αληθινά τον θάνατο

πως τίποτα δεν αποκάλυψες σε καμιάν ανάκριση

πως δεν έστειλες απόκρυφες εκθέσεις, δεν θεοποίησες

ηγέτες

δεν εγκωμίασες έναν ισχυρό για να σε πάρει στην αυλή του

εκεί που νομίζεις ότι βρήκες απάντηση σε όλα

κι ύστερα βλέπεις τι πρόβλημα έχουν οι απαντήσεις

πόσο γρήγορα γεννούν χιλιάδες νέα ερωτήματα...

Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.

VI

 Eκεί που ξανασκέφτεσαι αν γίνεται οι άνθρωποι

να σμίξουν 

όχι μόνο την ώρα μιας επικείμενης καταστροφής

αλλά και μέσα στη βολή των ήσυχων ημερών τους

αν γίνεται να συναντηθούν οι φίλοι που έχουνε ξεκόψει

όχι μόνο στην έξαρση των λυτρωτικών τους οραμάτων

αλλά και μέσα στην τριβή ατομικών επιδιώξεων

αν γίνεται οι άλλοι να χωρέσουν στον προσωπικό σου

 χρόνο

μαζί τους να μονοιάσεις μες στον απόρρητό σου χώρο

αν γίνεται μονάχος σου να βρεις έναν καινούργιο φίλο

ανάμεσα σ´επιθετικούς γνωστούς και προσηνείς

αγνώστους

αν γίνεται να συμπορευτείς με τους παντοτινούς χορτάτους

που τώρα κόπτονται για εκείνους που πεινούν

εκεί που αναλογίζεσαι αν μπορείς ακόμα ν´απευθύνεσαι

σε όσους απορρίπτουν πριν καν ακούσουνε τα λόγια σου

να μην σιωπάς μπροστά σ´αυτούς που δεν θέλουνε να ξέρουν

πως όλοι μαζί βαδίζουμε προς τον θάνατο

εκεί που προσπαθείς να μεταπείσεις όσους αρνιούνται 

πως η ζωή είναι από μόνη της ένα θαύμα...

Εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση.

...Kαι μια εικόνα που αγαπώ πολύ...Η ποίηση μπορεί να σε βρει παντού, όπως και μια ηλιαχτίδα.

John White Alexander, Ηλιαχτίδα. 1909. Ιδιωτική Συλλογή.

Βλ. Τίτος Πατρίκιος, Σε βρίσκει η ποίηση, εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2012, σσ. 15-18.
http://www.pinterest.com/pin/37788084344042810/