Χριστούγεννα. Πίνακες του Fr. Von Uhde και η Γέννηση του Τάσου Λειβαδίτη
Είναι Χριστούγεννα σήμερα. Η Αγία Νύχτα έχει περάσει και ο Χριστός έχει γεννηθεί. Σας εύχομαι με δύο αγαπημένες απεικονίσεις της Γέννησης του Χριστού. O Γερμανός ζωγράφος Fritz Von Uhde (1848-1911) απεικονίζει τη Γέννηση του Χριστού σ' ένα γερμανικό στάβλο στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα. Το ζευγάρι των ευτυχισμένων γονέων είναι απλοί συνηθισμένοι Γερμανοί αγρότες. Τα άγια πρόσωπα του πίνακα δεν φέρουν φωτοστέφανο.
Fritz von Uhde, Η Αγία Νύχτα. 1911.
Γλυκύτατη ατμόσφαιρα, θαλπωρή, στοργή και τρυφερότητα χαρακτηρίζουν τη σκηνή της Γέννησης της "Αγίας Νύχτας" του Uhde. Aν και ο Uhde θεωρείται από τους πρώτους Γερμανούς ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, στη συνέχεια πέρασε προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Συνήθιζε να ζωγραφίζει σκηνές από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου και θρησκευτικά θέματα που τα μετέφερε σε σκηνικό της εποχής του.
Fritz Von Uhde, Η Αγία Νύχτα. 1888-9. Πινακοθήκη Νέων Ζωγράφων. Δρέσδη. Το τρίπτυχο αυτό της Γέννησης είναι από τα αγαπημένα μου.
Οι εικόνες του Uhde μου θυμίζουν τους στίχους ενός αγαπημένου ποιητή, του Τάσου Λειβαδίτη.
Τάσου Λειβαδίτη, Η Γέννηση
Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.
Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.
Μου' δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.
"Είδες-μου λέει-γεννήθηκε η ευσπλαχνία".
Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.
Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες
και δε θα' χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ' αυτό"...
Από τη συλλογή "Ο αδελφός Ιησούς"
Fritz Von Uhde, Η Αγία Οικογένεια. 1894. Πινακοθήκη Νέων Ζωγράφων. Δρέσδη.
Στον παραπάνω πίνακα ο Uhde αναπαριστά μία οικογένεια Γερμανών αγροτών ως "Αγία Οικογένεια". Ρεαλιστική απεικόνιση του χώρου και φυσικότητα στα "ιερά" πρόσωπα.
Fritz Von Uhde, Άγγελος καθισμένος στη σκάλα. 1910. Ένας άγγελος κάθεται με περισυλλογή στη σκάλα ενός γερμανικού αγροτόσπιτου.
Fr. Von Uhde, Ο δρόμος για τη Βηθλεέμ ή η δύσκολη διαδρομή. 1890. Νέα Πινακοθήκη. Μόναχο.
Ο παραπάνω πίνακας είναι επίσης ένας από τους αγαπημένους μου και χαρακτηρίζεται από συμβολισμό. Ο Χριστός δεν έχει ακόμα γεννηθεί. Το ζευγάρι των Γερμανών αγροτών βαδίζει στο λασπωμένο δρόμο του χωριού. Μουντή, σχεδόν θολή ατμόσφαιρα. Ο άνδρας στηρίζει τη γυναίκα που φαίνεται πως βαδίζει με δυσκολία. "Ο δρόμος προς τη Βηθλεέμ" είναι δύσκολος.
Fr. Von Uhde, Ας έρθουν τα παιδιά σε μένα. 1884. Μουσείο Τέχνης του Λάιπσιχ.
...Και δύο πίνακες με τον Χριστό άνευ φωτοστέφανου ανάμεσα σε καθημερινούς απλούς ανθρώπους της γερμανικής υπαίθρου...
Fr. Von Uhde, Ο Χριστός ανάμεσα σε αγρότες. 1887-88. Μουσείο του Ορσέ. Παρίσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι κάθε καλό για τις μέρες.
Γιώργος Θέμελης, III. Φάτνη
[Από την ενότητα Αθύρματα]
Μέσα μας γίνεται η Γέννηση.
Έξω στέκει το σχήμα της –
Μας φανερώνεται.
Εδώ που στήσαμε τη φάτνη,
Εδώ που κρεμάσανε το άστρο,
Είναι σα μια μεγάλη πέτρα –
Πέτρα υψηλή, μετέωρη.
Ένα πυκνό σημείο αιωνιότητας.
Το Βρέφος, ο Ιωσήφ και η Μαρία,
Τ' αγαθά ζώα. Οι άγγελοι
Σταματημένοι σε μια πτήση
Ψηλά, στη σιωπή, παίζοντας όργανα.
Άρπα, κορνέττα, βιολί και φυσαρμόνικα.
Ακίνητοι σαν από πορσελάνη,
Με σιωπή απόλυτη, μουσική.
(Η Νύχτα απλώνεται σαν την ηχώ
Αυτής της μουσικής, της σιωπής,
Της μουσικής των Αγγέλων μέσα μας, έξω μας).
Αν στέκουν εδώ, πετούν εκεί,
Στον άλλο χώρο∙ αντλούν
Αίμα σκληρό απ' το αίμα μας,
Αγάπη απ' την αγάπη μας.
Παίρνουν τα όνειρά μας και τα ψηλώνουν.
Η Μόνα στέκει κοντά τους ακίνητη,
Σαν από πορσελάνη, αγγίζει τα εύθραυστα πόδια τους.
Βλέπει το αόρατο στο μαγικό καθρέφτη του ορατού.
Τι τώρα, τι πάντα.
Ω καθαρώτατη ψυχή,
Άμωμη, αμόλυντη, ανυπόκριτη.
Ο χρόνος ανοίγει σαν το φεγγίτη που μας φωτίζει.
Τα παίρνουμε και τα πλαγιάζουμε
Μέσα σ' ένα κουτί να κοιμηθούν
Πάνω σε χάρτινο άχυρο να μη ραγίσουν.
(Από το ποίημα: Η Μόνα παίζει, 1961)
Υπέροχο! Ευχαριστώ πολύ που μου το θύμισες. Κάθε καλό για όλους!
Διαγραφή