Ανδρέας Εμπειρίκος, Τα κύματα
Winslow Homer, Βλέποντας τα κύματα. 1896. Μουσείο Arcell at Canajoharie. Ν. Υόρκη.
Εκ των ενόντων και με συγκαταβάσεις
Κληθήκαμε επ' εσχάτων να ανεβούμε
Στη γέφυρα που στήσανε μπροστά μας˙
Μα αυτό δεν το δεχθήκαμε.
Δεν ξέρω πώς,
Όμως δεν μάθαμε ποτέ ποια τρεχαντήρια
Από ποια θάλασσα μας φέρανε τα ψάρια
Που σπαρταράν στο στήθος μας
Και νοιώθουμε γλυκά την δυνατή αρμύρα-
Χθες όμως και προχθές και ακόμη σήμερα
Το γεγονός αυτό που' ναι πολύ παλαιότερο
Πιστοποιήθηκε και πάλι.
Και ακόμη τρέμουν σταγόνες μέσα-μέσα
Γιατί βαθειά μας ξύπνησαν τ' αρχαία τρεχάματά μας
Και ξεφυλλίζουνε τα φύλλα
Παρά πολλών ετών.
Ίσως γι' αυτό δεν ανεβήκαμε στη γέφυρα των άλλων,
Μα πέσαμε στα κύματα και γίναμ' ένα
Με την δική τους έκτασι και το δικό τους βάθος.
Κ' έτσι,
Θαρρώ πως όσο κι άν μεταβληθούνε τα χαράματα,
Θαρρώ πως όσο κι αν αλλάξουν τα καράβια
Πάνω γραμμή
Κάτω γραμμή
Θα τρέχουνε τα κύματα
Θα τρέχω με τα κύματα
Όποια κι αν είναι εμπρός τ' ανηφόρια.
Αθήνα 8/8/1934
Winslow Homer, Βλέποντας τα μεγάλα κύματα. 1891. Μουσείο Gilcrease. Toύλσα. Οκλαχόμα.
Βλ. Ανδρέας Εμπειρίκος, 1934. Προϊστορία ή καταγωγή, Εισαγωγή-Φιλολογική Επιμέλεια: Γιώργης Γιατρωμανωλάκης, εκδ. Άγρα, Αθήνα, 2014, σ. 90.
Ομολογώ ότι δεν ήξερα αυτό το ποίημα του Εμπειρίκου. Ή τουλάχιστον, δεν το θυμόμουνα. Και είναι τόσο επίκαιρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή“Τίποτα δεν είναι δώρο”
«Τίποτα δεν είναι δώρο, όλα βασίζονται στο δάνειο.
Πνίγομαι στα χρέη ως τ’ αυτιά μου.
Θα πρέπει να πληρώσω για τον εαυτό μου
με τον εαυτό μου,
να παραιτηθώ απ’ τη ζωή μου για τη ζωή μου.
Να πώς έχουν κανονίσει τη συμφωνία:
μπορώ να επανακτήσω την καρδιά, το συκώτι επίσης
και το κάθε μου δάχτυλο στο χέρι και στο πόδι.
Πολύ αργά για ν’ ακυρώσω τους όρους,
τα χρέη μου θα ξεπληρωθούν
και θα με γδύσουν απ’ το δέρμα μου
ή, για την ακρίβεια, θα με γδάρουν.
Κυκλοφορώ στον πλανήτη μας
σ’ ένα συνωστισμό από άλλους χρεώστες.
Μερικοί είναι σαμαρωμένοι το φορτίο
της εξόφλησης, για τις φτερούγες τους.
Άλλοι, θέλοντας και μη,
έχουν να δώσουν λογαριασμό
για το κάθε φύλλο τους.
Κάθε ιστός μέσα μας βρίσκεται
στη στήλη της χρέωσης.
Ούτε ένα πλοκάμι ή ένα βλαστάρι
πρόκειται να διατηρηθεί.
Η απογραφή μ’ άπειρες λεπτομέρειες,
υποδηλώνει ότι θ’ απομείνουμε
όχι μόνο μ’ άδεια χέρια
αλλά ακόμη και χωρίς χέρια.
Δεν μπορώ να θυμηθώ
πού, πότε και γιατί
επέτρεψα σε κάποιον ν’ ανοίξει
αυτόν τον λογαριασμό στ’ όνομά μου.
Αποκαλούμε τη διαμαρτυρία για όλ’ αυτά
ψυχή.
Κι είναι το μόνο κονδύλι
που απουσιάζει απ’ τη λίστα.»
Βισλάβα Σιμπόρσκα (Wislawa Szymborska), Νόμπελ Λογοτεχνίας 1996
Ακόμα πιο επίκαιρο το δικό σου, Rosa. "Όλα βασίζονται στο δάνειο". ...Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς δάνειο;
ΔιαγραφήΤί έγραψε η γυναίκα; Φύλλο και φτερό...
ΑπάντησηΔιαγραφήCongratulations, wonderful work, it's beautiful so much and good idea on site.
ΑπάντησηΔιαγραφήดูหนัง
My pleasure! Thank you so much!
Διαγραφή