Παιδιά στο χιόνι. Πίνακες του Albert Anker και ένα ποίημα του
Τάκη Βαρβιτσιώτη για τον χειμώνα
Είναι πίνακες του Albert Anker (1831-1910), του σημαντικότερου Ελβετού ζωγράφου του 19ου αιώνα, που απεικονίζουν μικρά παιδιά, αγόρια και κορίτσια σε χειμερινά τοπία. Άλλωστε, ο χειμώνας και τα χιόνια διαρκούν για μεγάλο χρονικό διάστημα στη χώρα του και οι εικόνες αυτές προέρχονται από την καθημερινή ζωή της Ελβετικής υπαίθρου του 19ου αιώνα.
Albert Anker, Παιδί με δεμάτι κλαδιά. 1872. Ιδιωτική Συλλογή. Μέσα στο χιόνι έχει μαζέψει κλαδιά...
Albert Anker, Μαθητής. 1875. Μουσείο Τέχνης. Ζυρίχη. Σε χιονισμένο τοπίο ένας μικρός μαθητής πηγαίνει στο σχολείο ή επιστρέφει από το σχολείο. Κάνει κρύο και έχει τυλιχθεί στο κασκόλ του, ενώ το σακάκι του φαίνεται φθαρμένο.
Albert Anker, Μαθητής σε χιονισμένο τοπίο. Ιδιωτική Συλλογή. Ένας ακόμα μαθητής μέσα στο χιόνι.
Σε ένα αστραφτερό, "περίλαμπρο" χιονισμένο τοπίο ένα κοριτσάκι τυλιγμένο με τη μαντήλα του κρατά ένα καλάθι και ένα σκεύος μάλλον με γάλα. Καθημερινή χειμωνιάτικη σκηνή από ελβετικό χωριό του 19ου αιώνα...
Albert Anker, Κορίτσι σε χειμερινό τοπίο. 1906. Ιδιωτική Συλλογή. Μια μικρή αγρότισσα μέσα στο χιόνι. Είναι ντυμένη σχετικά ελαφριά.
Η ίδια σκηνή σε παραλλαγή. Ένα κοριτσάκι μέσα στο χιόνι…Φορά σκουφάκι και είναι τυλιγμένο με το σάλι του…
Albert Anker, Κορίτσι με καρβέλι ψωμιού. Ιδιωτική Συλλογή. Ακόμα μία μικρή αγρότισσα. Κουβαλάει ένα τεράστιο ψωμί...
…και ένα ποίημα του Τάκη Βαρβιτσιώτη (1916-2011) για τα χιόνια και την παγωνιά του Χειμώνα...
Τάκη Βαρβιτσιώτη, Ο Χειμώνας περίλαμπρος
Ο χειμώνας περίλαμπρος
Απλώνεται εδώ χάμου
Σαν ένα σώμα που ξεχειλίζει από άστρα
Σα μια λάμπα που φωτίζει
Ολοσκότεινους δρόμους όπου γυαλίζουν
Αποτυπώματα παγωμένα
Όλα κρυστάλλινα λαμποκοπούν
Όλα περίτρομα φτερουγίζουν
Κι απομένει πάνω στους ώμους μας
Ένας μανδύας από χιόνι
Κι απομένει πάνω στα χείλη μας
Μια λάμψη φιλντισένια.
Απλώνεται εδώ χάμου
Σαν ένα σώμα που ξεχειλίζει από άστρα
Σα μια λάμπα που φωτίζει
Ολοσκότεινους δρόμους όπου γυαλίζουν
Αποτυπώματα παγωμένα
Όλα κρυστάλλινα λαμποκοπούν
Όλα περίτρομα φτερουγίζουν
Κι απομένει πάνω στους ώμους μας
Ένας μανδύας από χιόνι
Κι απομένει πάνω στα χείλη μας
Μια λάμψη φιλντισένια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου