Η ελεγεία των λουλουδιών. Ένα ποίημα του Κ. Καβάφη για τα καλοκαιρινά λουλούδια

Κ. Καβάφης, Η ελεγεία των λουλουδιών

   Είναι ένα από τα ποιήματα του Καβάφη που αιφνιδιάζει τον αναγνώστη. Ανήκει στα Αποκηρυγμένα. 

P. Aug. Renoir, Ανάμεσα στα τριαντάφυλλα. 1882. Ιδιωτική Συλλογή.

Όσα λουλούδια υπάρχουν, το καλοκαίρι ανθίζουν

        Κι’ απ’ όλα τα λουλούδια του κάμπου φαίνεται
        η νεότης πιο ωραία. Aλλά μαραίνεται
        γρήγορα, και σαν πάει δεν ξαναγένεται·
η πασχαλι[αίς] με της δροσιάς τα δάκρυα την ραντίζουν.

Όσα λουλούδια υπάρχουν, το καλοκαίρι ανθίζουν.
        Aλλά τα ίδια μάτια δεν τα κυττάζουνε.
        Και άλλα χέρια σ’ άλλα στήθεια τα βάζουνε.
        Έρχοντ’ οι ίδιοι μήνες, πλην ξένοι μοιάζουνε·
τα πρόσωπα αλλάξαν και δεν τ’ αναγνωρίζουν.


Όσα λουλούδια υπάρχουν,το καλοκαίρι ανθίζουν.
        Aλλά με την χαρά μας πάντα δεν μένουνε.
        Aυτά οπού ευφραίνουν, αυτά πικραίνουνε·
        κ’ επάνω εις τους τάφους, που κλαίμε, βγαίνουνε,
καθώς τους γελαστούς μας τους κάμπους χρωματίζουν.

Cl. Monet, H Cammille Monet (η πρώτη σύζυγος του ζωγράφου) στο παράθυρο. 1873. Ιδιωτική Συλλογή.

P. Aug. Renoir, Καλοκαιρινό τοπίο. 1875. Ιδιωτική Συλλογή.

Πάλ’ ήλθε καλοκαίρι κ’ οι κάμποι όλοι ανθίζουν.
        Aλλ’ απ’ το παραθύρι δύσκολα φθάνεται.
        Και το υαλί μικραίνει-μικραίνει, χάνεται.
        Το πονεμένο μάτι θολώνει, πιάνεται.
Βαρυά τα κουρασμένα πόδια, δεν μας στηρίζουν.

Για μας δεν είναι φέτος που οι κάμποι όλοι ανθίζουν.
        Λησμονημένου Aυγούστου κρίνοι μάς στέφουνε,
        τ’ αλλοτεινά μας χρόνια γοργά επιστρέφουνε,
        σκιαίς αγαπημέναις γλυκά μάς γνέφουνε
και την φτωχή μας την καρδιά γλυκά αποκοιμίζουν. 

 Cl. Monet, Στον κήπο. 1895. 

http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=167&author_id=60 http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=102441
http://www.wikiart.org/en/claude-monet/camille-monet-at-the-window-argentuile
http://www.wikiart.org/en/pierre-auguste-renoir/summer-landscape-1875