Η θάλασσα στην ποίηση. Γιώργος Σαραντάρης
.. επιστρέφω για ακόμη μία φορά σ' έναν αγαπημένο ποιητή, τον γλυκύτατο και τρυφερό ιδεαλιστή Γιώργο Σαραντάρη. Από τα πολλά ποιήματά του με αναφορές στη θάλασσα (βλ. παλιότερες αναρτήσεις με ποιήματα του Σαραντάρη) επιλέγω δύο με θαλασσινές λυρικές εικόνες που μου θυμίζουν τους "θαλασσινούς" πίνακες του Δανού ζωγράφου Michael Peter Ancher (1849-1927)
.
.
Michael Peter Ancher, Στην ακρογιαλιά. 1914. Ιδιωτική Συλλογή.
Ο Ancher έχει ζωγραφίσει πολλά θαλασσινά τοπία και σκηνές από την παραλία του Skagen, ψαροχώρι στο οποίο συγκεντρώνονταν πολλοί Δανοί ζωγράφοι για να ζωγραφίσουν θαλασσινές εικόνες.
Michael Peter Ancher, Κύματα που σπάνε στην ακρογιαλιά και δύο γλάροι. 1885. Ιδιωτική Συλλογή.
Γιώργος Σαραντάρης, Σβήνω τη μουσική του αγέρα
Σβήνω τη μουσική του αγέρα
Και σε ακούω
Πλάση από τριαντάφυλλα
Κι από σύννεφα
Τώρα που μιλούν οι γλάροι
Και κρέμεται η θάλασσα
Σαν σφεντόνα
Πάνω σε μιά παροδικη
Απουσια
Η φωνή σου είναι το φως
που πέφτει σαν σκιά
Σαν να ήτανε
Βουνό θεόρατο
Ο ήλιος.
(1939)
Γιώργος Σαραντάρης, Η καρδιά μας
Η καρδιά μας είναι ένα κύμα που δεν σπάει
στην ακρογιαλιά. Ποιος μαντεύει τη θάλασσα,
απ' όπου βγαίνει η καρδιά μας; Αλλά είναι η
καρδιά μας ένα κύμα μυστικό, χωρίς αφρό.
Βουβά πιάνει μία στεριά. Και αθόρυβα σκαλίζει
το ανάγλυφο ενός πόθου που δεν ξέρει
απογοήτευση και αγνοεί την ησυχία.
http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=33768.0 http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/giwrgos_sarantarhs_poems.htm#Η_ΚΑΡΔΙΑ_ΜΑΣ http://www.artnet.com/artists/michael-peter-ancher/young-blond-girl-in-a-long-blue-summer-dress-on-jFqiOKlDT8tBY0C8n_StAg2
http://www.artnet.com/artists/michael-peter-ancher/young-girl-in-a-white-dress-walking-on-skagen-408FO7wuPbREHbxYTB9Ezg2
http://www.artnet.com/artists/michael-peter-ancher/breaking-the-waves-with-two-seagulls-1AcTeFb4kui_BefWklMeyw2
http://www.the-athenaeum.org/art/list.php?m=a&s=tu&aid=2716
Σβήνω τη μουσική του αγέρα
Και σε ακούω
Πλάση από τριαντάφυλλα
Κι από σύννεφα
Τώρα που μιλούν οι γλάροι
Και κρέμεται η θάλασσα
Σαν σφεντόνα
Πάνω σε μιά παροδικη
Απουσια
Η φωνή σου είναι το φως
που πέφτει σαν σκιά
Σαν να ήτανε
Βουνό θεόρατο
Ο ήλιος.
(1939)
Michael Peter Ancher (1847-1929), ξανθιά κοπέλα με μακρύ γαλάζιο καλοκαιρινό φόρεμα στην ακρογιαλιά. Ιδιωτική Συλλογή.
Γιώργος Σαραντάρης, Η καρδιά μας
Η καρδιά μας είναι ένα κύμα που δεν σπάει
στην ακρογιαλιά. Ποιος μαντεύει τη θάλασσα,
απ' όπου βγαίνει η καρδιά μας; Αλλά είναι η
καρδιά μας ένα κύμα μυστικό, χωρίς αφρό.
Βουβά πιάνει μία στεριά. Και αθόρυβα σκαλίζει
το ανάγλυφο ενός πόθου που δεν ξέρει
απογοήτευση και αγνοεί την ησυχία.
Michael Peter Ancher (1847-1929), Νεαρή γυναίκα με λευκό φόρεμα περπατά στην ακρογιαλιά του Skagen.
http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=33768.0 http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/giwrgos_sarantarhs_poems.htm#Η_ΚΑΡΔΙΑ_ΜΑΣ http://www.artnet.com/artists/michael-peter-ancher/young-blond-girl-in-a-long-blue-summer-dress-on-jFqiOKlDT8tBY0C8n_StAg2
http://www.artnet.com/artists/michael-peter-ancher/young-girl-in-a-white-dress-walking-on-skagen-408FO7wuPbREHbxYTB9Ezg2
http://www.artnet.com/artists/michael-peter-ancher/breaking-the-waves-with-two-seagulls-1AcTeFb4kui_BefWklMeyw2
http://www.the-athenaeum.org/art/list.php?m=a&s=tu&aid=2716
Πολύ όμορφη ανάρτηση !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα και καλή συνέχεια !!!
Χαίρομαι που σου άρεσε. Εύχομαι από καρδιάς Καλό Καλοκαίρι με όμορφες στιγμές και συναρπαστικά ταξίδια...
ΔιαγραφήΑστείρευτη πηγή δροσιάς,[σαν το "νεαρόν ύδωρ"] τρυφερότητας και αισιοδοξίας ο Σαραντάρης. Τον λατρεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφή*
...Ὅποιος φέρνει τὴ θάλασσα στὴν ἀγκαλιά του
Εἶναι σὰ νὰ μὴν ὑποφέρει ἀπὸ βάρος
Εἶναι σὰ νὰ μὴ ντρέπεται ποὺ πηγαίνει μὲ τὸν ἀγέρα
Εἶναι σὰ νὰ κρατάει ὁλάκερη τὴ γῆ μέσα στὸ βλέμμα
Νὰ τραγουδάει μέσα στὴ νύχτα
Καὶ νὰ τοῦ γίνεται ἡ νύχτα μητέρα
Νὰ τραγουδάει μέσα στὸν ἥλιο
Καὶ ν᾿ ἀγαπάει μία γυναῖκα
Ποὺ τὴ νομίζει βρέφος
Νὰ τραγουδάει μέσα στὸν ἄνεμο
Κι ἔτσι νὰ χάνει καὶ νὰ κερδίζει τὴ φωνή του
Γ. Σαραντάρης, Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Σὰν Πνοὴ τοῦ Ἀέρα».
***
και γίνεσαι σαν τη θάλασσα...
Απόψε σε αγαπώ
Το ξέρει η θάλασσα
Το ξέρει το βουνό
Εσύ μονάχα λες πως δεν το ξέρεις
Κι αρπάζεις απ' τον άνεμο το ψέμα
Και γίνεσαι γυναίκα και σκιά
Και γίνεσαι σαν τη θάλασσα
Όταν δεν τη βλέπουμε πια
Όταν το άρωμά της
Κρύφτηκε πίσω από ένα τοίχο
Βυθίζουμε το πρόσωπό μας στα νερά
Αλλά τη θάλασσα τη θάλασσα δεν τη βλέπουμε πια
Γιώργος Σαραντάρης
***
III
Η θάλασσα θρυμματίστηκε σε αναρίθμητα κρύσταλλα
Τα μαζέψαμε και καβάλα στον άνεμο ταξιδεύουμε
Τα ρίχνουμε όπου βλέπουμε γυναίκες να δέρνονται
Σα να στερήθηκαν τα παιδιά τους
Τότε ξαναγίνονται οι θάλασσες
Και άφθαστη αθωότητα τις διακρίνει
Τότε εμείς οι άντρες πετάμε ψηλότερα στον ουρανό
Για να χορτάσουμε από μακριά το φέγγος
Ενώ οι γυναίκες αιώνια αφηγούνται στα μωρά
Τη γέννηση των θαλασσών.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ (Από τη συλλογή «Στους φίλους μιας άλλης χαράς»)
...Και εγώ λατρεύω την ποίηση του Γιώργου Σαραντάρη...Μου αρέσουν όλα τα ποιήματά του...
ΑπάντησηΔιαγραφή