Μανόλη Αναγνωστάκη, Προσευχή
Σήμερα Κυριακή. Η τελευταία Κυριακή των Γιορτών, σκέφτομαι. Θυμηθήκαμε, άραγε, ότι αυτές οι Γιορτές ήταν θρησκευτικές; Για αυτό, λοιπόν, ένα ποίημα-προσευχή του Μανόλη Αναγνωστάκη.
Edmund Blair Leighton (1853-1922), Κυριακή Πρωί . Πηγαίνοντας στην εκκλησία.
Κυριακή. Θε μου σ’ ευχαριστούμεΔέξου μας σαν πρόβατα στην αγκαλιά σου απολωλόταΠολύ αμαρτήσαμε Κύριε, πολύ αδικήσαμεΣαν άπιστοι θρηνούμε για τα επίγεια αγαθά μαςΛησμονήσαμε την αιωνίαν Άνοιξη του ΠαραδείσουΣτον Οίκο σου δεόμεθα συγχωρηθήναι ημάςΣήμερα Κυριακή τας εντολάς σου ενθυμούμενοιΜη μας εγκαταλείψεις Θε μου, εις το σκότος της αβύσσου.
(Άλλωστε, λίαν προσφάτως, προσεφέραμενΕις αρμοδίων εντολάς υπείκοντες,Τον οβολόν μας διά την αναστήλωσιν του Ιερού Ναού Σου).
|
Edmund Blair Leighton, Μετά τη λειτουργία. 1921.
http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=1&text_id=98
http://www.leicestergalleries.com/19th-20th-century-paintings/d/after-service/13283
https://en.wikipedia.org/wiki/Edmund_Leighton
https://janeaustensworld.wordpress.com/2010/07/02/edmund-blair-leightons-sentimental-paintings-of-the-regency-era/
Εσένα ευχαριστώ Θεέ γι' αυτήν περισσότερο την εκπληκτική
ΑπάντησηΔιαγραφήμέρα: για τα πρασινωπά πνεύματα των δέντρων που αναπηδούν
και το γαλάζιο αληθινό όνειρο του ουρανού˙ και για καθετί
που είναι φυσικό που είναι άπειρο που είναι ναι
(εγώ που έχω πεθάνει είμαι ζωντανός πάλι σήμερα,
και αυτό είναι του ήλιου η γενέθλια μέρα˙ είναι η γενέθλια
μέρα της ζωής και της αγάπης και των φτερών: και του χαρούμενου
μεγάλου συμβάντος της απέραντης γης)
πώς μπορεί ένα ανθρώπινο απλώς πλάσμα
που γεύεται αγγίζει ακούει βλέπει
αναπνέει-ανυψωμένοι από το όχι
όλου του τίποτα-να αμφισβητεί τον αδιανόητο Εσένα;
(τώρα τα αυτιά των αυτιών μου ξυπνούν και
τώρα τα μάτια των ματιών μου ανοίγουν)
e.e.cummings, Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός
Πολύ ωραίο ποίημα και πολύ καλή η μετάφραση του Βλαβιανού.
ΑπάντησηΔιαγραφή