Τρόπος εξέτασης του μαθήματος «Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία» Γ ΓΕΛ Πανελ. Εξετάσεις 2019-20

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Ποιήματα για τα λουλούδια. Νικηφόρος Βρεττάκος

Ποιήματα για τα λουλούδια

Αφού έρχεται η Άνοιξη για ακόμη μια φορά, σκέφτηκα μία "λουλουδιασμένη" ανάρτηση.

Τρία ποιήματα του Νικηφόρου Βρεττάκου 
ἀπὸ τὴ
«Φιλοσοφία τῶν λουλουδιῶν»

William Henry Holmes, Ανθη στο λιβάδι. 1927. Smithsonian Mουσείο Αμερικανικής Τέχνης.

ΓΕΝΕΣΗ



Αὐτὸ τὸ γαρύφαλλο, ποὺ κρατώντας το

ἀνάμεσα στὰ τρία μου δάχτυλα

τὸ σηκώνω στὸ φῶς, μοῦ μίλησε καὶ

παρὰ τὸν κοινὸ νοῦ μου τὸ κατανόησα.

Μι᾿ ἁλυσίδα ἀπὸ ἀτέλειωτους γαλαξίες 

     συνεργάστηκαν,

διασταύρωσαν κάτω στὴ γῆ φωταψίες
- τὸ σύμπαν ὁλόκληρο πῆρε μέρος στὴ 
     γέννηση
αὐτοῦ τοῦ γαρύφαλλου.
Κι᾿ αὐτὸ ποὺ ἀκούω εἶναι οἱ φωνὲς
τῶν μαστόρων του μέσα του.

John Singer Sargent, Γαρύφαλο, κρίνο, κρίνο, τριαντάφυλλο (carnation, lily, lily, rose). 1885. Πινακοθήκη Tate Britain.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ


Ἂν μὲ βλέπουν νὰ στέκομαι
ὄρθιος, ἀκίνητος, μὲς

στὰ λουλούδια μου, ὅπως

αὐτὴ τὴ στιγμή,

θὰ νόμιζαν πὼς τὰ διδάσκω. Ἐνῷ

εἶμαι ἐγὼ ποὺ ἀκούω

κι αὐτὰ ποὺ μιλοῦν.
Ἔχοντας μὲ στὸ μέσο
μοῦ διδάσκουν τὸ φῶς.

P. Auguste Renoir, Μαζεύοντας λουλούδια. 1875. Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης. Ουάσινγκτον.

ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ


Ἀναδύθηκε δάσος ζοφερὸ
ἀπ᾿ τὸ πνεῦμα μας

κι ἐκάλυψε τὸν ὁρίζοντα.

Μόνο ἀτραποὶ τρυπώνουν

καὶ χάνονται μέσα στὸ φόβο.

Μέλλον δὲν φαίνεται.

Τρέχουν, χορεύουν ἀνύποπτα
γιὰ ὅ,τι γίνεται πάνω τους

τὰ παιδιά, ἐνῷ γέρνοντας γύρω

καὶ κάτω ἀπ᾿ τὰ πόδια τους, (ὡς

ν᾿ ἀκοῦν τὴ βοὴ καὶ νὰ βλέπουν

τὸ σύννεφο) σὰν ἕνα ἀπέραντο
ὑπαίθριο ἐκκλησίασμα

4 σχόλια:

  1. Υπέροχα γεμάτα χρώματα και συναισθήματα !!!
    Καλή εβδομάδα και καλή Άνοιξη να έχουμε !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνεχίζω στο ίδιο πνεύμα:

    *

    1. Ανθισμένο οροπέδιο

    Αν δεν είναι κατακλυσμός
    από ουράνιες δυνάμεις
    τι είναι τότε, λοιπόν,
    αυτά τα λουλούδια;

    NIKHΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, "ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ", 1988


    ***



    2. Τά πρόσωπα τῶν λουλουδιῶν

    Γιά μι' ἀκόμη φορά, σταμάτησα
    σήμερα κι ὥρα πολλή κοιτοῦσα
    τό πρόσωπο ἑνός λουλουδιοῦ.

    Βρῆκα τά μάτια του·
    ἔσκυψα
    μέσα του
    κι ἔνιωσα
    δέος.

    Καί γιόμισα ἀγάπη
    γιόμισα εὐλάβεια
    γιόμισα ἄνθρωπο.

    ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, "Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ", 1988


    ***

    3. Ἐρωταπόκριση

    Ἡ ὀμορφιά δέν εἶναι σιωπή.
    Γι’ αὐτό κ’ ἡ φωνή μου
    δέν εἶναι μονόλογος.

    Τῆς ροδιᾶς τό λουλούδι,
    παραδείγματος χάρη,
    εἶναι ἕνα ἀριστούργημα
    πού
    τό ἀπαγγέλλει ἡ μέρα.

    Βλέπω, ἀκούω
    φῶτα φωνῶν.

    Γι’ αὐτό καί μέ βλέπετε
    περπατώντας (ἀκόμη
    καί μέσα στήν ἔρημο)
    συχνά, νά ὑποκλίνομαι.

    ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ, 1990










    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαίρομαι πολύ που συνέχισες με ποιήματα από τη "Φιλοσοφία των Λουλουδιών"...Καλημέρα μας και καλή ανθοφορία στην ψυχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή