Πανοπλία. Κωνσταντίνου Καβάφη, Αιμιλιανός Μονάη, Αλεξανδρεύς, 628-655 μ.Χ.
Tελευταία Κυριακή της Αποκριάς σήμερα...κάποιοι ίσως θα φορέσουν μάσκες, ακόμα και πανοπλίες, για να τηρήσουν το έθιμο... Ή μήπως συμβεί το αντίθετο; Μήπως σήμερα βγάλουν τις μάσκες και τις πανοπλίες που φορούν κάθε μέρα;
Σκέφτομαι ότι το απόλυτο αποκριάτικο κοστούμι είναι αυτό της πανοπλίας που κάλυπτε ολόκληρο το σώμα, από πάνω μέχρι κάτω, των ευγενών πολεμιστών της αρχαιότητας και των ιπποτών και αριστοκρατών του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Δύσκολο να τους αναγνωρίσουν, εάν φορούσαν και την περικεφαλαία με την προσωπίδα...
Ρέμπραντ, Άντρας σε πανοπλία. 1655. Kelvingrove Πινακοθήκη και Μουσείο Τέχνης. Γλασκόβη.
Θυμήθηκα ένα συμβολικό ποίημα με ειρωνικό τόνο του Κωνσταντίνου Καβάφη, που χρησιμοποιεί ως σύμβολο την "πανοπλία". Το ποιητικό υποκείμενο καλύπτεται πίσω από το επινοημένο πρόσωπο-προσωπείο του Αιμιλιανού Μονάη του Αλεξανδρέως (628-655 μ.Χ.), για να δηλώσει ότι θα δημιουργήσει μία "πανοπλία" για να αντικρύζει τους κακούς ανθρώπους...Το υλικό της πανοπλίας: "με λόγια, με φυσιογνωμία, και με τρόπους"...
Το ποίημα του Καβάφη μου θύμισε τους θλιμμένους ιππότες του Μεσαίωνα που ζωγράφισε ο George Frederick Watts (1817-1904), Βρεττανός συμβολιστής ζωγράφος με επιρροές από τους Προραφαηλίτες ζωγράφους.
Το ποίημα του Καβάφη μου θύμισε τους θλιμμένους ιππότες του Μεσαίωνα που ζωγράφισε ο George Frederick Watts (1817-1904), Βρεττανός συμβολιστής ζωγράφος με επιρροές από τους Προραφαηλίτες ζωγράφους.
George Frederick Watts, Ο ιππότης Galahad. 1862. Fogg Mουσείο Τέχνης. Μουσεία Τέχνης του Harvard. Ο Galahad είναι γνωστός ιππότης του Αρθουριανού επικού κύκλου, ένας από τους ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης του βασιλιά Αρθούρου.
Κωνσταντίνου Καβάφη, Αιμιλιανός Μονάη, Αλεξανδρεύς, 628-655 μ.Χ.
(Από τα αναγνωρισμένα ποιήματα)
Με λόγια, με φυσιογνωμία, και με τρόπους
μια εξαίρετη θα κάμω πανοπλία·
και θ’ αντικρύζω έτσι τους κακούς ανθρώπους
χωρίς να έχω φόβον ή αδυναμία.
Θα θέλουν να με βλάψουν. Aλλά δεν θα ξέρει
κανείς απ’ όσους θα με πλησιάζουν
πού κείνται η πληγές μου, τα τρωτά μου μέρη,
κάτω από τα ψεύδη που θα με σκεπάζουν.—
George Frederick Watts (1817-1904), Ιππότης και κόρη.
Pήματα της καυχήσεως του Aιμιλιανού Μονάη.
Άραγε νάκαμε ποτέ την πανοπλία αυτή;
Εν πάση περιπτώσει, δεν την φόρεσε πολύ.
Είκοσι επτά χρονώ, στην Σικελία πέθανε.
|
 |
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
 https://en.wikipedia.org/wiki/George_Frederic_Watts http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=24&cat=1 https://en.wikipedia.org/wiki/George_Frederic_Watts#/media/File:George_Frederick_Watts,_1860-62,_Sir_Galahad,_oil_on_canvas,_191.8_x_107_cm,_Harvard_Art_Museums,_Fogg_Museum.jpg https://www.wikiart.org/en/george-frederick-watts https://www.wikiart.org/en/george-frederick-watts/happy-warrior https://www.sammlung.pinakothek.de/de/artist/george-frederick-watts/der-glueckliche-krieger http://hoocher.com/George_Frederick_Watts/George_Frederick_Watts.htm https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Rembrandt_Man_in_Armour.jpg |
Εκπληκτικό το ποίημα του Καβάφη. Μου αρέσει πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίοι οι συνειρμοί με την πανοπλία και τους ιππότες.
ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ
Δεν έδειχνε σε κανέναν το τραύμα του
Αναπηρία προχωρημένου βαθμού
Κι ωστόσο υπεράνω πάσης υποψίας
Τις νύχτες άνοιγε μυστικά συρτάρια
Άπλωνε μέλη τεχνητά στον καθρέφτη
Συναρμολογούσε ηλικίες χαμόγελα
Το πρωί αναστέναζε νικημένος
Αποσυρόταν
Κάποτε θ’ ανακάλυπταν ήταν επόμενο την αδυναμία του
Ασυμβίβαστη άλλωστε προς το επάγγελμά του
Ήταν εκτιμητής του χρόνου
KΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ, Κλειδάριθμοι (1963), «Κλείτος Κύρου, εν όλω ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 1943-1997», ΑΓΡΑ 2006.
Υπέροχο και το ποίημα του Κλείτου Κύρου. Με συγκινεί πολύ. Μου ραγίζει την καρδιά κάθε φορά που το διαβάζω. Σ'ευχαριστώ για ακόμη μια φορά για την επιλογή σου!
Διαγραφή