Παπαρούνες. Ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής

Ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής για τις παπαρούνες.

Ήρθε ο Μάης και έχουν ανθίσει πάλι, για ακόμη μια χρονιά,  οι παπαρούνες...

Robert Vonnoh (1858-1933), Παπαρούνες. 1888. Indianapolis Art Museum.

Robert Vonnoch,  Λιβάδια με Παπαρούνες στις Φλάνδες-Γαλλία. 1892, 1914.

Γιώργος Δροσίνης, Παπαρούνες

Οι παπαρούνες λυγερές
  στον κάμπο σαν κοπέλες,
με πράσινα φορέματα
  και κόκκινες ομπρέλες. 

Γεώργιος Δροσίνης, Σπίθες στη στάχτη, Eκδότης I.N. Σιδέρης, 1940.

Norman Garstin (1847-1926), Παπαρούνες.

Μαρία Πολυδούρη, Ζωή

Ξεχωριστὰ μέσ᾿ στἄλλα

δέντρα, δέντρα ὁλοΐσια,

βουβὰ τὰ κυπαρίσσια

στὸ μεσημέρι ντάλα.

Τρελλές, ξελογιασμένες

λεῦκες, τ᾿ ὡραῖο σας γέλιο

εἶνε σὰν περιγέλιο

στὶς νύχτες τὶς θλιμμένες.

Πεῦκα, κρυφὴ κατάρα

θρηνεῖ μέσ᾿ στὰ κλαδιά σας

κι᾿ ἀγγίζει στὴν καρδιά σας

τοῦ ἡλίου τὸ φῶς λαχτάρα.

Χλωρὴ στρωμνὴ στὸν ἥλιο

οἱ καρυδιὲς ποὺ δίνουν,

οἱ σκιὲς στὶς ρίζες στήνουν

τὸ μαῦρο τους βασίλειο.

Οἱ παπαροῦνες λαύρα,

φανταχτερὸ λουλούδι.

Φεύγει ἡ ζωή τους χνούδι

στὴν παιχνιδιάραν αὔρα.

Από την ποιητική συλλογή Ξεφάντωμα

Daniel Ridgway Knight, Κοπέλλα που μαζεύει παπαρούνες. 1898.

Μαρία Πολυδούρη, {Οι παπαρούνες άνθισαν ξανά...}

Οἱ παπαροῦνες ἄνθισαν ξανά. Στὰ ἴδια μέρη

τὶς ἔκοψα γεμίζοντας, ὡς τότε, τὴν ἀγκάλη.

Μονάχα τώρα θλιβερὸ κι᾿ ἂν ἔστηνα καρτέρι

δὲ σ᾿ εἶδα ξάφνου πλάι μου νὰ προσπερνᾶς καὶ πάλι.

Τὸ Δάσος σιγαλότατο στὸ λαῦρο μεσημέρι,

τὶς λεῦκες τὶς γλυκόλογες μὲ τὰ γιγάντια κάλλη,

μ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὸ σπιτάκι σου - καημὸ ποὺ μοὔχει φέρει,

τὰ βρῆκα δίχως σένανε καὶ δίχως ἐλπίδα ἄλλη

Νὰ σὲ ξαναβρῶ - θἄσωνα νὰ καρτεράω χρόνια.

Κ᾿ ἔκλαψα. Μὰ θυμήθηκα στερνὰ ποὺ ξεκινοῦσες

μὲ συνοδεία μουσικὴ τὰ δέντρα καὶ τ᾿ ἀηδόνια

Μὲ τὴ ματιὰ νοσταλγικιὰ στὰ γύρω ποὺ σκορποῦσες

καὶ στὴν καρδιά μου σ᾿ ἔκλεισα, μὲ σὲ νὰ χαιρετήσω

ὅλα ποὺ μ᾿ ἔκανες ἐσὺ νὰ ἰδῶ καὶ ν᾿ ἀγαπήσω.

Από την ποιητική συλλογή Ξεφάντωμα

Robert Vonnoh (1858-1933),  Koπέλλα σε λιβάδι με παπαρούνες.

Κωστής Παλαμάς, Επιστολή......Να ’ξερες… κάθε δειλινό, την ώρα που θα σβήσειο ήλιος μες στη θάλασσα, στο βράχο ανεβαίνω
και κάμπο, θάλασσα, ουρανό, βουνά, χωριά, τη φύσητου Μάη τη γιορτιάτικη κοιτάζω, και προσμένω.Αλλά του κάμπου οι εμορφιές μού λένε μ’ ένα στόμαπως λείπ’ η εμορφάδα σου, αγάπη μου, ακόμα.Και το γλυκάνισο, σπαρτό στ’ αλώνι’ αράδα αράδα,
η πιο χλωρή και πρόσχαρη απ’ όλες πρασινάδα,κι εκειά τα στάχυα τα ξανθά που όλο τα πειράζειτ’ αέρι ερωτικότατο κι είναι γεμάτα νάζι,κι οι παπαρούνες, ωσάν νιες τρελές και ξαναμμένεςμες στα ανθισμένα κλήματα, μητέρες προκομμένες,
και οι ελιές οι ταπεινές, μα πλούσιες περίσσια,κι οι λυγερές καλόγριες, τα μαύρα κυπαρίσσια,και το βουνό με τις ψηλές χιονόστρωτες κορφές τουκι ο βράχος με τα σχίνα του και τις αλισφασκιές τουκι η λιόκαφτη χωριάτισσα, και το λευκό κοπάδι,
και το χωριό το ήμερο, και τ’ άγριο λαγκάδι,όλες αυτές οι εμορφιές μού λένε μ’ ένα στόμαπως λείπ’ η εμορφάδα σου, αγάπη μου, ακόμαγια να μου δώσουνε σωστή του Μάη την εικόνα·τώρα δε φτάνουν από με να διώξουν το χειμώνα...

...

Léon Giran-Max (1867-1927), Γυναίκα που κρατά καλάθι με παπαρούνες.  

Robert Vonnoh, Λιβάδια με παπαρούνες στη Γαλλία. 1888.  Terra Foundation for American Art. Chicago.

http://www.snhell.gr/kids/content.asp?id=32&cat_id=2

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/maria_polydoyrh/jefantwma.htm

http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=7&text_id=1208

http://www.artnet.com/artists/norman-garstin/poppies-OBwe3VVodeWdKt4Hmh04Cw2

http://artist.christies.com/Leon-Giran-Max--24124.aspx
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Robert_Vonnoh_-_Poppies_1888.jpg
http://collection.imamuseum.org/artwork/55860/
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Robert_Vonnoh_-_Girl_with_Poppies.jpg
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Robert_Vonnoh,_Poppies_in_France,_1888,_oil_on_canvas,_Terra_Foundation_for_American_Art,_Chicago,_Daniel_J._Terra_Foundation.jpg
https://butlerart.com/permanent-collection/collection-highlights/