Τοπίο της Μελισσάνθης και στους αμμόλοφους της Βαλτικής του Hermann Seeger
Aς αποχαιρετήσουμε τον Ιούλιο και ας υποδεχθούμε τον τρίτο μήνα του Καλοκαιριού, τον Αύγουστο, μ' ένα ποίημα της αισθαντικής ποιήτριας Μελισσάνθης (1907-1991) και πίνακες ζωγραφικής του Γερμανού Hermann Seeger (1857-1945) που απεικονίζουν νεαρές κοπέλλες στους αμμόλουφους της παραλίας της Βαλτικής Θάλασσας.
Διαβάζοντας το ποίημα, παρακολουθούμε το σχεδόν πνευματικό "οδοιπορικό" του ποιητικού υποκειμένου (που μιλάει-μάλλον στοχάζεται- σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο) σε μία απόκοσμη παραλία με αμμόλοφους κατά τη διάρκεια μίας καλοκαιρινής ημέρας...
Μελισσάνθη, Τοπίο
Από τους κινητούς αμμόλοφους περάσαμε
που αλλάζουν σχήματα με τις φωτοσκιάσεις
Ο δρόμος είχε πολλούς ελιγμούς
αλλά υπήρχε μια επίμονη σκέψη
που ο τζίτζικας την πήρε στη φωνή του
τρυπούσε το μυαλό καθώς καυτό βόλι
Φθάσαμε ως τ' ακροθαλάσσι
κανείς δεν ήταν να μας υποδεχτεί
μία αίσθηση μόνον παράξενη
πρωτοφανέρωτων πραγμάτων
κι άνεμος, άνεμος ερημικός
Το πέλαγο είχε μια δίβουλην όψη
που μετάλλαζε απ' το μπλάβο
ως τ' ανοιχτό μαβί. Όλα γίνηκαν δίβουλα
προπάντων η επίμονη σκέψη
Κάποιος πλατάγισε μες στο νερό
Τότε σκεπάστηκε όλο το τοπίο
απ΄τους ιριδισμούς του κύματος
-ένα κομμάτι νερό χορευτικό
ανάμεσα σε γυμνά σφυρά-
κι η επιμονή του τζίτζικα
Υπήρχαν στίγματα χρυσά μες στο νερό
που μετατόπιζαν το βάρος της στιγμής
Σκύβαμε ολοένα, ατενίζοντας προς το βυθό
και μια κραυγή ξέκοβε μέσα απ' τη βουή
της θάλασσας "πέρασμα δεν υπάρχει"...
Τα στοιχεία της γης και του νερού
μάχονταν σιωπηλά.
