Γιώργος Σαραντάρης, Ο αέρας ο ίδιος είναι ένα λουλούδι

Επιστρέφω στην ποίηση ενός αγαπημένου από παλιά ποιητή, του Γιώργου Σαραντάρη.

Γιώργος Σαραντάρης, Ο αέρας ο ίδιος είναι ένα λουλούδι

Ο αέρας ο ίδιος είναι ένα λουλούδι

Τώρα

Μου χτυπάει το πρόσωπο

Μου δροσίζει τα μάτια

Σκέφτομαι τα χαμηλά σπίτια

Τα ταπεινά τους τούβλα

Οι άνθρωποι ανεβαίνουν στα δωμάτια

Γδύνονται κι ο ύπνος τους παίρνει

Ντύνονται και το πρωί τους φέρνει

Ίσαμε την πόρτα

Στοχάζομαι τα λουλούδια

Στα περιβόλια των σπιτιών

Εκείνους που δεν είδαν άλλα λουλούδια

Και με τέτοια λουλούδια

Με την αυγή στην αγκαλιά τους

Μπήκαν στον ουρανό να κοιμηθούν.

Βλ. Γιώργος Σαραντάρης, Ποιήματα, εκδ. Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2011, σ. 450.

V. Van Gogh, Δρόμος στο χωριό Auvers με ανθρώπινες μορφές. 1890. Μουσείο Τέχνης St. Luis.

http://www.slam.org/emuseum/code/emuseum.asp?collection=13738&collectionname=European%20Art&style=Browse&currentrecord=1&page=collection&profile=objects&searchdesc=European%20Art&quicksearch=Van%20Gogh