Κύλησε το Καλοκαίρι
…Φαίνεται ότι τελικά πρέπει να αρχίσουμε να δεχόμαστε ότι το Καλοκαίρι κύλησε…
Ιδού, λοιπόν, ένα ποίημα της Έμιλυ Ντίκινσον για το Καλοκαίρι που κύλησε…
Ανεπαισθήτως όπως Θλίψη
Το Καλοκαίρι κύλησε-
Τόσο πια τόσο ανεπαισθήτως
Που θα' λεγες μας Γέλασε-
Γαλήνη καταστάλαζε
Το Σούρουπο όσο πύκνωνε,
Ή σα να πέρναγε η Φύση
Ένα άσυλο μονάχη Απόγευμα-
Το Νύχτωμα νωρίτερα τραβιόταν-
Έλαμπε ξένο το Πρωί-
Με χάρη αβρή, μα που πονούσε,
Σαν Επισκέπτης, που θ' αναχωρούσε-
Κι έτσι, χωρίς Φτερούγα και χωρίς
Χάραγμα Πλοίου στο κύμα
Ανάλαφρα μέσα στην Ομορφιά
Το Θέρος μας δραπέτευσε.
(1865)
Βλ. Emily Dickinson, To ανεξάντλητα Σημαίνον. 91 Ποιήματα. Επιλογή-Μετάφραση-Πρόλογος Έλλη Συναδινού, σ. 88.
J. Singer Sargent, Κορίτσι που ψαρεύει. 1913. Ιδιωτική Συλλογή.
Υπέροχο το ποίημα, υπέροχη η μετάφραση, υπέροχη κι εσείς που επιλέξατε την εξαιρετική ποιήτρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Σας έχω θαυμάσει απείρως για τους πίνακες που επιλέγετε, κυρίως με θέμα την ανάγνωση, αλλά και πολλούς άλλους.
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση, Rosa!. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Καλό μας Φθινόπωρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα πήρε το καλοκαίρι
ΑπάντησηΔιαγραφήτ' άγρια μαλλιά σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα.
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.
https://www.youtube.com/watch?v=Yq-zlBXvWQI