Kώστας Καρυωτάκης, Ένα ξερό δαφνόφυλλο

   Κώστας Καρυωτάκης, {Ένα ξερό δαφνόφυλλο}

   Ξαναδιαβάζω τα ποιήματα της συλλογής του Κώστα Καρυωτάκη "Ελεγεία και Σάτιρες"  (1927) και σταματώ για ακόμη μια φορά στο άτιτλο ποίημα που ο πρώτος του στίχος αρχίζει με τη φράση "ένα ξερό δαφνόφυλλο…" Στο ποίημα αυτό, όπως και στα άλλα ποιήματα της συλλογής, αφομοιώνονται δημιουργικά στοιχεία του "ρεαλιστικού" ρεύματος του γαλλικού συμβολισμού. Με γλώσσα καθημερινή και χαμηλόφωνη το ποιητικό υποκείμενο απευθύνεται στο "εσύ" και συνομιλεί με τον εαυτό του. Η παράδοξη ως προς τη σύλληψη εικόνα του "ξερού δαφνόφυλλου" και η νεορομαντική παρομοίωση του "δέντρου χωρίς φύλλωμα" ενός χειμωνιάτικου τοπίου αποπνέουν απόλυτα μελαγχολική διάθεση και εκφράζουν τη διάψευση ονείρων και προσδοκιών, τη ματαίωση, τη φθορά και το θάνατο. Ο ποιητής, "απογυμνωμένος" από κάθε πρόσχημα του βίου του, αισθάνεται τη ματαιότητα κάθε προσπάθειας και απόπειρας και αποδέχεται την ήττα και το τέλος. Με το βλέμμα στο παρελθόν, θεατής της ζωής του, θα γελάσει ήρεμα...

Gustave Caillebotte, Άνδρας μπροστά στο παράθυρο. 1875. Ιδιωτική Συλλογή.

Ένα ξερό δαφνόφυλλο την ώρα αυτή θα πέσει,
το πρόσχημα του βίου σου, και θ' απογυμνωθείς.
Με δέντρο δίχως φύλλωμα θα παραμοιωθείς
που το χειμώνα απάντησε στου δρόμου εκεί τη μέση.

Κι αφού πια τότε θα' ναι αργά νέες χίμαιρες να πλάσεις
ή ακόμη μια επιπόλαιη και συμβατική χαρά,
θ' ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά,
κι όλη τη ζωή κοιτάζοντας, ήρεμα θα γελάσεις.

Gustave Caillebotte, Άνδρας στο μπαλκόνι. Boulevard Houssmann. 1880. Ιδιωτική Συλλογή.

   Η ποιητική συλλογή "Ελεγεία και Σάτιρες" είναι η τελευταία συλλογή ποιημάτων του Καρυωτάκη και θεωρείται η αρτιότερή του. Στοιχεία νεοσυμβολισμού συνδυασμένα με "σκληρή" γλώσσα ρεαλισμού, ειρωνική διάθεση και αυτοσαρκασμό.

http://en.wikipedia.org/wiki/Gustave_Caillebotte
http://www.christies.com/lotfinder/lot/gustave-caillebotte-lhomme-au-balcon-boulevard-haussmann-1780587-details.aspx
sers.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/kwstas_karywtakhs/03_home.htm