Τρόπος εξέτασης του μαθήματος «Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία» Γ ΓΕΛ Πανελ. Εξετάσεις 2019-20

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Τρεις πίνακες του Γερμανού εξπρεσιονιστή ζωγράφου August Macke

Eίναι τρεις πίνακες του Γερμανού εξπρεσιονιστή ζωγράφου August Macke που αγαπώ πολύ.
  Μία γυναίκα με πράσινη ζακέτα στέκεται μόνη. Δεν βλέπουμε το πρόσωπό της. Στο βάθος διακρίνουμε δύο ζευγάρια να ρεμβάζουν στη λίμνη.

August Macke, Γυναίκα με πράσινη ζακέτα. 1913. Μουσείο Λούντβιχ. Κολωνία.

August Macke, Γυναίκα με κίτρινη ζακέτα. 1913. Μουσείο της πόλης του Ουλμ.

Η γυναίκα στον παραπάνω πίνακα φορά κίτρινη ζακέτα. Κρατά με το χέρι της ένα κοριτσάκι. Γύρω της διακρίνουμε φιγούρες διάφορων περιπατητών.

August Macke, Καθεδρικός ναός στο Φράιμπουργκ. Ελβετία. 1914. Πινακοθήκη Τέχνης Nordrhein Βεστφαλίας. Ντύσελντοφ.

'Ενας άνδρας σε πρώτο πλάνο. Στο βάθος η κομψή φιγούρα μίας μαυροφορεμένης γυναίκας που κρατά ομπρέλα. Έχει γυρισμένη την πλάτη της στους θεατές. Δεν βλέπουμε το πρόσωπό της. Μπροστά της βλέπουμε τον καθεδρικό ναό του Φράιμπουργκ.


http://www.wikiart.org/en/august-macke/woman-in-a-green-jacket-1913#supersized-artistPaintings-249299
http://www.wikiart.org/en/august-macke/woman-with-a-yellow-jacket-1913
http://www.kunstsammlung.de/en/discover/collections/emuseum-sammlung.html

2 σχόλια:

  1. Υπέροχος ο August Macke. Μου αρέσουν τα χρώματά του και οι αχνές γυναικείες φιγούρες του. Μου έφεραν στο νου το κλασικά γνωστό του Σαραντάρη:



    Ἦταν γυναίκα, ἦταν όνειρο...

    «J'i cueilli ce brin de bruyère»
    G. Apollinaire

    Ἦταν γυναῖκα ἦταν ὄνειρο ἤτανε καὶ τὰ δυὸ
    Ὁ ὕπνος μ᾿ ἐμπόδιζε νὰ τὴ δῶ στὰ μάτια
    Ἀλλὰ τῆς φιλοῦσα τὸ στόμα τὴν κράταγα
    Σὰν νὰ ἦταν ἄνεμος καὶ νὰ ἦταν σάρκα
    Μοῦ ῾λεγε πὼς μ᾿ ἀγαποῦσε ἀλλὰ δὲν τὸ ἄκουγα καθαρὰ
    Μοῦ ῾λεγε πὼς πονοῦσε νὰ μὴ ζεῖ μαζί μου
    Ἦταν ὠχρὴ καὶ κάποτε ἔτρεμα γιὰ τὸ χρῶμα της
    Κάποτε ἀποροῦσα νιώθοντας τὴν ὑγεία της σὰν δική μου ὑγεία

    Ὅταν χωρίζαμε ἤτανε πάντοτε νύχτα
    Τ᾿ ἀηδόνια σκέπαζαν τὸ περπάτημά της
    ἔφευγε καὶ ξεχνοῦσα πάντοτε τὸν τρόπο τῆς φυγῆς της
    Ἡ καινούρια μέρα ἄναβε μέσα μου προτοῦ ξημερώσει
    Ἦταν ἥλιος ἦταν πρωὶ ὅταν τραγουδοῦσα
    Ὅταν μόνος μου ἔσκαβα ἕνα δικό μου χῶμα
    Καὶ δὲν τὴ σκεφτόμουνα πιὰ ἐκείνη

    ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ, Συλλογὴ «Σὰν Πνοὴ τοῦ Ἀέρα», 1999, Ἐκδόσεις ΕΡΜΗΣ, Ἀθήνα 1999.


    Χρόνια πολλά για τις μέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή