Παπαρούνες
Oι παπαρούνες άνθισαν ξανά... άνθισαν και πάλι, όπως κάθε Άνοιξη. To παρατήρησα αυτές τις ημέρες που είχα ταξιδέψει στην εξοχή. Οι αγροί έχουν γεμίσει παπαρούνες...κόκκινες πινελιές διάσπαρτες παντού. Στον παρακάτω πίνακα του Edward Munch βλέπουμε μία κομψή γυναίκα να κοιτάζει τις παπαρούνες και πιθανόν ετοιμάζεται να τις κόψει. Σε πρώτο πλάνο βλέπουμε τις παπαρούνες να ορθώνονται σχεδόν ανατριαχιστικές...Στο βάθος διακρίνονται δένδρα του δάσους.
Edward Munch, Γυναίκα με παπαρούνες. 1919. Μουσείο Munch.
...και φυσικά θυμήθηκα το παρακάτω απόσπασμα της Μαρίας Πολυδούρη...Ένα δείγμα γνήσιου λυρισμού, βαθύτατο ερωτικό και τρυφερό...
Μαρία Πολυδούρη, [ΟΙ ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ ΑΝΘΙΣΑΝ ΞΑΝΑ...]
από το ποιητικό έργο "Ξεφάντωμα"
Οἱ παπαροῦνες ἄνθισαν ξανά. Στὰ ἴδια μέρη
τὶς ἔκοψα γεμίζοντας, ὡς τότε, τὴν ἀγκάλη.
Μονάχα τώρα θλιβερὸ κι᾿ ἂν ἔστηνα καρτέρι
δὲ σ᾿ εἶδα ξάφνου πλάι μου νὰ προσπερνᾶς καὶ πάλι.
Τὸ Δάσος σιγαλότατο στὸ λαῦρο μεσημέρι,
τὶς λεῦκες τὶς γλυκόλογες μὲ τὰ γιγάντια κάλλη,
μ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὸ σπιτάκι σου - καημὸ ποὺ μοὔχει φέρει,
τὰ βρῆκα δίχως σένανε καὶ δίχως ἐλπίδα ἄλλη
Νὰ σὲ ξαναβρῶ - θἄσωνα νὰ καρτεράω χρόνια.
Κ᾿ ἔκλαψα. Μὰ θυμήθηκα στερνὰ ποὺ ξεκινοῦσες
μὲ συνοδεία μουσικὴ τὰ δέντρα καὶ τ᾿ ἀηδόνια
Μὲ τὴ ματιὰ νοσταλγικιὰ στὰ γύρω ποὺ σκορποῦσες
καὶ στὴν καρδιά μου σ᾿ ἔκλεισα, μὲ σὲ νὰ χαιρετήσω
ὅλα ποὺ μ᾿ ἔκανες ἐσὺ νὰ ἰδῶ καὶ ν᾿ ἀγαπήσω.
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=91110
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/maria_polydoyrh/jefantwma.htm
Eκπληκτικός ο πίνακας του Edward Munch, του οποίου το όνομα και μόνο μου φέρνει στο νου την "Κραυγή". Όσο για τις ταπεινές παπαρούνες, παραθέτω μια μικρή ποιητική ανθολόγηση:
ΑπάντησηΔιαγραφή10
Οι παπαρούνες —
τι άκουσαν άραγε
και κοκκίνισαν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ, 12 χάικου
***
Παπαρούνα
Πες μου, παπαρούνα μου, αγαπάς τον ήλιο;
– Αγαπάω τον ήλιο που φωτάει και λάμπω.
Πες μου, παπαρούνα μου, αγαπάς τον άνεμο;
– Αγαπάω τον άνεμο που φυσάει και παίζω.
Πες μου, παπαρούνα μου, αγαπάς το χώμα;
– Αγαπάω το χώμα που με γλυκοτρέφει.
Βασίλης Ρώτας
***
Οι παπαρούνες
Ένα μπουκέτο παπαρούνες, φτιαγμένες από σύρματα και φλος,
αναστατώσαν την ψυχή μου.
Ο λογισμός ξαστέρωσε ο θολός κι έπεσε φως μεσ' στο κελί μου.
Ένα μπουκέτο πυρκαγιές, ένα μπουκέτο χείλη,
ένα μπουκέτο ροδαμνιές, σε τροπικό ένα δείλι.
Μα πούναι η αγάπη; Πνίγηκε στο μίσος και στο ψέμα
και στο κελί μου φτάνουνε σπαρακτικές κραυγές.
Κι οι παπαρούνες έγιναν ένα μπουκέτο από πληγές
και στάζουν αίμα.
Φώτης Αγγουλές
***
Σαν παπαρούνες του κάμπου
Σαν παπαρούνες του κάμπου
Όλη τη μέρα παρθένες κλαίγανε
Τρέχαν νερά στη χαράδρα
Που σκεπάζονταν με σύννεφα
Εκεί ο ουρανός γινόταν μουσική
Και παρηγορούσε τις παρθένες
Οι άντρες απ' το βουνό έβλεπαν λουλούδια
Νόμιζαν παράδεισο τη χαράδρα
Το γέλιο τους έσχιζε τον αγέρα
Έφτανε στ' αυτιά των γυναικών
Που εδώ μουσική εκεί χαρά
Εθαύμαζαν την περιπέτεια
Η καρδιά τους πήγαινε στους άντρες
Ο νους τους στα σύννεφα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ
Υπέροχη η ανθολόγηση! Ευχαριστώ πολύ για τη συμβολή σου...
ΔιαγραφήΚαλή Μεγάλη Εβδομάδα!