Τρόπος εξέτασης του μαθήματος «Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία» Γ ΓΕΛ Πανελ. Εξετάσεις 2019-20

▼

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Η Άνοιξη στην ποίηση και τη ζωγραφική. Fernando Pessoa και Elisabeth Sonrel

Ένα ποίημα του Fernando Pessoa  και εικόνες art nouveau της Elisabeth Sonrel

   ...Θα συνεχίσω ανοιξιάτικα... Με εικόνες art nouveau των αρχών του 20ού αιώνα από την Elizabeth Sonrel. Αιθέριες γυναικείες μορφές στεφανωμένες με λουλούδια κινούνται σε ανθισμένα τοπία με χρώματα και αρώματα. Αέρινες παρουσίες κρατούν ή μαζεύουν. λουλούδια..
  Η Sonrel καθιερώθηκε κυρίως για την εικονογράφηση περιοδικών, βιβλίων, καρτ ποστάλ, αφισών και ημερολογίων.

Elisabeth Sonrel (1874-1953), Άνοιξη. Καρτ ποστάλ. Γύρω στα 1910. Μία ανθοφόρα πορεία υπό τα ανθισμένα δέντρα. Είναι εμφανής η επιρροή των Προραφαηλιτών. Οι γυναίκες έρχονται από τα βάθη του ύστατου Μεσαίωνα και της πρώιμης Αναγεννησιακής εποχής.

...Και ένα θλιμένο ποίημα για την Άνοιξη ενός αγαπημένου ποιητή, του Πορτογάλου Φερνάντο Πεσσόα. Γιατί, η Άνοιξη πάντα έρχεται και φεύγει...

Από τα Ασύνδετα Ποιήματα του Φερνάντο Πεσσόα

Όταν θα ξαναδώ την άνοιξη,
μπορεί πια να μη βρίσκομαι σ' αυτό τον κόσμο.
Και τι δεν θά' δινα για νά' ναι η άνοιξη άνθρωπος
και να μπορώ να σκέφτομαι πως θά' κλαιγε
γιατί έχασε το μοναδικό της φίλο.
Αλλά η άνοιξη δεν είναι ούτε καν πράγμα:
είναι ένας τρόπος του λέγειν.
Μήτε τα άνθη ξανάρχονται, μήτε τα πράσινα φύλλα.
Καινούρια είναι τα άνθη, καινούρια τα πράσινα φύλλα.
Υπάρχουν άλλες γλυκές μέρες.
Τίποτε δεν επιστρέφει. τίποτα δεν επαναλαμβάνε-
ται, γιατί όλα είναι πραγματικά.

Βλ. Fernando Pessoa, Επιλογή από τις εκδόσεις ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ  ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΚΑΕΪΡΟ
και
ΑΛΒΑΡΟ ΝΤΕ ΚΑΜΠΟΣ,
Επιλογή-Εισαγωγή-Μετάφραση  Μαρία Παπαδήμα, εκδ. Gutenberg.

Elizabeth Sonrel, Άνοιξη. Από ημερολόγιο του 1900. Ιδιωτική Συλλογή.

Elisabeth Sonrel, Άνοιξη. 1900. Aφίσα. Ιδιωτική Συλλογή..

Elisabeth Sonrel, Άνοιξη. 1900. Aφίσα και καρτ ποστάλ. Ιδιωτική Συλλογή..

Elisabeth Sonrel, Άνοιξη. 1900. Aφίσα και καρτ ποστάλ. Ιδιωτική Συλλογή.

στις

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund3 Απριλίου 2016 στις 4:47 μ.μ.

    Από τις αέρινες γυναίκες και τη μελαγχολία του Πεσσόα στην Παρηγορία της ποίησης του Παπατσώνη.

    Η ΠΑΡΗΓΟΡίΑ

    Ένα μικρό πράσινο δρομάκι οδηγεί στην Ευτυχία.
    Είναι μια τόσο πρόωρα ζεστή Άνοιξη.
    Στο βάθος, θηριώδης Κερασιά λάμπει από τον καρπό.
    Βρίσκεται εκεί Σπιτάκι, στην γαλήνην ερημιάς σπουδαίας.
    Τί φουντωμένα είναι όλα τα δέντρα τριγύρω.
    Ό,τι μαζεύουμε πικρία και απελπισίες της ζωής,
    πάμε συχνά και τα κρύβουμε στην Λήθη
    αυτής της πρασινάδας. Τάφος του κακού,
    οπόθε πηγάζει η Ανάσταση Καλής Ελπίδας
    και το απαραίτητο Θάρρος για τη σκληρήν αυτή Ζωή.

    Από το βιβλίο: Τ. Κ. Παπατσώνης, «’Εκλογή Α’, Εκλογή Β΄»,
    Ίκαρος, Αθήνα 1988, σελ. 16.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου3 Απριλίου 2016 στις 10:59 μ.μ.

    Τι υπέροχος ο Παπατσώνης! Ευχαριστώ που μου τον θύμισες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή