Άννα Αγγελοπούλου: Πιερρότος και Κολομπίνα στο ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα, Χαλκίδα

Γιάννης Σκαρίμπας, Χαλκίδα και πίνακες με Πιερρότους και Κολομπίνες

Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς...Για αυτό, μία ανάρτηση με αποκριάτικο άρωμα.

Πίνακες ζωγραφικής με δύο φιγούρες του ιταλικού λαϊκού θεάτρου του Δρόμου, της γνωστής Ιταλικής Κομέντια Ντελ Άρτε, τον Πιερρότο και την Κολομπίνα. Τα κοστούμια του Πιερρότου και της Κολομπίνα ήταν από τις πιο δημοφιλείς στολές μεταμφίεσης της Αποκριάς.

Πάμπλο Πικάσσο, Πιερρότος και Κολομπίνα. 1900. Ιδιωτική Συλλογή. Ο θλιμμένος Πιερρότος ερωτεύτηκε την Κολομπίνα, η οποία όμως θα τον εγκαταλείψει για τον Αρλεκίνο.

Ο χαρακτήρας του Πιερρότου ενέπνευσε πολλούς ζωγράφους και ποιητές. Ο ιδιότυπος ποιητής Γιάννης Σκαρίμπας αναφέρεται στον Πιερρότο και την Κολομπίνα στο ποίημά του Χαλκίδα από τη συλλογή Ουλαλούμ. ταυτίζεται στο ποίημά του "Χαλκίδα" με τον λυπημένο Πιερρότο που θρηνεί τη χαμένη του αγάπη, την Κολομπίνα.

Zinaida Serabryakova, Αυτοπροσωπογραφία ως Πιερρότος. 1911.

Γιάννης Σκαρίμπας, Χαλκίδα

Νάν' σπασμένοι οι δρόμοι, νά φυσάει ο νότος
κι εγώ καταμονάχος καί νά λέω: τί πόλη!
νά μήν ξέρω άν είμαι –μέσα στήν ασβόλη–
ένας λυπημένος πιερότος!

Φύσαε –είπα– ο νότος κι έλεγα: Η Χαλκίδα,
ώ Χαλκίδα –πόλη (έλεγα) καί φέτος
ήμουν –στ' όνειρό μου είδα– Περικλέτος,
πάλι Περικλέτος ήμουν –είδα…

Edoardo Tofano (1838-1920), Κολομπίνα.

Έτσι έλεγα! Ήσαν μάταιοι μου οι κόποι
πάν' σέ ξύλο κούφιο, πρόστυχο, ανάρια,
Ως θερία, ως δέντρα –αναγλυμένοι– ως ψάρια
τά όνειρά μου (μούμιες) κι οι ανθρώποι.

Τώρα; Πόλη, τρέμω τά γητέματά σου
κι είμαι ακόμα ωραίος σάν τό Μάη μήνα,
κρίμα, λέω, θλιμμένη νάσαι κολομπίνα
καί νά κλαίω εγώ στά γόνατά σου.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Έτσι νάν' σπασμένοι, νά φυσά απ' τό νότο

καί μέ πίλο κλόουν νά γελάς, Χαλκίδα:

Άχ, νεκρόν στό χώμα –νά φωνάζεις– είδα

έναν μου ακόμη πιερότο! . . .

Από τη συλλογή "Ουλαλούμ"