Ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα και ένας πίνακας του Georg Friedrich Kersting
Η τρυφερή χαμηλή, σχεδόν ψιθυριστή φωνή, του ποιητικού υποκειμένου απευθύνεται σε μια γυναικεία μορφή που κεντά δίπλα στη γλάστρα και μπροστά στο παράθυρό της.
Λάμπρος Πορφύρας, Ανεμώνες στον άνεμο
9.
Το δειλινό-την ώρα αυτή θυμούνται-πλάι στη γλάστρα,
σα θα κεντάς μονάχη σου στ᾽ άγιο παράθυρό σου,
σα θα κεντάς τα λούλουδα, τον ουρανό με τ᾽ άστρα,
νά᾽ μαι το καλοθύμητο στοχαστικό όνειρό σου.
Αν με θυμάσαι, θά᾽ρχομαι σα μια σκια-ποιος ξέρει;-
ξενιτεμένος ή νεκρός θά᾽ρχομ᾽εκεί που θά᾽σαι,
σα βλέπεις φύλλα, σύννεφα, πουλιών φτερά στο αγέρι,
σα βλέπεις καραβιών πανιά, στοιχειά...να με θυμάσαι.
Από τις Σκιες
Βλ. Λ. Πορφύρας, Μια χώρα πάντα σιωπηλή, εκδ. Ερμής, Αθήνα 1999, σ. 58.
...Kαι οι στίχοι του Πορφύρα μου θύμισαν έναν πίνακα του Γερμανού ζωγράφου Georg Friedrich Kersting (1785-1847). Mια νεαρή γυναίκα κάθεται μπροστά σ´ένα τραπέζι και κεντά. Το τραπέζι βρίσκεται δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο, στο περβάζι του οποίου διακρίνουμε γλάστρες. Οι λεπτομέρειες του εσωτερικού του δωματίου φωτίζονται από απαλό φωτισμό. Στον καναπέ μια κιθάρα...Ο Kersting υπήρξε φίλος του γνωστού Γερμανού ζωγράφου, εκπρόσωπου του ρομαντισμού, Gaspar David Friedrich, από τη ζωγραφική του οποίου επηρεάστηκε.
G. Fr. Kersting, Γυναίκα που κεντά. 1817. Εθνική Πινακοθήκη της Πολωνίας. Βαρσοβία.
Όμορφο!. Καληνύχτα Άννα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌνειρα γλυκά, Ιωάννα!
ΔιαγραφήΉρθα κι εγώ για να έχουμε το τρίπτυχο:
Διαγραφήioanna
Άννα
joan
Όπως πάντα, πολύ ωραίος πίνακας! Καλό ξημέρωμα, σε φιλώ!
Χαίρομαι που βλέπεις τόσο αργά το ιστολόγιο. Η απάντηση έρχεται με καθυστέρηση. Πάντα, όμως, μου αρέσει να επικοινωνούμε!
ΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!