Άννα Αγγελοπούλου: Γυναίκα που κεντά στο παράθυρο. Ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα και ένας πίνακας του Fr. Kersting

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Γυναίκα που κεντά στο παράθυρο. Ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα και ένας πίνακας του Fr. Kersting

Ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα και ένας πίνακας του Georg Friedrich Kersting

Σήμερα ξαναδιαβάζω ποιήματα του Λάμπρου Πορφύρα (1879-1932) και επιλέγω ένα από το ποιητικό του έργο Ανεμώνες στον άνεμο που ανήκει στη συλλογή Σκιες.
Η τρυφερή χαμηλή, σχεδόν ψιθυριστή φωνή, του ποιητικού υποκειμένου απευθύνεται σε μια γυναικεία μορφή που κεντά δίπλα στη γλάστρα και μπροστά στο παράθυρό της.

Λάμπρος Πορφύρας, Ανεμώνες στον άνεμο

Το δειλινό-την ώρα αυτή θυμούνται-πλάι στη γλάστρα,

σα θα κεντάς μονάχη σου στ᾽ άγιο παράθυρό σου,

σα θα κεντάς τα λούλουδα, τον ουρανό με τ᾽ άστρα,

νά᾽ μαι το καλοθύμητο στοχαστικό όνειρό σου.

Αν με θυμάσαι, θά᾽ρχομαι σα μια σκια-ποιος ξέρει;-

ξενιτεμένος ή νεκρός θά᾽ρχομ᾽εκεί που θά᾽σαι,

σα βλέπεις φύλλα, σύννεφα, πουλιών φτερά στο αγέρι,

σα βλέπεις καραβιών πανιά, στοιχειά...να με θυμάσαι.

Από τις Σκιες

Βλ. Λ. Πορφύρας, Μια χώρα πάντα σιωπηλή, εκδ. Ερμής, Αθήνα 1999, σ. 58.

...Kαι οι στίχοι του Πορφύρα μου θύμισαν έναν πίνακα του Γερμανού ζωγράφου Georg Friedrich Kersting (1785-1847). Mια νεαρή γυναίκα κάθεται μπροστά σ´ένα τραπέζι και κεντά. Το τραπέζι βρίσκεται δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο, στο περβάζι του οποίου διακρίνουμε γλάστρες. Οι λεπτομέρειες του εσωτερικού του δωματίου φωτίζονται από απαλό φωτισμό. Στον καναπέ μια κιθάρα...Ο Kersting υπήρξε φίλος του γνωστού Γερμανού ζωγράφου, εκπρόσωπου του ρομαντισμού, Gaspar David Friedrich, από τη ζωγραφική του οποίου επηρεάστηκε.