Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Τοπίο με ελιές. Ένα ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και πίνακες του Κωνσταντίνου Μαλέα

Τοπίο με ελιές

   Είναι πολλοί οι ποιητές που έγραψαν ποιήματα με θέμα τα ελαιόδεντρα, όπως και οι ζωγράφοι που απεικόνισαν τοπία-ελαιώνες. Επιλέγω ένα ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και πίνακες ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες μοντερνιστές ζωγράφους, του Κωνσταντίνου Μαλέα.

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Τοπίο

Ο κάμπος
με τα λιόδεντρα
ανοίγει και κλείνει
σαν βεντάγια. 
Πάνω στον ελαιώνα
είναι ουρανός βαθύς
και μια σκούρα βροχή
από κρύα αστέρια.
Καλαμιές και σκιά τρέμουν 
στου ποταμού την όχθη.
Ο γκρίζος αέρας κυματίζει.
Τα λιόδεντρα
φορτωμένα από κραυγές. 
Ένα σμάρι
αιχμάλωτα πουλιά
που κουνάνε τις μακριές
μακριές ουρές τους στη σκιά.

Κωνσταντίνος Μαλέας, Eλιές. 1920-1922. Εθνική Πινακοθήκη.

Κωνσταντίνος Μαλέας (1879-1928), Ελιές. Μυτιλήνη. Ιδιωτική Συλλογή.

Κωνσταντίνος Μαλέας (1879-1928), Eλιές στη Μυτιλήνη. Ιδιωτική Συλλογή.


http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=247&artwork_id=64281
https://paletaart.wordpress.com/2013/03/17/μαλέας-κωνσταντίνος-konstantinos-maleas-1879-1928/
http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/06/blog-post_16.html

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Ψαρόβαρκες στην παραλία. Θαλασσογραφίες του Vincent Van Gogh

Ψαρόβαρκες στην παραλία

   Συνεχίζω με θαλασσογραφίες, αφού είναι εποχή για θάλασσα. Θυμήθηκα μία σειρά από θαλασσινά τοπία που ζωγράφισε ο Vincent Van Gogh (ανάμεσα στα πολυάριθμα έργα του, υπάρχουν και θαλασσογραφίες). Το πιο γνωστό από αυτά είναι οι "ψαρόβαρκες στην παραλία του Saintes Maries de la Mer", που απεικονίζει τέσσερις πολύχρωμες βαρκούλες να βρίσκονται αραγμένες στην αμμουδιά, ενώ στο βάθος, με φόντο ουρανό με λευκά σύννεφα,  διακρίνονται βάρκες με λευκά πανιά στη θάλασσα...

V. Van Gogh, Ψαρόβαρκες στην παραλία του Saintes Maries de la Mer. 1888. Μουσείο του Βαν Γκογκ. Άμστερνταμ.

…Ένα σχέδιο του ίδιου πίνακα…

V. Van Gogh, Ψαρόβαρκες στην παραλία του Saintes Maries de la Mer. 1888. Σχέδιο. Ιδιωτική Συλλογή. 

   Ο Van Gogh στις αρχές του Ιουνίου του 1888 από το Arles, όπου διέμενε, έκανε ένα σύντομο ταξίδι μίας εβδομάδας στο παραθαλάσσιο ψαροχώρι της Μεσογείου Saintes Maries de la Mer. Μαγεύτηκε από τα θαλασσινά τοπία της περιοχής και ζωγράφισε μία σειρά έργων με ψαρόβαρκες, εντός και εκτός της θάλασσας.

V. Van Gogh, Η θάλασσα του Saintes Maries de la Mer. 1888. Μουσείο του Βαν Γκογκ. Άμστερνταμ.

V. Van Gogh, Η θάλασσα του Saintes Maries de la Mer. 1888. Μουσείο Πούσκιν. Μόσχα.

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Το ρήμα αγναντεύω. Ένα ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου

Νίκος Εγγονόπουλος, Το ρήμα αγναντεύω


Είναι ένα αγαπημένο ποίημα!

Τούτη η αιθρία με το σύννεφο που πλέχει στον αέρα
Είναι γαλάζιος πλους μιας κάτασπρης φρεγάδας
Ιστάμενος ακουμπιστός στην κουπαστή κοιτάζω
Και βλέπω τα θηράματα των λογισμών μου
Δελφίνια που αναδύονται κι εισδύουν μες στο κύμα
Πεδιάδες ακρογιάλια και βουνά
Και μια ξανθή νεάνιδα που στέκει στο πλευρό μου
Μες στης οποίας τα γαλήνια μάτια βλέπω
Το μέλλον της ολόκληρο και το παρόν μου.


Philippe Wilson Steer, Η λευκή φρεγάδα. 1912. Πινακοθήκη Tate Britain. Λονδίνο.


Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

Το λιμάνι του Βόλου. Πίνακες του Κωνσταντίνου Βολανάκη

Το λιμάνι του Βόλου
   Προσπαθώ να διακρίνω, εάν έχουν διατηρηθεί στο σύγχρονο λιμάνι του Βόλου κάποια στοιχεία από τις όψεις-εικόνες που ζωγράφισε ο Κωνσταντίνος Βολανάκης τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα. Περπατώ στην προβλήτα του λιμανιού και αναζητώ το βλέμμα του ζωγράφου. Σίγουρα δεν υπάρχει το ιππήλατο τραμ και οι ράγες του, ούτε η άμαξα με τα άλογα, ούτε οι κυρίες με τις ομπρέλες και φυσικά ούτε ιστιοφόρα και ατμόπλοια...
   
Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907), Το λιμάνι του Βόλου. Εθνική Πινακοθήκη.

   Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907) είναι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ακαδημαϊσμού στη νεοελληνική ζωγραφική, ένας από τους "μεγάλους δασκάλους", μαζί με τον Λύτρα, τον Γύζη και τον Ιακωβίδη, που είχαν σπουδάσει στην Ακαδημία του Μονάχου και στη συνέχεια επέστρεψαν στην Ελλάδα και δίδαξαν στη Σχολή των Καλών Τεχνών. Ο Βολανάκης ειδικεύτηκε στην τοπιογραφία και κυρίως στη θαλασσογραφία. Θεωρείται ο "πατέρας" της νεοελληνικής θαλασσογραφίας και έχει ζωγραφίσει πολυάριθμα τοπία με βάρκες, ψαροκάικα, καράβια, ναυμαχίες, σκηνές ψαρέματος και εικόνες από λιμάνια. Πουλούσε πάμφθηνα τους πίνακές του και πέθανε φτωχός, ενώ σήμερα είναι ένας από τους πιο "ακριβούς" ζωγράφους της νεοελληνικής τέχνης και τα έργα του έχουν ανεκτίμητη αξία και πωλούνται σε υψηλές τιμές στις δημοπρασίες του εξωτερικού.

Κωνσταντίνος Βολανάκης, (1837-1907), Το λιμάνι του Βόλου. Ιδιωτική Συλλογή.

    Ο Βολανάκης ζωγράφισε σε πολλές παραλλαγές όψεις από το λιμάνι του Βόλου. Ο καλλιτέχνης είχε ιδιαίτερη σχέση με την πόλη αυτή, γιατί ο γαμπρός του, ο πλούσιος έμπορος  Γεώργιος Αφεντούλης, που ανήκε στην ελληνική παροικία της Τεργέστης, καταγόταν από τη Ζαγορά του Πηλίου. Ο Βολανάκης, αφού τελείωσε το Γυμνάσιο στη Σύρο, έφυγε στην Τεργέστη και εργάστηκε ως λογιστής στην επιχείρηση του Αφεντούλη. Όταν ο Αφεντούλης ανακάλυψε το ταλέντο του Βολανάκη, τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική και τον έστειλε να σπουδάσει στο Μόναχο.

Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907), Το λιμάνι του Βόλου τη νύχτα. Εθνική Πινακοθήκη.

   Ο Βολανάκης έχει ζωγραφίσει πολλές νυχτερινές εικόνες από το λιμάνι του Βόλου να φωτίζεται από το φως του φεγγαριού. Ονειρική ατμόσφαια, λυρισμός και απόκοσμη αίσθηση μυστηρίου χαρακτηρίζουν τις γαλήνιες φεγγαρόλουστες όψεις του Βόλου. Χωρίς αμφιβολία, τα έργα αυτά απηχούν επιρροές του ρομαντισμού.

Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907), Το φεγγαρόλουστο λιμάνι του Βόλου. Ιδιωτική Συλλογή.

   Συννεφιασμένος ο ουρανός…ανάμεσα από τα σύννεφα, όμως, ασημίζουν οι αχτίνες του φεγγαριού. Ο Βολανάκης "παίζει" αριστοτεχνικά με τις αντιθέσεις ανάμεσα στο φως του φεγγαριού και το σκοτάδι της νύχτας.

Κωνσταντίνος Βολανάκης, Το λιμάνι του Βόλου. Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ.

Κωνσταντίνος Βολανάκης, Το λιμάνι του Βόλου τη νύχτα. Ιδιωτική Συλλογή.

 Κωνσταντίνος Βολανάκης, Παραλία του Βόλου στο φως του φεγγαριού. Ιδιωτική Συλλογή.

Κωνσταντίνος Βολανάκης, Παραλία του Βόλου στο φως του φεγγαριού. Ιδιωτική Συλλογή.

   Το γλυκύτατο φως του ηλιοβασιλέματος φωτίζει την παραλία του Βόλου και την κάνει να φαίνεται ένας τόπος ονειρικός...

Κωνσταντίνος Βολανάκης, Παραλία του Βόλου 1. Ιδιωτική Συλλογή.

Κωνσταντίνος Βολανάκης, Παραλία του Βόλου 2. Ιδιωτική Συλλογή.

Τσάι στη βεράντα με θέα την Ακρόπολη μία καλοκαιρινή νύχτα. Πίνακες της Σοφίας Λασκαρίδου

Τσάι στη βεράντα.

   Σήμερα θα επινοήσω μία ιστορία με αφορμή δύο πίνακες της Σοφίας Λασκαρίδου (1882-1965). Καλοκαιρινή βραδιά! Μία παρέα γυναικών πίνουν τσάι στη βεράντα με θέα στην Ακρόπολη...και ονειρεύονται... Μπορείτε να συνεχίσετε εσείς την ιστορία...

Σοφία Λασκαρίδου, Τσάι στη βεράντα. Ιδιωτική Συλλογή.

Σοφία Λασκαρίδου, Θέα στην Ακρόπολη μία καλοκαιρινή νύχτα. Ιδιωτική Συλλογή.

Για τη ζωή και το έργο της Σοφίας Λασκαρίδου, βλ. και http://annagelopoulou.blogspot.gr/2015/06/blog-post_6.html

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Θαλασσινό όνειρο. Ένα ποίημα του Ρώμου Φιλύρα και θαλασσογραφίες του Βασίλειου Χατζή

Η θάλασσα στην ποίηση και τη ζωγραφική. Θαλασσινό όνειρο του Ρώμου Φιλύρα

   Για τη θάλασσα σήμερα ο λόγος. Ένα ποίημα του ονειροπόλου και τρυφερού Ρώμου Φιλύρα και μία επιλογή από τις πολλές θαλασσογραφίες με ψαρόβαρκες και καΐκια, που έχει ζωγραφίσει ένας από τους σημαντικότερους θαλασσογράφους της νεοελληνικής τέχνης, ο Βασίλειος Χατζής (1870-1918). Ο Χατζής υπήρξε μαθητής του επίσης γνωστού Έλληνα θαλασσογράφου, του Κωνσταντίνου Βολανάκη.

Βασίλειος Χατζής (1870-1915), Θαλασσογραφία. Εθνική Πινακοθήκη.

Βασίλειος Χατζής (1870-1915), Φιγούρες στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.

Ρώμος Φιλύρας, Θαλασσινό όνειρο

Πρωινές και παιχνιδιάρικες, βαρκούλες, με τα φύκια
δεμένες, ξεχασμένες λες στου μόλου μια μεριά
και σεις χρυσά μου, ολόχρυσα του δειλινού καΐκια
που χάνεστε μακριά…

Βασίλειος Χατζής (1870-1915), Ειρηνική σκηνή στην ακροθαλασσιά. Ιδιωτική Συλλογή.

Βασίλειος Χατζής (1870-1915), Βάρκες σε ήρεμα νερά. Ιδιωτική Συλλογή.

Βασίλειος Χατζής (1870-1915), Ψάρεμα. Ιδιωτική Συλλογή.

Συλλογισμένα καΐκια μου, γλυκογελούμενα όντας
απλώνει ο φλόκος το πουρνό και πριν ο γήλιος βγει,
-γλυκέ, ψαρά μου ξένοιαστε, που σιγοτραγουδώντας
κινάτε αυγήν αυγή…

Βασίλειος Χατζής (1870-1915), Καράβι στο καρνάγιο. 1910. Εθνική Πινακοθήκη.

Βασίλειος Χατζής (1870-1915), Ψαροκάικα. Ιδιωτική Συλλογή.

Καΐκια ταξιδιάρικα με τ᾽ανοιχτό πανάκι
και την ψυχή μου πάρτε τη σε μια αυγή χρυσή
ωσπού ν᾽αράξουμε μαζί,  μακριά σ᾽ένα νησάκι:
στο λιόχαρο νησί... 

Βασίλειος Χατζής (1870-1915), Βάρκα. Ιδιωτική Συλλογή.

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Καλοκαιρινά γυναικεία πορτρέτα. Πίνακες του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Robert Lewis Reid

Καλοκαιρινά γυναικεία πορτρέτα.

    O Robert Lewis Reid (1862-1929) είναι ένας από τους Αμερικανούς ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, που τη δεκαετία του 1880 ήλθε σε επαφή με το κίνημα του ιμπρεσιονισμού, όταν ταξίδεψε στο Παρίσι για να συνεχίσει τις σπουδές του στη ζωγραφική. Όταν επέστρεψε στις Η.Π.Α., εντάχθηκε στην Ομάδα των 10 (Ομάδα καλλιτεχνών που έφεραν ανανεωτική πνοή στη νεότερη αμερικανική ζωγραφική) και έγινε διάσημος για τις προσωπογραφίες κομψών γυναικών που συνήθως ποζάρουν σε φυσικά τοπία και  κήπους.
       Επιλέγω μία σειρά από γυναικεία πορτρέτα του Reid στην καλοκαιρινή ύπαιθρο…Και επειδή σήμερα φυσάει, οι δύο πρώτοι πίνακες απεικονίζουν στιγμές από μία καλοκαιρινή ημέρα με αεράκι.

Robert Reid, Καλοκαιρινό αεράκι. 1928-1929. Ιδιωτική Συλλογή. Ο ουρανός έχει λευκά συννεφάκια. Το φόρεμά της ανεμίζει. 

Robert Reid, Μία ημέρα με αεράκι. 1898. Ιδιωτική Συλλογή. Μία ακόμα ημέρα με αεράκι στην εξοχή.

Robert Lewis Reid, Καλοκαιρινή κοπέλα. 1896. Ιδιωτική Συλλογή.  Κάθεται στα ξύλινα κάγκελα της βεράντας, φορώντας ψάθινο καπέλο για να προστατευθεί από τον ήλιο. 

Robert Reid, Κόντρα στον ήλιο. 1911. Μουσείο Τέχνης του Brigham Young University. Χωρίς καπέλο και ομπρέλα απέναντι από τον καλοκαιρινό ήλιο.

Robert Reid, Ένα καλοκαιρινό πορτρέτο. Ιδιωτική Συλλογή.

Robert Reid, Kίτρινο λουλούδι ή η γυναίκα του ζωγράφου στον κήπο. 1908. Ιδιωτική Συλλογή. Μία υπέροχη προσωπογραφία της γυναίκας του Reid. Κίτρινο φόρεμα και κίτρινο λουλούδι.

Robert Reid, Η λευκή ομπρέλα. 1907. Smithsonian Μουσείο Τέχνης. Στο ένα χέρι μια αγκαλιά λουλούδια, στο άλλο μία λευκή ομπρέλα. Μία καλοκαιρινή λευκή αιθέρια οπτασία.

Robert Reid, Μία κυρία με ομπρέλα. 1921. Ιδιωτική Συλλογή.

Robert Reid, To κάθισμα του κήπου. 1911. Ιδιωτική Συλλογή.

Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Καλοκαιρινές αγροτικές εργασίες στην ύπαιθρο. Παλιές φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου και της Nelly's

Θερισμός και αλώνισμα.
 Παλιές φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου και της Νelly's


    Σκηνές από την καθημερινότητα των αγροτών την περίοδο του καλοκαιριού μέσα από το φωτογραφικό φακό δύο εμβληματικών φωτογράφων της ιστορίας της νεοελληνικής φωτογραφίας, της Βούλας Παπαϊωάννου (1898-1990) και της Έλλης Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (1899-1998), γνωστής ως Nelly's (από την αγγλική υπογραφή που έβαζε στις φωτογραφίες της), επέλεξα να σας δείξω. Οι φωτογραφίες διασώζουν στιγμές από τις θερινές αγροτικές εργασίες υπό το εκτυφλωτικό φως του ελληνικού τόπου, όπως το θέρισμα, το αλώνισμα και το λίχνισμα. Πρόκειται για απρόμαυρες παλιές φωτογραφίες που μεταφέρουν εικόνες της σκληρής αγροτικής ζωής στην ελληνική ύπαιθρο της μεταπολεμική ς και προπολεμικής Ελλάδας.

Βούλα Παπαϊωάννου, Κάμπος και θάλασσα. Κάρυστος. 1950. Φωτογραφικά Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη.

Περιμένοντας το θερισμό! Μία υπέροχη ιμπρεσιονιστική φωτογραφία μ' ένα παλλόμενο σιταροχώραφο. Τα σιτάρια κυματίζουν από τον άνεμο. Στο βάθος διακρίνεται ένα λευκό εκκλησάκι.
Βούλα Παπαϊωάννου, Σταροχώραφο. 1950-1955. Φωτογραφικά Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη.


Αμέσως μετά τον πόλεμο και ενώ ο Εμφύλιος έχει αρχίσει, θερίζουν με δρεπάνι...
Βούλα Παπαϊωάννου, Θερισμός. Λιβαδειά. 1946. Φωτογραφικά Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη.

Μία υπέροχη φωτογραφία! Προπολεμική αγροτική ζωή στο χωράφι. Οι μαυροφορεμένες γυναίκες (ακόμα και το κοριτσάκι φορά μαύρα) στοιβάζουν θημωνιές, ενώ ταυτόχρονα παίζουν και μ' ένα μωράκι.

Nelly's, Hπειρώτισσες στις θημωνιές. Ήπειρος. Γύρω στα 1930. Φωτογραφικά Ιστορικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη.

Παραδοσιακό αλώνισμα, όπως και την αρχαία εποχή.
Nelly's, Αλώνισμα. Κρήτη. 1927. Φωτογραφικά Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη.

Βούλα Παπαϊωάννου, Λίχνισμα. Γύρω στα 1955. Φωτογραφικά Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη.

Χωρίζουν το σπόρο από το στάχυ. Λίχνισμα!
Βούλα Παπαϊωάννου, Λίχνισμα. Πελοπόννησος ή Λαμία. 1950-1955. Φωτογραφικά Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη.

Σταμάτησαν να δροσιστούν!
Βούλα Παπαϊωάννου, Αγρότες σε πηγή. Ατττική. Γύρω στα 1950. Φωτογραφικά Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη.

Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

Το Καλοκαίρι στη ζωγραφική. Πίνακες του Ρώσου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Konstantin Korovin

Καλοκαίρι στην Κριμαία

   Στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα τα παράλια της χερσονήσου της Κριμαίας στη Μαύρη Θάλασσα ήταν από τους αγαπημένους τόπους θερινών διακοπών για τα  εύπορα ρωσικά κοινωνικά στρώματα καθώς και για πολλούς Ρώσους καλλιτέχνες (συγγραφείς, μουσικοί, ζωγράφοι).
   Ο Ρώσος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Konstantin Alekseevich Korovin (1861-1939), o οποίος έζησε στο Παρίσι, έχει ζωγραφίσει καλοκαιρινές σκηνές από την Κριμαία λίγα χρόνια πριν και μετά τη Ρωσική επανάσταση.

Konstantin Korovin, Μπαλκόνι στην Κριμαία. 1910.

    Ο παρακάτω πίνακας είναι από τους αγαπημένους μου. Θυμίζει σκηνή από τα έργα του Άντον Τσέχωφ. Μία γυναίκα, ντυμένη με λευκό φόρεμα, κάθεται μόνη στο καφέ της αποβάθρας του Gurzuf. Στο βάθος διακρίνονται ιστιοφόρα. Το Gurzuf ήταν δημοφιλές θέρετρο της Κριμαίας και βρίσκεται δίπλα στη Γιάλτα.

Konstantin Korovin, Αποβάθρα του Gurzuf. 1914. Ρωσικό Κρατικό Μουσείο Αγ. Πετρούπολης.

   Ο Korovin έχει ζωγραφίσει πολλές καλοκαιρινές σκηνές στο Gurzuf όπου πολλοί ευκατάστατοι Ρώσοι περνούσαν τις διακοπές τους. Η μεγάλη πλειονότητα, όμως, του ρωσικού πληθυσμού δεν είχε το προνόμιο των διακοπών και ζούσε σε τελείως διαφορετικές συνθήκες....

Konstantin Korovin, Στον κήπο. Gurzuf. 1914. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.

Konstantin Korovin, Gurzuf. 1914. 

Konstantin Korovin, Gurzuf. 1913. Μουσείο Καλών Τεχνών του Αικατερίνεμπουργκ.

Konstantin Korovin, Gurzuf. 1917. 

Konstantin Korovin, Gurzuf. 1915.

Konstantin Korovin, Gurzuf. 1921. Ιδιωτική Συλλογή.

Konstantin Korovin, Στην παραλία της Κριμαίας. 1909. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.

Konstantin Korovin, Λιμάνι της Κριμαίας. 1913. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.

Konstantin Korovin, Καφέ στη Γιάλτα. 1913. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.

Konstantin Korovin, Το λιμάνι της Σεβαστόπολης το βράδυ. 1915.

Konstantin Korovin, Βράδυ στη Σεβαστόπολη. 1915.

Konstantin Korovin, Το παζάρι της Σεβαστόπολης. 1917.