Στο ίδιο σημείο
Edvard Munch, Ο περιπλανώμενος της νύχτας. 1923-24. Μουσείο Munch.
Νύχτες και νύχτες ξαγρυπνούσε παρακολουθώντας
πάνω στο χάρτη την πορεία δυό εχθρικών στρατών
ενός ακήρυχτου αιώνιου πολέμου. Φανερή η προτίμησή του
για τη στρατιά που ακολουθούσε την κόκκινη γραμμή.
Τοποθετούσε, λοιπόν, μ' ευχαρίστηση μια μια τις καρφίτσες
όλο πιο μπρος στην κόκκινη γραμμή, ώσπου κάποτε
έφτασε ως το τέλος του χάρτη όπου πια δεν υπήρχε
ούτε χωριό ούτε πόλη ούτε νησί ούτε θάλασσα
ούτε όνομα κανένα. Έστρεψε τότε το βλέμμα του πίσω
κι είδε τη μαύρη γραμμή νά' χει φτάσει στο ίδιο σημείο.
Το σπίτι είχε γεμίσει καπνούς απ' τα τσιγάρα
κι ένιωσε κείνες όλες τις καρφίτσες του χάρτη να τρυπούν
τα πλευρά του
χωρίς να τον πονούν ωστόσο. Σηκώνεται.
Ανοίγει το παράθυρο. Κοιτάζει κάτου το δρόμο.
Ψυχή. Κανείς. Ούτε αυτοκίνητο κι ούτε διαβάτης.
Λαμποκοπάει ως πέρα παγωμένη η νεκρή πολιτεία.
Αθήνα, 18-01-88.
Από την ποιητική συλλογή Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα
http://www.moma.org/collection/object.php?object_id=81373
Alberto Giakometti, Πλατεία της πόλης. 1948. Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Ν. Υόρκη.
http://www.moma.org/collection/object.php?object_id=81373
Ο Ρίτσος έχει πάντα ενδιαφέρον. Μέχρι εμμονής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο και ο Κλείτος Κύρου μια χαρά τα λέει.
[Καταλήστευση]
«Τώρα μέσα στη γενική χρεοκοπία
σε συρφετούς από εξαγγελίες και συνθήματα
μένεις γυμνός, ήταν βαριά η καταλήστευση
δεν έχεις πια τίποτα, σου τα πήραν “όλα”
σου πήραν τους φίλους, τη φωνή σού πήραν
τα μεγάλα όνειρα έχασες και το μονοπάτι…»
(Κλείτος Κύρου, Εν συνόλω συγκομιδή, Κέδρος)
Έχεις δικιο, Rosa. Μια χαρά τα λέει και αυτός. Καλή μας εβδομάδα. Θα είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσα και γεμάτη συγκινήσεις...
Διαγραφή