Το καλοκαίρι στη ζωγραφική. Διαβάζοντας στην παραλία

Διαβάζοντας στην παραλία. Ένας πίνακας της Helen Galloway McNicoll

   Φοράει ένα υπέροχο λευκό φόρεμα και κάθεται πάνω σ´ένα λευκό ύφασμα στην αμμουδιά της παραλίας. Πίσω διακρίνουμε να έχει αφήσει το ψάθινο καπέλο της. Άλλωστε, δεν το χρειάζεται. Διαβάζει το βιβλίο της προστατευμένη από τη σκια της τέντας. 

    Είναι ένας πίνακας της Καναδής ζωγράφου Helen Galloway McNicoll (1879-1914),  η οποία θεωρείται εκπρόσωπος του γαλλικού ιμπρεσιονισμού για τη ζωγραφική του Καναδά.

Helen Galloway Mc Nicoll, Στη σκια της τέντας. 1914. Μουσείο των Καλών Τεχνών στο Μόντρεαλ (Montreal Museum of Fine Arts).

http://www.mbam.qc.ca/en/collections/art-quebec-canada#http://www.mbam.qc.ca/en/collections/art-quebec-canada/-/art/details/MIMSY_ID_25674

Ο Σπινόζα και η τέχνη της ευτυχίας

Η τέχνη της ευτυχίας

   Τον καιρό αυτό διαβάζω το βιβλιαράκι του Balthasar Thomass Ο Σπινόζα και η τέχνη της ευτυχίας και προσπαθώ να κατανοήσω εάν τελικά υπάρχουν "συνταγές" για να είναι ή να γίνει κάποιος ευτυχισμένος. Ο μελετητής της φιλοσοφίας Τομάς Μπαλταζάρ προφανώς πιστεύει ότι η θεωρία του φιλοσόφου Σπινόζα, στην οποία είναι ειδικός, μπορεί να προσφέρει κανόνες πρακτικής εφαρμογής για ευτυχισμένη ζωή, μπορεί να αλλάξει, να βελτιώσει τη ζωή μας. Άλλωστε, για αυτόν ένας κύριος στόχος της φιλοσοφίας ήταν ανέκαθεν να βελτιώσει τη ζωή του ανθρώπου, οδηγώντας τον στη γνώση του εαυτού. Στην εισαγωγή του βιβλίου, ο συγγραφέας από την αρχή υποστηρίζει ότι η ευτυχία είναι κατάκτηση του νου, δεν κατακτάται δηλαδή χωρίς την προσπάθεια του νου.

Balthasar Thomass, O Σπινόζα και η τέχνη της ευτυχίας, εκδ. Μελάνι, Αθήνα 2013. 

Ο συγγραφέας του βιβλίου Μπαλταζάρ Τομάς (γεννήθηκε το 1967 στο Βερολίνο και είναι καθηγητής φιλοσοφίας) προσφέρει μία "εύπεπτη" ανάγνωση βασικών σημείων της θεωρίας ενός φιλοσόφου που δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό. 

Μεταφέρω κάποιες από τις απόψεις του βιβλίου: 

   "H ανθρώπινη πραγματικότητα είναι πρωτίστως συναισθηματική. Η ζωή μας συγκροτείται, εξελίσσεται, χτίζεται και γκρεμίζεται με βάση τα συναισθήματα, τις χαρές και τους φόβους μας, το θυμό και τα πάθη μας. Υπό αυτή την έννοια είναι λάθος να διαχωρίζουμε τη συναισθηματική ζωή μας από την υπόλοιπη...".  Σύμφωνα, δηλαδή, με τη θεωρία του Σπινόζα, ακόμα και αν κρίνουμε και αρνούμαστε τα συναισθήματά μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ό,τι κάνουμε το κάνουμε παρακινούμενοι από συναισθήματα. Οι "συναισθηματικές επήρειες", κατά την ορολογία της φιλοσοφίας του Σπινόζα, αποτελούν κινητήριες δυνάμεις για κάθε προσπάθεια, για κάθε εγχείρημα και ενέργειά μας. Τα συναισθήματα παρακινούν, ωθούν, κατευθύνουν...

     Ο Σπινόζα ξεχωρίζει από όλους τους άλλους ορθολογιστές φιλοσόφους, γιατί ξεκινά από μία βασική αρχή: ο άνθρωπος δεν πρέπει να απαλείψει τα συναισθήματά του, τα συναισθήματα είναι η αφετηρία της κατανόησης του εαυτού μας. "Για τον Σπινόζα, αυτό που έχει σημασία όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις παρεκτροπές των ανθρώπινων παθών δεν είναι ούτε να γελάμε ούτε να κλαίμε, αλλά να καταλαβαίνουμε...Ο δρόμος προς τη σοφία αρχίζει επομένως από την κατανόηση των συναισθημάτων μας ή, όπως γράφει ο Σπινόζα των συναισθηματικών επηρειών μας.Όμως είναι σαφές ότι αυτή η κατανόηση έχει δύο σκέλη. Από τη μια η αντίληψη των συναισθηματικών επηρειών μας θα μας επιστρέψει να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που μας συγκινεί και μας αναστατώνει, που μας καταβάλλει και μας συνεγείρει. Από την άλλη αυτή η κατανόηση θα τροποποιήσει αναπόφευκτα το ίδιο το αντικείμενό της, δηλαδή το συναίσθημα. Το συναίσθημα εξελίσσεται, γίνεται και αυτό νόηση, επειδή ακριβώς το κατανοούμε."

   Eάν θέλουμε, λοιπόν, να γίνουμε ευτυχισμένοι δεν πρέπει να αρνηθούμε τα συναισθήματά μας, αλλά να προσπαθήσουμε να τα κατανοήσουμε, να τα μετατρέψουμε σε νόηση. Προφανώς, μόνο έτσι μπορούμε να αλλάξουμε και να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Πρέπει, επίσης, να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε ότι είμαστε όντα με επιθυμίες. Χωρίς επιθυμίες, δεν μπορεί να υπάρξει ανθρώπινη δράση. Χωρίς επιθυμία δεν υπάρχει ούτε γνώση, ούτε λογική, ούτε ηθική. "Η γνώση είναι μία επιθυμία αλήθειας, η λογική μία επιθυμία συνοχής, η ηθική μία επιθυμία καλοσύνης...όχι μόνο η ουσία του ανθρώπου είναι επιθυμία, αλλά κυρίως η επιθυμία δεν είναι τίποτα άλλο από από την ουσία του ανθρώπου". Eπομένως, ο Σπινόζα θεωρεί ότι "επιθυμώ δεν είναι άλλο από το είμαι ο εαυτός μου από το να θέλω να είμαι ό,τι ήδη είμαι". H επιθυμία είναι η δύναμη που μας κρατά στη ζωή!

H πρώτη σελίδα του βιβλίου που δημοσίευσε ο Σπινόζα το 1663 για τις αρχές της φιλοσοφίας του Καρτέσιου (Ρενέ Ντεκάρτ). Ο Σπινόζα θεωρείται συνεχιστής των ιδεών του Ντεκάρτ και από τους κυριότερους εκπροσώπους του φιλοσοφικού ρεύματος του ορθολογισμού (ρασιοναλισμού) στην Ευρώπη του 17ου αιώνα που προετοίμασε το δρόμο για την εμφάνιση του Διαφωτισμού.

Προσωπογραφία του Μπαρούχ Σπινόζα (1632-1677). Γεννήθηκε στο Άμστερνταμ και έζησε τη σχετικά σύντομη ζωή του στην Ολλανδία. Ήταν γόνος οικογένειας Εβραίων εμπόρων που κατέφυγαν από την Πορτογαλία στην Ολλανδία. Στην αρχή έλαβε κλασική εβραϊκή παιδεία, αλλά εκδιώχθηκε από τη σεφαραδιτική εβραϊκή κοινότητα του Άμστερνταμ για τις υποτιθέμενες "αιρετικές" απόψεις του. Ο ίδιος, προκειμένου να μη θυσιάσει την πνευματική του ελευθερία, αρνήθηκε την έδρα της φιλοσοφίας που του πρόσφερε το διάσημο γερμανικό Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και έζησε σε διάφορες πόλεις και κωμοπόλεις της Ολλανδίας. Αφιερώθηκε στη συγγραφή φιλοσοφικών πραγματειών και βιοποριζόταν με το επάγγελμα του στιλβωτή φακών για ματογυάλια. Γρήγορα έγινε γνωστός στους κύκλους των Ολλανδών προοδευτικών διανοουμένων και διατηρούσε αλληλογραφία με πολλούς γνωστούς φιλοσόφους, επιστήμονες και θεολόγους της εποχής του. Ο Γερμανός φιλόσοφος Λάιμπνιτς ταξίδεψε στην Ολλανδία για να τον επισκεφθεί.

http://www.biblionet.gr/book/188352/Balthasar,_Thomass/Ο_Σπινόζα_και_η_τέχνη_της_ευτυχίας
http://www.melanibooks.gr/showproduct.asp?catid=601
http://el.wikipedia.org/wiki/Μπαρούχ_Σπινόζα
http://capone.mtsu.edu/rbombard/RB/spinoza.new.html
http://www.kosmologia.gr/philosophy_history/SPINOZA.htm
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=83820

Η συγκομιδή του σιταριού. Πίνακες του Camille Pissarro

Θερίζοντας τον Ιούνιο. Πίνακες του Camille Pissarro

    Τελειώνει ο Ιούνιος και εγώ ακόμα συνεχίζω με πίνακες που απεικονίζουν σκηνές από γεωργικές εργασίες στα χωράφια τον Ιούνιο. Εννοώ το θερισμό, το μάζεμα του σιταριού και χόρτου, τις θημωνιές από σανό στα χωράφια. Είναι πίνακες του γνωστού Δανο-Γάλλου ζωγράφου Camille Pissarro (1830-1903), που θεωρείται ηγετική μορφή του γαλλικού ιμπρεσιονισμού και μεταϊμπρεσιονισμού. Ο Pissarro, εκτός από τα τοπία των χωραφιών του καλοκαιριού, εστιάζει στους απλούς ανθρώπους του καθημερινού μόχθου, στους αγρότες και κυρίως στις γυναίκες που εργάζονται σκληρά κάτω από τον εκτυφλωτικό ήλιο του Ιουνίου. 

C. Pissarro, Η συγκομιδή. 1857. Ιδιωτική Συλλογή.

C. Pissarro, Η θημωνιά. 1873. Ιδιωτική Συλλογή.

C. Pissarro,  Πρωινό Ιουνίου. Η θέα στους λόφους του Pointoise. 1873. Μουσείο Τέχνης Καρλσρούης.

C. Pissarro, Συγκομιδή χόρτου. 1874. Fitzmuseum. University of Cambridge.

C. Pissarro, Συγκομιδή στο Montfoucault. Musée d' Orsay. 1876.

C. Pissarro, Θεριστές που ξεκουράζονται. 1875. Ιδιωτική Συλλογή.

C. Pissarro, Η συγκομιδή. 1882. Bridgestone Museum of Art. Tokyo.

C. Pissarro, Θημωνιές. 1889. Ιδιωτική Συλλογή.

C. Pissarro, Οι συλλέκτριες σιταριού. 1889. Μουσείο Τέχνης στη Βασιλεία.

C. Pissarro, Η ξεκούραση. 1889. Ιδιωτική Συλλογή.

C. Pissarro, Το μάζεμα χόρτου στο Εragny. 1891. Ιδιωτική Συλλογή.

C. Pissarro, ξεκούραση γυναικών που φτιάχνουν θημωνιές από χόρτο. 1891. Mcnay Art Museum. San. Antonio Texas.

C. Pissarro, Το μάζεμα χόρτου. 1901. Ιδιωτική Συλλογή.

C. Pissarro, Το μάζεμα χόρτου στο Eragny. 1901. Εθνική Πινακοθήκη του Καναδά.

C. Pissarro, Το μάζεμα χόρτου στο Eragny. 1901. Ιδιωτική Συλλογή.

http://www.wikipaintings.org/en/camille-pissarro/the-harvest

http://www.wikipaintings.org/en/camille-pissarro/the-harvest

http://www.wikipaintings.org/en/camille-pissarro/the-haystack-pontoise-1873

http://www.fitzmuseum.cam.ac.uk/dept/pdp/opac/cataloguedetail.html?&priref=2865&_function_=xslt&_limit_=10

http://www.wikipaintings.org/en/camille-pissarro/resting-harvesters-montfoucault-1875

http://www.wikipaintings.org/en/camille-pissarro/june-morning-view-over-the-hills-over-pontoise-1873

http://www.musee-orsay.fr/en/collections/index-of-works/resultat-collection.html?no_cache=1&zoom=1&tx_damzoom_pi1%5Bzoom%5D=0&tx_damzoom_pi1%5BxmlId%5D=000371&tx_damzoom_pi1%5Bback%5D=en%2Fcollections%2Findex-of-works%2Fresultat-collection.htm
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=12455
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=12753
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=23135
http://194.176.109.156/eMuseumPlus?service=direct/1/ResultListView/result.t1.collection_list.$TspTitleImageLink.link&sp=10&sp=Scollection&sp=SelementList&sp=1&sp=1&sp=999&sp=SdetailList&sp=0&sp=Sdetail&sp=0&sp=F&sp=T&sp=0
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=11967
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=11934
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=12800
http://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=103253
http://www.gallery.ca/en/see/collections/artwork.php?mkey=2108

http://collection.mcnayart.org/search.do?id=18837&db=object&page=1&view=detail

Η Πεντηκοστή στην Αναγέννηση. Giotto, Η Πεντηκοστή

H Πεντηκοστή στη ζωγραφική της Αναγέννησης. 

Giotto, Η Πεντηκοστή

   Το γεγονός της Πεντηκοστής, δηλαδή της επιφοίτησης του Αγ. Πνεύματος στους Αποστόλους του Χριστού την 50η ημέρα μετά την Ανάσταση και δέκα μέρες μετά την Ανάληψη του Κυρίου, περιγράφεται από τις Πράξεις των Αποστόλων (βλ. Πράξ. 2,1-13). Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτό κείμενο, οι ένδεκα μαθητές του Χριστού (ο Ιούδας, μετανιωμένος για την προδοσία του δασκάλου, είχε αυτοκτονήσει), συγκεντρώθηκαν μαζί με άλλους πιστούς και την Παναγία σ´ένα σπίτι στα Ιεροσόλυμα όπου δέχτηκαν την "επίσκεψη" του Αγ. Πνεύματος. Ξαφνικά ακούστηκε μία δυνατή βοή από τον ουρανό και η χάρη του Αγ. Πνεύματος μοιράστηκε στους Αγ. Αποστόλους και τους φώτισε το νου, δίνοντας δύναμη  και την ικανότητα να διδάξουν το λόγο του Κυρίου σε διάφορες ξένες γλώσσες και σε διάφορους λαούς.  Την ίδια ημέρα εκλέχθηκε και ο δωδέκατος Απόστολος, ο Ματθίας, στη θέση του Ιούδα.

   Συνήθως στην εικονογραφία η σκηνή της επιφοίτησης του Αγ. Πνεύματος παρουσιάζει τους μαθητές, έχοντας στο κέντρο την Παναγία, να κάθονται στο υπερώο του σπιτιού, ενώ ψηλά και στο κέντρο της εικόνας ίπταται ένα λευκό περιστέρι που συμβολίζει το Άγ. Πνεύμα. Η επιφοίτηση του Αγ. Πνεύματος απεικονίζεται ως πύρινες γλώσσες πάνω από τα κεφάλια των Αποστόλων.

   Στις τρεις παρακάτω εικόνες, που προέρχονται από τοιχογραφίες ναών, βλέπουμε την παράσταση της σκηνής της επιφοίτησης του Αγ. Πνεύματος από τον Giotto di Bondone (1266-1337), ο οποίος θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους ζωγράφους της Πρώιμης Αναγέννησης και εκπρόσωπος της Σχολής της Φλωρεντίας.

Giotto di Bondone, Η Πεντηκοστή. 1290-1299. Ναός του Αγ. Φραγκίσκου στην Ασίζη.

Giotto di Bondone, Η Πεντηκοστή. 1304-1306. Παρεκκλήσι του Scrovegni στην Πάδοβα.

Giotto di Bondone, Η Πεντηκοστή. 1310. Εθνική Πινακοθήκη στο Λονδίνο.

http://www.nationalgallery.org.uk/paintings/attributed-to-giotto-pentecost

http://www.wikipaintings.org/en/giotto/pentecost-1

http://www.wikipaintings.org/en/giotto/pentecost-2

http://www.wikipaintings.org/en/giotto/pentecost

http://users.sch.gr/aiasgr/Agio_Pneuma/Eortes/H_Penthkosth.htm

Η Πεντηκοστή στη ζωγραφική. Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Η Πεντηκοστή

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Η Πεντηκοστή

    Ημέρα του Αγ. Πνεύματος, σήμερα! Για αυτό, θυμήθηκα ένα έργο του μεγάλου Κρητικού ζωγράφου Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (1541-1614), του επονομαζόμενου El Greco, που βρίσκεται στο μουσείο Prado της Μαδρίτης. H Πεντηκοστή, όπως ονομάζεται, είναι ασφαλώς ένα από τα αριστουργήματά του.
   Στο έργο απεικονίζεται η δραματικότητα της στιγμής που το Άγιο Πνεύμα ως λευκό περιστέρι "φωτίζει" τους έκπληκτους Αγ. Αποστόλους και τους χαρίζει τη δυνατότητα να μιλήσουν και να διαδώσουν το λόγο του Κυρίου σε πολλές διαφορετικές γλώσσες. Ο "φωτισμός" ή η επιφοίτηση του Αγ. Πνεύματος δηλώνεται με τη μορφή της πύρινης γλώσσας πάνω από τα κεφάλια των Αποστόλων, ενώ στο κέντρο της πολυπρόσωπης σύνθεσης βρίσκεται η Παναγία που διακρίνεται από το κόκκινο και μπλε χρώμα της ενδυμασίας της. Έχει υποστηριχθεί ότι η μορφή του γενειοφόρου φαλακρού απόστολου (δεύτερος από τα δεξιά), που κοιτά προς τους θεατές, αποτελεί αυτοπροσωπογραφία του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου ή είναι προσωπογραφία του φίλου του Antonio de Covarrubias.

El Greco, Η Πεντηκοστή. Γύρω στα 1600. Museum Prado. Μαδρίτη.

http://www.museodelprado.es/en/the-collection/online-gallery/on-line-gallery/obra/pentecost/

Το φεγγάρι στη ζωγραφική. John Singer Sargent,Ο κήπος του Λουξεμβούργου στο Παρίσι υπό το σεληνόφως

 Στο Παρίσι μια βραδιά με φεγγάρι.

John Singer Sargent, Ο κήπος του Λουξεμβούργου υπό το σεληνόφως. 

    

   Η πρώτη και η μεγαλύτερη πανσέληνος του φετινού καλοκαιριού σήμερα το βράδυ!...και για αυτό, ιδού ένας πίνακας του John Singer Sargent με θέμα μία σκηνή με σεληνόφως. Ένα κομψό ζευγάρι περπατά υπό το φως το φεγγαριού στον κήπο του Λουξεμβούργου στο Παρίσι. 

   Ο John Singer Sargent (1856-1922) θεωρείται ως ένας από τους κυριότερους Αμερικανούς ζωγράφους που στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου και τις πρώτες του 20ού αιώνα διακρίθηκε για μεγάλο αριθμό έργων που απεικόνιζαν κυρίως προσωπογραφίες της ισχυρής οικονομικά αστικής τάξης και τοπία της εξοχής. Γεννημένος από Αμερικανούς γονείς στη Φλωρεντία της Ιταλίας, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ευρώπη (Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, κ.λπ.) και σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών στο  Παρίσι όπου ήλθε σε επαφή με το κίνημα του ιμπρεσιονισμού και συνδέθηκε με τον γνωστό Γάλλο ζωγράφο Claude Monet. O παρακάτω πίνακας, που βρίσκεται στο Μουσείο Τέχνης στη Φιλαδέλφια των Η.Π.Α., προέρχεται από την εποχή που ο Sargent βρισκόταν στο Παρίσι και ανήκει στην ιμπρεσιονιστική φάση του έργου του.

 John Singer Sargent, Ο κήπος του Λουξεμβούργου υπό το σεληνόφως. 1879. Μουσείο Τέχνης Φιλαδέλφιας (Philadelphia Museum of Art)

  O Sargent ζωγράφισε το ίδιο θέμα σε δύο παραλλαγές. Υπάρχουν μικρές διαφορές που ο προσεκτικός παρατηρητής μπορεί να διακρίνει στην παραλλαγή του πίνακα που φυλάσσεται στο Ινστιτούτο Τεχνών στη Μιννεάπολη των Η.Π.Α. Για παράδειγμα, ο θόλος από το Πάνθεον διακρίνεται στο βάθος αυτού του πίνακα, ενώ δεν υπήρχε στην πρώτη παραλλαγή.  Διαφέρουν, επίσης, οι φιγούρες που κάθονται στο παγκάκι και ο τρόπος που κρατά την εφημερίδα ο άνδρας στο κέντρο . 

John Singer Sargent, Ο κήπος του Λουξεμβούργου υπό το σεληνόφως. 1879. Ινστιτούτο Τεχνών Μινεάπολης (Minneapolis Institute of Arts).

.

http://www.philamuseum.org/collections/permanent/101764.html

https://collections.artsmia.org/index.php?page=detail&id=77

http://www.johnsingersargent.org/Luxembourg-Gardens-at-Twilight.html

Το καλοκαίρι στη ζωγραφική. Ανεμος και ήλιος της Laura Knight

Άνεμος και ήλιος. Ένας πίνακας της Laura Knight

   

...Eπειδή σήμερα, εδώ που βρίσκομαι, είχε άνεμο και ήλιο στην παραλία, ιδού ένας καλοκαιρινός πίνακας της Βρετανής ζωγράφου Laura Knight, που απεικονίζει μία ειδυλλιακή καλοκαιρινή σκηνή με άνεμο και ήλιο στην παραλία. Δύο νεαρές γυναίκες λιάζονται στην παραλία.  Στο γαλανό ουρανό υπάρχουν λευκά σύννεφα, η μια γυναίκα είναι ξαπλωμένη και κρατά μια πράσινη ομπρέλα, η άλλη γυναίκα κάθεται δίπλα της και τα μαλλιά της ανεμίζουν από τον αέρα. Προσέξτε τις λεπτομέρειες! Δίπλα τους μια ριγέ πολυθρόνα της παραλίας με χρωματιστή πετσέτα...
  Η Laura Knight (1877-1970) είναι μια Αγγλίδα ζωγράφος, εκπρόσωπος του βρετανικού ιμπρεσιονισμού. Παντρεμένη με τον ζωγράφο Harold Knight, έζησε αρκετά χρόνια της ζωής της στην ύπαιθρο, κυρίως στις ακτές της Κορνουάλης,  και ζωγράφισε πολλές σκηνές στην εξοχή και την παραλία, ενώ, όταν εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, έγινε  γνωστή κυρίως για τους πίνακες που απεικόνιζαν στιγμιότυπα από τα παρασκήνια στο θέατρο και το μπαλέτο. Ζωγράφισε επίσης σκηνές από πολεμικές αποστολές και ήταν η επίσημη σχεδιάστρια της Μ. Βρετανίας στη Δίκη της Νυρεμβέργης.

Laura Knight, Άνεμος και ήλιος. Γύρω στα 1913. Ιδιωτική Συλλογή.

http://www.sothebys.com/en/catalogues/ecatalogue.html/2009/victorian-edwardian-art-l09687#/r=/en/ecat.fhtml.L09687.html+r.m=/en/ecat.lot.L09687.html/69/
http://www.the-athenaeum.org/art/display_image.php?id=201313
http://www.damelauraknight.com/

Το καλοκαίρι στη ζωγραφική: Koπέλα στην παραλία, ένας πίνακας του Philip Wilson Steer

Στην παραλία. Πίνακες του Philip Wilson Steer

   Πολύ ζεστές αυτές οι μέρες! Ήρθε για τα καλά το καλοκαίρι. Iδού, λοιπόν, δύο καλοκαιρινοί πίνακες του Βρετανού ζωγράφου Philip Wilson Steer (1860-1942), ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ιμπρεσιονισμού στη Βρετανία.  
    Μία κομψή λευκοντυμένη κοπέλα ρεμβάζει στην παραλία κοιτάζοντας την αστραφτερή θάλασσα και κρατώντας τον ψάθινο κάπελό της. Τα μαλλιά της ανεμίζουν και η σκια της διαγράφεται στο έδαφος. Οι "εντυπώσεις" των φωτοσκιάσεων και τα παιχνίδια του φωτός γοήτευαν πάντα τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους. 

Philip Wilson Steer, Νέα κοπέλα στην ακτή.1886-1888. Musée d' Orsay.

   Δύο κορίτσια με αέρινα λευκά φορέματα και κόκκινες ζώνες τρέχουν στην παραλία του Walberswick στο Suffolk ένα καλοκαιρινό απόγευμα. Με γυρισμένη την πλάτη στέκονται στην προβλήτα τρεις ακόμα γυναικείες φιγούρες που κοιτάζουν τη θάλασσα. Στη θάλασσα διακρίνουμε τα λευκά πανιά καραβιών.

   Ο Steer επισκεπτόταν συχνά την περιοχή όπου είχε φίλους και απεικόνισε πολλές καλοκαιρινές σκηνές στην παραλία.

Philip Wilson Steer, Κορίτσια που τρέχουν στο Walberswick.   1888 -94. Tate Britain.

http://www.musee-orsay.fr/en/collections/index-of-works/notice.html?no_cache=1&zoom=1&tx_damzoom_pi1%5Bzoom%5D=0&tx_damzoom_pi1%5BxmlId%5D=009251&tx_damzoom_pi1%5Bback%5D=%2Fen%2Fcollections%2Findex-of-works%2Fnotice.html%3Fno_cache%3D1%26zsz%3D5%26lnum%3D%26nnumid%3D9251

ttp://www.tate.org.uk/art/artworks/steer-girls-running-walberswick-pier-n06008

Βλ. πίνακες του Philip Wilson Steer στο http://www.bbc.co.uk/arts/yourpaintings/paintings/search/painted_by/philip-wilson-steer_artists

Μελετώντας στη θάλασσα. Ένας πίνακας του Vittorio Matteo Corcos

Γυναίκα που διαβάζει μαζί με άνδρες

Μελέτη στη θάλασσα. Ένας πίνακας του Vittorio Matteo Corcos

    Επιστρέφω στην εμμονή μου σε πίνακες που απεικονίζουν γυναίκες να διαβάζουν. ...Και επειδή σήμερα έχω ανάγκη από μία πραγματικά όμορφη, ονειρική εικόνα που θα με ταξιδέψει, ιδού ένας πίνακας του Ιταλού ζωγράφου Vittorio Matteo Corcos. 

     Μία νεαρή κομψή γυναίκα περιστοιχίζεται από δύο νεαρούς κομψούς άνδρες. Και οι τρεις τους λευκοφορεμένοι κάθονται στη βεράντα και φαίνεται ότι μελετούν, αγνοώντας επιδεικτικά την πανοραμική θέα στη θάλασσα.  Ο ένας άνδρας, ξαπλωμένος μπρούμυτα στο περβάζι, είναι βυθισμένος στην ανάγνωση του βιβλίου του, η γυναίκα έχει ένα βιβλίο στην αγκαλιά της και μάλλον συζητά σοβαρά με τον άλλο άνδρα. Μπροστά στα πόδια της σ´ ένα σκαμνάκι βλέπουμε και άλλα βιβλία που περιμένουν τη μελέτη. 

    Μελέτη, λοιπόν, στη θάλασσα! Θα ήθελα να είμαι εκεί... 

Vittorio Matteo Corcos, Μελέτη στη θάλασσα. 1910. Ιδιωτική Συλλογή.

  Ο Vittorio Matteo Corcos (Λιβόρνο 1859- Φλωρεντία 1933), εκπρόσωπος του ακαδημαϊσμού  και της Μπελ Επόκ στην ιταλική ζωγραφική, σπούδασε αρχικά στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας, στη συνέχεια μαθήτεψε στη Νάπολη στο εργαστήριο του ζωγράφου Domenico Morelli και αργότερα εγκαταστάθηκε για λίγα χρόνια στο Παρίσι. Αφού επέστρεψε στην Ιταλία, εγκαταστάθηκε στη Φλωρεντία και στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ού αιώνα καθιερώθηκε ως προσωπογράφος της αστικής τάξης, ζωγραφίζοντας κυρίως γυναίκες και παιδιά στην εξοχή και σε μεσογειακά τοπία.

Ακόμα δύο πίνακες του Vittorio Matteo Corcos. Δύο νεαρές κοπέλες κοιτάζουν χαρούμενες τη θέα στη θάλασσα από τη βεράντα, χωρίς βιβλία και άνδρες.

Vittorio Matteo Corcos, Κοιτάζοντας τη θάλασσα. Γύρω στα 1900. Ιδιωτική Συλλογή.

Vittorio Matteo Corcos, Στη βεράντα. Ιδιωτική Συλλογή.

Δείτε και άλλα έργα του Corcos στο παρακάτω video

http://it.wikipedia.org/wiki/Vittorio_Matteo_Corcos
http://commons.wikimedia.org/wiki/File:In_lettura_sul_mare.png
http://www.the-athenaeum.org/art/list.php?m=a&s=du&aid=388
http://www.800artstudio.com/en/corcos.php
http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Vittorio_Matteo_Corcos_-_Looking_Out_To_Sea.jpg
http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Vittorio_Matteo_Corcos
http://www.artrenewal.org/pages/artist.php?artistid=522

Πίνακες του Jean François Millet για το θερισμό και το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη "Η σταχομαζώχτρα"

Σκηνές από την αγροτική ζωή

Ο θερισμός στους πίνακες του Jean François Millet και το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη Η σταχομαζώχτρα 

    Έχουμε φθάσει πια στα μέσα του Ιουνίου. Συνεχίζω, λοιπόν, και σήμερα με πίνακες που απεικονίζουν σκηνές από το θερισμό στα σιταροχώραφα κατά τη διάρκεια του Ιουνίου. Είναι πίνακες ενός αγαπημένου μου Γάλλου ζωγράφου, του Jean François Millet (1814-1875), που είχε ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη της ευρωπαϊκής ζωγραφικής τον 19ο αιώνα. Ο Millet υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της επονομαζόμενης Σχολής του Barbizon, μίας ομάδας Γάλλων καλλιτεχνών που γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκαν στην  εξοχή (άλλοι πιο μόνιμα και άλλοι περνούσαν την άνοιξη και το καλοκαίρι), στην περιοχή του Barbizon, ζωγραφίζοντας τοπία και σκηνές από την ύπαιθρο. Η Σχολή του Barbizon προηγήθηκε της εμφάνισης του γαλλικού κινήματος του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική και φαίνεται ότι επηρέασε τους Γάλλους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους ως προς την επιλογή θεμάτων από την εξοχή και την ύπαιθρο. 

   Ο Millet, όμως, είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση, για τη ζωγραφική, γιατί δεν είναι μόνο ένας τοπιογράφος όμορφων εικόνων και σκηνών από την εξοχή του Barbizon. Στα έργα του είναι εμφανής η ροπή προς το ρεαλισμό και το νατουραλισμό και τα θέματά του διακρίνονται, χωρίς αμφιβολία, από κοινωνική διάσταση, θα έλεγα από κοινωνική "ματιά". Από αυτήν την άποψη, υπήρξε ασφαλώς πρωτοπόρος, αφού μόνο κάποιοι Φλαμανδοί ζωγράφοι, όπως ο Brueghel, έχουν απεικονίσει ρεαλιστικές αγροτικές σκηνές.
   Έχοντας ο Millet καταγωγή από αγροτική οικογένεια (καταγόταν από την περιοχή της Νορμανδίας), τον ενδιέφερε να αποτυπώνει σκηνές από την αγροτική ζωή της υπαίθρου και συχνά εστίαζε το βλέμμα του στους αγρότες, στους "εργάτες της γης", στους κουρασμένους ξωμάχους από το μόχθο των αγροτικών εργασιών, ενώ εξαιρετικά είναι και τα έργα του που απεικονίζουν γυναίκες των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων σε στιγμές εργασίας (θα σας τα παρουσιάσω άλλη φορά). Φυσικά, τα έργα αυτά, με το λιγότερο ή περισσότερο έκδηλο κοινωνικό προσανατολισμό, όταν εκτέθηκαν στις Εκθέσεις ζωγραφικής στο Παρίσι, δεν έγιναν δεκτά με θερμότητα από τους φιλότεχνους που είχαν συνηθίζει να βλέπουν όμορφα τοπία και ανάλαφρες σκηνές εξοχής τύπου ροκοκό του 18ου αιώνα με ερωτευμένα ζευγάρια, αρχαίες ημίγυμνες νύμφες και βοσκούς να ερωτοτροπούν με βοσκοπούλες. Ωστόσο, τα έργα του Millet επηρέασαν πολλούς μεταγενέστερους καλλιτέχνες και κυρίως τον γνωστό Ολλανδό ζωγραφό Vincent Van Gogh.

      Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1840 ο Millet,  που ζούσε ακόμα στο Παρίσι, του άρεσε να παρατηρεί σκηνές αγροτικής ζωής στα περίχωρα της γαλλικής πρωτεύουσας, όπως ήταν οι σκηνές από το θερισμό των σιταριών. Ο παρακάτω πίνακας είναι το πρώτο του έργο που απεικονίζει μία αγρότισσα να ξεκουράζεται στη σκια μιας θημωνιάς σ´ένα χωράφι, ενώ δίπλα της είναι ξαπλωμένη η φιγούρα ενός νέου άνδρα ή αγοριού. Το έργο έγινε το 1849, μετά από την επανάσταση του 1848 στο Παρίσι, που προφανώς επηρέασε τη στροφή του καλλιτέχνη προς τα κοινωνικά θέματα και τις σκηνές από τη ζωή των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων. Την ίδια εποχή ο Millet θα εγκαταλείψει το Παρίσι και θα εγκατασταθεί στην εξοχή, στην περιοχή του Barbizon όπου θα έχει την ευκαιρία να παρατηρεί από κοντά και να ζωγραφίζει σκηνές αγροτικής ζωής.

Jean François Millet, To μεσημέρι. 1849. Ιδιωτική Συλλογή.

Jean François Millet, Το γεύμα των θεριστών. 1850. Musée d' Orsay.

Jean François Millet, Η ξεκούραση των θεριστών. 1853. Ιδιωτική Συλλογή.

Jean François Millet, Oι συλλέκτριες (ή οι σταχομαζώχτρες, όπως θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης). 1857. Musée d' Orsay.

    

   O παραπάνω πίνακας του Millet απεικονίζει φτωχές γυναίκες να συλλέγουν τα κατάλοιπα του σιταριού ύστερα από το θερισμό και τη συγκομιδή, απεικονίζει δηλαδή "σταχομαζώχτρες".  Πρόκειται, φυσικά για μία σκηνή που θυμίζει το γνωστό διήγημα του Παπαδιαμάντη Η σταχομαζώχτρα. Η κεντρική ηρωίδα του διηγήματος είναι μία φτωχή χήρα ηλικιωμένη γυναίκα, η θεια-Aχτίτσα, που είχε την ατυχία να χάσει τα αγαπημένα πρόσωπα της οικογένειάς της: τον άνδρα της, τα δύο αγόρια της που πνίγηκαν όταν βυθίστηκε το καΐκι τους, την κόρη της που πέθανε και της άφησε τα δύο παιδιά της. Η κακοτυχία συνεχίζεται, γιατί ο τρίτος γιος της Αχτίτσας έχει μεταναστεύσει στην Αμερική και έχει ξεχάσει τους δικούς του, ενώ ο γαμπρός της, ο άνδρας της πεθαμένης κόρης, είναι ένας "αχαΐρευτος"  που έχει εγκαταλείψει τα παιδιά του στη γιαγιά τους (την Αχτίτσα) και δεν προσφέρει ούτε ηθική ούτε οικονομική υποστήριξη. Η ιστορία της θείας Αχτίτσας, σύμφωνα με τα στοιχεία του αφηγητή, διαδραματίζεται γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1860 και τις αρχές της δεκαετίας του 1870. Η κακόμοιρη, λοιπόν, γυναίκα, για να θρέψει τα δύο ορφανά εγγόνιά της και τον εαυτό της, αναγκάζεται να κάνει διάφορες εργατικές εργασίες στα χωράφια των άλλων (γιατί δικά της δεν είχε) κατά τη διάρκεια του χρόνου. Το κυριότερο, όμως, εισόδημά, της ήταν το "σταχομάζωμα" κατά το μήνα Ιούνιο. Τον Ιούνιο περνούσε από το νησί της, προφανώς τη Σκιάθο, απέναντι στην Εύβοια και γινόταν "σταχομαζώχτρα" μαζί με άλλες φτωχές γυναίκες.

   Παραθέτω το απόσπασμα του Παπαδιαμάντη που θυμίζει ακριβώς τον πίνακα του Millet, έναν πίνακα που φυσικά ο συγγραφέας δεν γνώριζε ούτε είχε τη δυνατότητα να δει, όπως και ο Millet δεν ήξερε και δεν είχε διαβάσει το διήγημα. Άλλωστε, η χρονολογία του πίνακα είναι 1857, ενώ το διήγημα δημοσιεύτηκε το 1889.

"...Τί νὰ κάμῃ, ἔβαλε τὰ δυνατά της, κ᾽ ἐπροσπαθοῦσε ὅπως-ὅπως νὰ ζήσῃ τὰ δύο ὀρφανά. Τί ἀξιολύπητα, τὰ καημένα! Κατὰ τὰς διαφόρους ὥρας τοῦ ἔτους, ἐβοτάνιζε, ἀργολογοῦσε*, ἐμάζωνε ἐλιές, ἐξενοδούλευε. Ἐμάζωνε κούμαρα καὶ τὰ ἔβγαζε ρακί. Μερικὰ στέμφυλα ἀπ᾽ ἐδῶ, καμπόσα βότσια ἀραβοσίτου ἀπ᾽ ἐκεῖ, ὅλα τὰ ἐχρησιμοποίει. Εἶτα κατὰ Ὀκτώβριον, ἅμα ἤνοιγαν τὰ ἐλαιοτριβεῖα, ἔπαιρνεν ἕνα εἶδος πῆχυν, ἓν πενηντάρι ἐκ λευκοσιδήρου, μίαν στάμναν μικράν, κ᾽ ἐγύριζεν εἰς τὰ ποτόκια, ὅπου κατεστάλαζαν αἱ ὑποστάθμαι τοῦ ἐλαίου, κ᾽ ἐμάζωνε τὴν μούργα. Διὰ τῆς μεθόδου ταύτης ᾠκονόμει ὅλον τὸ ἐνιαύσιον ἔλαιον τοῦ λυχναρίου της.

    Ἀλλὰ τὸ πρώτιστον εἰσόδημα τῆς θεια-Ἀχτίτσας προήρχετο ἐκ τοῦ σταχομαζώματος. Τὸν Ἰούνιον κατ᾽ ἔτος ἐπεβιβάζετο εἰς πλοῖον, ἔπλεεν ὑπερπόντιος καὶ διεπεραιοῦτο εἰς Εὔβοιαν. Περιεφρόνησε τὸ ὀνειδιστικὸν ἐπίθετον τῆς «καραβωμένης», ὅπερ ἐσφενδόνιζον ἄλλα γύναια κατ᾽ αὐτῆς, διότι ὄνειδος ἀκόμη ἐθεωρεῖτο τὸ νὰ πλέῃ γυνὴ εἰς τὰ πελάγη. Ἐκεῖ, μετ᾽ ἄλλων πτωχῶν γυναικῶν, ἠσχολεῖτο συλλέγουσα τοὺς ἀστάχυς, τοὺς πίπτοντας ἀπὸ τῶν δραγμάτων τῶν θεριστῶν, ἀπὸ τῶν φορτωμάτων καὶ κάρρων. Κατ᾽ ἔτος, οἱ χωρικοὶ τῆς Εὐβοίας καὶ τὰ χωριατόπουλα ἔρριπτον κατὰ πρόσωπον αὐτῶν τὸ σκῶμμα: «Νά! οἱ φ᾽στάνες! μᾶς ἦρθαν πάλιν οἱ φ᾽στάνες*!» Ἀλλ᾽ αὕτη ἔκυπτεν ὑπομονητική, σιωπηλή, συνέλεγε τὰ ψιχία ἐκεῖνα τῆς πλουσίας συγκομιδῆς τοῦ τόπου, ἀπήρτιζε τρεῖς ἢ τέσσαρας σάκκους, ὁλόκληρον ἐνιαυσίαν ἐσοδείαν δι᾽ ἑαυτὴν καὶ διὰ τὰ δύο ὀρφανά, τὰ ὁποῖα εἶχεν ἐμπιστευθῆ ἐν τῷ μεταξὺ εἰς τὰς φροντίδας τῆς Ζερμπινιῶς, καὶ ἀποπλέουσα ἐπέστρεφεν εἰς τὸ παραθαλάσσιον χωρίον της..."

Jean François Millet, Μεσημεριανή ξεκούραση. 1865. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.
 Ο εξαιρετικός αυτός  πίνακας  υπήρξε πρότυπο για έναν επίσης εξαιρετικό πίνακα με το ίδιο θέμα του Vincent Van Gogh (βλ. http://annagelopoulou.blogspot.gr/2013/06/vincent-van-gogh.html)

Jean François Millet, Η συγκομιδή του μαύρου σιταριού (της σίκαλης) το καλοκαίρι. 1868-1874. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.

http://www.christies.com/LotFinder/lot_details.aspx?intObjectID=4936055#top

http://www.mfa.org/collections/object/noonday-rest-31627

http://www.musee-orsay.fr/en/collections/index-of-works/resultat-collection.html?no_cache=1&zoom=1&tx_damzoom_pi1%5Bzoom%5D=0&tx_damzoom_pi1%5BxmlId%5D=018129&tx_damzoom_pi1%5Bback%5D=en%2Fcollections%2Findex-of-works%2Fresultat-collection.html%3Fno_cache%3D1%26zsz%3D9

http://www.mfa.org/collections/object/buckwheat-harvest-summer-316

http://en.wikipedia.org/wiki/Jean-François_Millet

http://www.ibiblio.org/wm/paint/auth/millet/

http://www.musee-orsay.fr/en/collections/index-of-works/resultat-collection.html?no_cache=1&zoom=1&tx_damzoom_pi1%5Bzoom%5D=0&tx_damzoom_pi1%5BxmlId%5D=000750&tx_damzoom_pi1%5Bback%5D=en%2Fcollections%2Findex-of-works%2Fresultat-collection.html%3Fno_cache%3D1%26zsz%3D9

http://papadiamantis.org/index.php/works/58-narration/202-02-07-h-staxomazwxtra-1889

Το καλοκαίρι στη ζωγραφική: Πίνακες για το θερισμό του Βίνσεντ Βαν Γκογκ (Vincent Van Gogh)

Ιούνιος, ο μήνας του Θερισμού.

Πίνακες του Βίνσεντ Βαν Γκογκ

    

   Ο Ιούνιος είναι ο μήνας των κίτρινων, "χρυσών" χωραφιών με στάχυα, ο μήνας της εποχής του θερισμού των σιταροχώραφων. Για αυτό,  θυμάμαι πίνακες του γνωστού Ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκογκ με θέμα τα σιταροχώραφα λίγο πριν και μετά το θερισμό, κατά τη διάρκεια του μήνα Ιούνιου.
  Ο Βαν Γκογκ ζωγράφισε δεκάδες έργα που απεικονίζουν εικόνες από την αγροτική ύπαιθρο της Γαλλίας την περίοδο του θερισμού κατά τον Ιούνιο. Ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, 1888-1890, όταν ο ίδιος ζούσε στην ύπαιθρο, στα χωριά και τις κωμοπόλεις Arles, Saint Rémy και Auvers-sous-Oise, περνούσε πολλές ώρες της ημέρας κάτω από το δυνατό ήλιο του Ιουνίου, ζωγραφίζοντας εικόνες από τα σιταροχώραφα, τις θημωνιές, τα κάρα φορτωμένα με δέματα από σιτάρι και τους γεωργούς να θερίζουν ή να ξεκουράζονται από το μόχθο των γεωργικών εργασιών.

    Ο παρακάτω πίνακας είναι ένα από τα αγαπημένα μου έργα. Απεικονίζει ένα ζευγάρι γεωργών, άνδρα και γυναίκα, να ξεκουράζονται στη σκιά μιας θημωνιάς το μεσημέρι. Δίπλα τους ακουμπισμένα τα δρεπάνια του θερισμού. Ο πίνακας είχε ως πρότυπο ένα έργο του Γάλλου ζωγράφου J. Fr. Millet.

V. Van Gogh, Μεσημεριάτικη ξεκούραση (κατά τον Millet). 1880. Musée d' Orsay.

J. Fr. Millet, Μεσημεριάτικη ξεκούραση. 1866. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.

V. Van Gogh, Θημωνιά σε χωράφι. 1885. Kröller Müller Μουσείο. Ολλανδία. Είναι ένα από τα πρώτα έργα του Βαν Γκογκ με θέμα από τα σιταροχώραφα.

V. Van Gogh, Σιταροχώραφο. 1888. Van Gogh Μουσείο. Άμστερνταμ.

V. Van Gogh, Σιταροχώραφο. 1888. Van Gogh Μουσείο. Άμστερνταμ.

V. Van Gogh, Θερισμός στην Προβηγκία. 1888. Εθνικό Μουσείο του Ισραήλ. Ιερουσαλήμ.

V. Van Gogh, Σιταροχώραφο στην Προβηγκία. 1888. Μουσείο Τέχνης στη Χονολουλού.

V. Van Gogh, Ο θερισμός. 1888. Van Gogh Μουσείο. Άμστερνταμ.

V. Van Gogh, Σπορέας στη δύση του ηλίου. 1888. Kröller Müller Μουσείο. Ολλανδία. Στο βάθος διακρίνονται τα σιταροχώραφα να χρυσίζουν από τις ακτίνες του ήλιου που δύει. Ο πίνακας έχει ως πρότυπο ένα έργο του J. Fr. Millet.

V. Van Gogh, Θέα από σιταροχώραφα. 1888. Μουσείο Rodin. Παρίσι.

V. Van Gogh, Tοπίο με θημωνιές και φεγγάρι. 1889. Kröller Müller Μουσείο. Ολλανδία.

V. Van Gogh, Σιταροχώραφα πίσω από το νοσοκομείο του Αγ. Παύλου μ´ έναν θεριστή. 1889.  Μουσείο Folkwang. Έσσεν.

V. Van Gogh, Σιταροχώραφo με ήλιο και θεριστή. 1889. Kröller Müller Μουσείο. Ολλανδία.

V. Van Gogh, Σιταροχώραφo στην ανατολή του ήλιου με θεριστή. 1889. Van Gogh Μουσείο. Άμστερναμ.

V. Van Gogh, Σιταροχώραφα με θεριστή στο Auvers. 1890. Toledo Μουσείο Τέχνης στο Οχάιο.

V. Van Gogh, Κορίτσι στα λευκά. 1890. Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης. Ουάσινγκτον. 

Ο παραπάνω πίνακας είναι υπέροχος. Απεικονίζει μία νεαρή γυναίκα ντυμένη στα λευκά μέσα σ´ένα σιταροχώραφο με παπαρούνες. Το λευκό φόρεμα έρχεται σε αντίθεση με το κίτρινο και το κόκκινο του χωραφιού και του καπέλου της κοπέλας. Μία παραλλαγή του ίδιου θέματος βλέπουμε και στον παρακάτω πίνακα.

V. Van Gogh, Νεαρή αγρότισσα. 1890. Ιδιωτική Συλλογή. 

V. Van Gogh,  Σιταροχώραφο με κοράκια. 1890. Van Gogh Μουσείο. Άμστερνταμ. 

   Πρόκειται, φυσικά, για αριστούργημα. Δεν είναι απλά ένα τοπίο με σιταροχώραφα, αλλά ένα "τοπίο" ψυχής. O πίνακα, ο οποίος είναι από τα τελευταία έργα του Βαν Γκογκ,  αντανακλά τον ταραγμένο ψυχικό κόσμο του καλλιτέχνη. Ο Βαν Γκογκ απεικονίζει τα στάχυα να πάλλονται, να δονούνται κάτω από ένα συννεφιασμένο, απειλητικό, ταραγμένο ουρανό, ενώ πάνω από το σιταροχώραφο πετούν μαύρα κοράκια.

http://www.musee-orsay.fr/en/collections/index-of-works/resultat-collection.html?no_cache=1&zoom=1&tx_damzoom_pi1%5Bzoom%5D=0&tx_damzoom_pi1%5BxmlId%5D=000750&tx_damzoom_pi1%5Bback%5D=en%2Fcollections%2Findex-of-works%2Fresultat-collection.html%3Fno_cache%3D1%26zsz%3D9

http://en.wikipedia.org/wiki/Wheat_Fields_(Van_Gogh_series)

http://www.vangoghmuseum.nl/vgm/index.jsp?page=2607&lang=en

http://www.mfa.org/collections/object/noonday-rest-31627

http://www.vangoghmuseum.nl/vgm/index.jsp?page=2595&collection=1282&lang=en

http://collection-online.museum-folkwang.de/eMuseumPlus?service=direct/1/ResultDetailView/result.inline.list.t1.collection_list.$TspTitleImageLink.link&sp=13&sp=Sartist&sp=SfilterDefinition&sp=0&sp=1&sp=1&sp=SdetailView&sp=0&sp=Sdetail&sp=0&sp=T&sp=0&sp=SdetailList&sp=0&sp=F&sp=Scollection&sp=l3018

http://www.nga.gov/content/ngaweb/Collection/art-object-page.46505.html

http://www.vangoghmuseum.nl/vgm/index.jsp?page=2935&collection=451&lang=en

http://www.kmm.nl/object/KM%20101.173/Wheat-field-with-reaper-and-sun?artist=Vincent%20van%20Gogh%20(1853%20-%201890)&characteristic=&characteristic_type=&van=0&tot=0&start=72&fromsearch=1

http://www.kmm.nl/object/KM%20106.399/The-sower?artist=Vincent%20van%20Gogh%20(1853%20-%201890)&characteristic=&characteristic_type=&van=0&tot=0&start=54&fromsearch=1

http://www.kmm.nl/object/KM%20108.785/Wheat-stacks-in-Provence?artist=Vincent%20van%20Gogh%20(1853%20-%201890)&characteristic=&characteristic_type=&van=0&tot=0&start=45&fromsearch=1

http://www.wikipaintings.org/en/vincent-van-gogh/young-peasant-girl-in-a-straw-hat-sitting-in-front-of-a-wheatfield-1890

http://classes.toledomuseum.org:8080/emuseum/view/objects/asitem/People$00404087/0?t:state:flow=5989a5a9-e443-455d-9f38-6df2d4390edc

http://www.vangoghgallery.com/catalog/