Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 12 Μαΐου 2019

Μητέρα και παιδί στη ζωγραφική και την ποίηση. Προραφαηλίτες ζωγράφοι και ένα ποίημα του Ραμπιντράνθ Ταγκόρ

Μητέρα και Παιδί στους Προραφαηλίτες ζωγράφους και ένα ποίημα
του Ραμπιντράνθ Ταγκόρ

   Επιστρέφω στους αγαπημένους μου Προραφαηλίτες ζωγράφους.  Μία επιλογή από σκηνές μητρικής αγάπης μαζί μ' ένα λυρικό ποίημα του Ραμπιντράνθ Ταγκόρ για τη μητέρα.

Dante Gabriel Rossetti, Oι δύο μητέρες. 1850-1865. Μουσεία του Λίβερπουλ.

 Arthur Hughes (1832-1915),  H κυρία Leathart και τα τρία παιδιά της. 1863-1865. Laing Art Gallery.

Arthur Hughes, Μουσική Παρέα. 1861-1864.

Μαργαριταρένιο Περιδέραιο
Μητέρα, θα πλέξω μαργαριταρένιο περιδέραιο για το λαιμό μου

με τα δάκρυα της θλίψης μου.


Τ’ αστέρια κατεργάστηκαν αστραγαλίδες από φως 
για να στολίσουνε τα πόδια τους,

μα εμένα τα δικά μου θενά κρέμονται απ’ τα στήθια σου.


Πλούτη και δόξα τα χρωστώ σε σένα

κι είναι για σένα που τα δίνω ή τα κρατάω.
Όμως η θλίψη μου αυτή είν’ όλη δικιά μου,
Κι όταν σου την προσφέρω σαν αφιέρωση
συ μ’ ανταμείβεις με τη χάρη τη δική σου.

...
Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ
Arthur Hughes (1832-1915), Μητέρα καθιστή με παιδί στον κήπο.  Orleans House Gallery.

Arthur Hughes, Η κ. Νorman Hill και τα παιδιά της. 1897. Bruce Castle Museum.

Edward Robert Hughes (1851-1914), Μητέρα και Κόρη.

Frederic Leighton, Μάθημα Μουσικής. 1877. Guildhall Art Gallery.

 
Frederick Leighton, Mητέρα και Παιδί (Κεράσια). 1865.  Blackburn Museum and Art Gallery.

Hugues Merle, Μητρική Στοργή. 1867.

Marianne Stokes, Μητέρα και παιδί. 1899.

Marianne Stokes, Μητέρα και Παιδί. 1909. Εικόνα από το βιβλίο "Ουγγαρία".

James Jebusa Shannon, Τα παραμύθια της ζούγκλας. 1895. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Νέα Υόρκη.

http://www.liverpoolmuseums.org.uk/collections/preraphaelites/item-235685.aspx
http://preraphaelitepaintings.blogspot.com/2010/10/marianne-stokes-mother-and-child-c1899.html
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Hugues_Merle_-_Maternal_Affection.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Hungary_(1909)_(14597411697).jpg/507px-Hungary_(1909)_(14597411697).jpg
https://books.google.gr/books/about/Hungary_Painted_by_Adrian_Marianne_Stoke.html?id=Hvq5MwEACAAJ&redir_esc=y
http://hoocher.com/lord_frederick_leighton/lord_frederick_leighton.htm
https://artuk.org/discover/artworks/mother-and-child-seated-in-a-garden-87323/search/actor:hughes-arthur-18321915/page/1/view_as/grid
https://www.the-athenaeum.org/art/detail.php?ID=170612
https://www.wikiart.org/en/arthur-hughes/a-music-party-1864
https://arthive.com/artists/6097~Edward_Robert_Hughes/works/229563~The_mother_and_daughter
Blackburn Museum and Art Gallery
https://www.wikiart.org/en/frederic-leighton/mother-and-child
https://artuk.org/discover/artworks/the-music-lesson-51240/search/actor:leighton-frederic-18301896/page/8

Σάββατο 11 Μαΐου 2019

Παπαρούνες. Ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής

Ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής για τις παπαρούνες.

Ήρθε ο Μάης και έχουν ανθίσει πάλι, για ακόμη μια χρονιά,  οι παπαρούνες...

Robert Vonnoh (1858-1933), Παπαρούνες. 1888. Indianapolis Art Museum.

Robert Vonnoch,  Λιβάδια με Παπαρούνες στις Φλάνδες-Γαλλία. 1892, 1914.

Γιώργος Δροσίνης, Παπαρούνες

Οι παπαρούνες λυγερές
  στον κάμπο σαν κοπέλες,
με πράσινα φορέματα
  και κόκκινες ομπρέλες. 

Γεώργιος Δροσίνης, Σπίθες στη στάχτη, Eκδότης I.N. Σιδέρης, 1940.

Norman Garstin (1847-1926), Παπαρούνες.

Μαρία Πολυδούρη, Ζωή


Ξεχωριστὰ μέσ᾿ στἄλλα

δέντρα, δέντρα ὁλοΐσια,
βουβὰ τὰ κυπαρίσσια
στὸ μεσημέρι ντάλα.

Τρελλές, ξελογιασμένες

λεῦκες, τ᾿ ὡραῖο σας γέλιο
εἶνε σὰν περιγέλιο
στὶς νύχτες τὶς θλιμμένες.

Πεῦκα, κρυφὴ κατάρα

θρηνεῖ μέσ᾿ στὰ κλαδιά σας
κι᾿ ἀγγίζει στὴν καρδιά σας
τοῦ ἡλίου τὸ φῶς λαχτάρα.


Χλωρὴ στρωμνὴ στὸν ἥλιο

οἱ καρυδιὲς ποὺ δίνουν,
οἱ σκιὲς στὶς ρίζες στήνουν
τὸ μαῦρο τους βασίλειο.

Οἱ παπαροῦνες λαύρα,

φανταχτερὸ λουλούδι.
Φεύγει ἡ ζωή τους χνούδι
στὴν παιχνιδιάραν αὔρα.


Από την ποιητική συλλογή Ξεφάντωμα

Daniel Ridgway Knight, Κοπέλλα που μαζεύει παπαρούνες. 1898.

Μαρία Πολυδούρη, {Οι παπαρούνες άνθισαν ξανά...}


Οἱ παπαροῦνες ἄνθισαν ξανά. Στὰ ἴδια μέρη

τὶς ἔκοψα γεμίζοντας, ὡς τότε, τὴν ἀγκάλη.
Μονάχα τώρα θλιβερὸ κι᾿ ἂν ἔστηνα καρτέρι
δὲ σ᾿ εἶδα ξάφνου πλάι μου νὰ προσπερνᾶς καὶ πάλι.

Τὸ Δάσος σιγαλότατο στὸ λαῦρο μεσημέρι,

τὶς λεῦκες τὶς γλυκόλογες μὲ τὰ γιγάντια κάλλη,
μ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὸ σπιτάκι σου - καημὸ ποὺ μοὔχει φέρει,
τὰ βρῆκα δίχως σένανε καὶ δίχως ἐλπίδα ἄλλη


Νὰ σὲ ξαναβρῶ - θἄσωνα νὰ καρτεράω χρόνια.

Κ᾿ ἔκλαψα. Μὰ θυμήθηκα στερνὰ ποὺ ξεκινοῦσες
μὲ συνοδεία μουσικὴ τὰ δέντρα καὶ τ᾿ ἀηδόνια

Μὲ τὴ ματιὰ νοσταλγικιὰ στὰ γύρω ποὺ σκορποῦσες

καὶ στὴν καρδιά μου σ᾿ ἔκλεισα, μὲ σὲ νὰ χαιρετήσω
ὅλα ποὺ μ᾿ ἔκανες ἐσὺ νὰ ἰδῶ καὶ ν᾿ ἀγαπήσω.


Από την ποιητική συλλογή Ξεφάντωμα

Robert Vonnoh (1858-1933),  Koπέλλα σε λιβάδι με παπαρούνες.

Κωστής Παλαμάς, Επιστολή......Να ’ξερες… κάθε δειλινό, την ώρα που θα σβήσειο ήλιος μες στη θάλασσα, στο βράχο ανεβαίνω
και κάμπο, θάλασσα, ουρανό, βουνά, χωριά, τη φύσητου Μάη τη γιορτιάτικη κοιτάζω, και προσμένω.Αλλά του κάμπου οι εμορφιές μού λένε μ’ ένα στόμαπως λείπ’ η εμορφάδα σου, αγάπη μου, ακόμα.Και το γλυκάνισο, σπαρτό στ’ αλώνι’ αράδα αράδα,
η πιο χλωρή και πρόσχαρη απ’ όλες πρασινάδα,κι εκειά τα στάχυα τα ξανθά που όλο τα πειράζειτ’ αέρι ερωτικότατο κι είναι γεμάτα νάζι,κι οι παπαρούνες, ωσάν νιες τρελές και ξαναμμένεςμες στα ανθισμένα κλήματα, μητέρες προκομμένες,
και οι ελιές οι ταπεινές, μα πλούσιες περίσσια,κι οι λυγερές καλόγριες, τα μαύρα κυπαρίσσια,και το βουνό με τις ψηλές χιονόστρωτες κορφές τουκι ο βράχος με τα σχίνα του και τις αλισφασκιές τουκι η λιόκαφτη χωριάτισσα, και το λευκό κοπάδι,
και το χωριό το ήμερο, και τ’ άγριο λαγκάδι,όλες αυτές οι εμορφιές μού λένε μ’ ένα στόμαπως λείπ’ η εμορφάδα σου, αγάπη μου, ακόμαγια να μου δώσουνε σωστή του Μάη την εικόνα·τώρα δε φτάνουν από με να διώξουν το χειμώνα...
...

Léon Giran-Max (1867-1927), Γυναίκα που κρατά καλάθι με παπαρούνες.  


Robert Vonnoh, Λιβάδια με παπαρούνες στη Γαλλία. 1888.  Terra Foundation for American Art. Chicago.