Τρόπος εξέτασης του μαθήματος «Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία» Γ ΓΕΛ Πανελ. Εξετάσεις 2019-20

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Λάμπρος Πορφύρας, Έχω μια θύμηση παλιά


  Ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα

   Επιστρέφω στη χαμηλών τόνων λυρική ποίηση του Λάμπρου Πορφύρα (1879-1932). To έργο του εντάσσεται στο κίνημα του συμβολισμού. Μουσικότητα, συναισθήματα που υποβάλλονται μέσω εικόνων της φύσης και υπαινικτικός τόνος χαρακτηρίζουν την ποίηση του Πορφύρα. Αγαπημένα του θέματα: η μοναξιά, η σιωπή, η νοσταλγία, το όνειρο, τα φευγαλέα οράματα και το ανέφικτο.

Έχω μια θύμηση παλιά και σα μισοσβημένη:
πριν ζήσω τη ζωή που ζω μέσα σ᾽αυτή τη χώρα,
ήμουν ψυχή στη θάλασσα, στο κύμα της ριγμένη,
πνεύμα της ήμουν στη βουβή γαλήνη και στη μπόρα.

Στα ερημονήσια εγύριζα, που μέσα στις μεγάλες,
κρυφές τους άγνωστες σπηλιές οι φώκιες μόνο αράζαν,
κι απάνω εκεί μες στους γκρεμούς, στων βράχων τις 
κουφάλες
μονάχ᾽αγριοπερίστερα θυμάμαι πως φωλιάζαν.

Γύριζ᾽ακόμα σε γιαλούς, που μες στα μεσημέρια
ως κάτω αστράφταν τα νερά κι ως πού ᾽βλεπες· κι ανάρια
επέφταν μέσα στο βυθό, τ᾽απόβραδο, τ᾽αστέρια,
και τα χρυσά τους κι άυλα μ᾽ανάφτανε λυχνάρια.

Οι γερανοί με πέρνανε ψηλά στο τρίγωνό τους,
πανιά μ᾽επαίρναν κάτασπρα, γιομάτα φως κι αγέρα,
τα σύννεφα μ᾽εσέρνανε κι αυτά μες στον καπνό τους,
κι έφευγα κι εταξίδευα κι έβγαινα αλάργα, πέρα,

Αλάργα, σ᾽ένα πέλαγο μακριά, μακριά ολοένα,
έβγαινα εκεί σε μια χαρά που τέτοια δεν είδ᾽άλλη
ποτέ μου πια· σε μια χαρά τρελλή πού᾽ταν για μένα
πλατιά κι εκείνη: πέλαγο με δίχως περιγιάλι.

Στενά τα σπίτια τους εδώ που μ᾽έχουν θαμμένο,
θλιμμένα· κι όλο στα γυαλιά σκυφτός του παραθύρου,
ζητάω εκείνη τη χαρά στο κύμα τ᾽αντρειωμένο
ζητάω τα πρώτα μου φτερά, το φως ζητάω του απείρου.

Edvard Munch, Μελαγχολία. 1892. Εθνική Πινακοθήκη του Όσλο.

Α! Θάλασσά μου πάρε με σαν πριν και σκέπασέ με
τα πνεύματά σου σήμερα σαν αδελφό με κράζουν
πάρε με πάλι, μάνα μου γλυκιά κι αγκάλιασέ με
έτσι που οι μάνες ξέρουνε μονάχα ν᾽αγκαλιάζουν.

Αχ! Βγάλε με απ᾽τα σπίτια τους τα σκοτεινά, να γίνω
εκείνο που᾽μουν μια φορά, παιδί δικό σου, αγνό σου,
να γίνω πάλι πνεύμα σου, για πάντα πια να μείνω
ψυχή χαρούμενη μακριά στο φως το γαλανό σου.

Από τη συλλογή Οι μουσικές φωνές

Edvard Munch, Μελαγχολία. 1894-1896. Μουσείο του Munch στο Μπέργκεν της Νορβηγίας.

http://kodebergen.no/en/article/munch-museum-bergen
http://www.edvardmunch.org/melancholy.jsp
http://www.nasjonalmuseet.no/en/collections_and_research/edvard_munch_in_the_national_museum/melancholy/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου