Λάμπρου Πορφύρα, Το ταξίδι
Όνειρο απίστευτο η λιόχαρη μέρα! Κι εγώ κι η Αννούλα
λίγοι παλιοί σύντροφοι μου και κάποιες κοπέλες μαζί,
μπήκαμε μέσα σε μια γαλανή, μεθυσμένη βαρκούλα,
μπήκαμε μέσα και πάμε μακριά στης Χαράς το νησί.
Ούτ᾽ένα σύννεφο κι ούτ´ένας μαύρος καπνός στον αγέρα,
πλάι μας στήθη ερωτιάρικα κι άσπροι, χιονάτοι λαιμοί,
φως στα μαλλιά τα ξανθά, φως στο πέλαγο, φως πέρα
ως πέρα:
μα ποιος επήγε ποτέ του μακριά στης Χαράς το νησί;
Ω! τι με νοιάζει κι αν πάμε ως εκεί; Τι με νοιάζει; Γελάει
όλ᾽η γλυκιά συντροφιά μου, γελά η θλιμμένη ζωή,
στ᾽άπειρο μέσα κυλάμε˙ κι η Αννούλα τρελλά τραγουδάει:
όπου και νά' ναι μακριά θα φανεί της Χαράς το νησί...
λίγοι παλιοί σύντροφοι μου και κάποιες κοπέλες μαζί,
μπήκαμε μέσα σε μια γαλανή, μεθυσμένη βαρκούλα,
μπήκαμε μέσα και πάμε μακριά στης Χαράς το νησί.
Ούτ᾽ένα σύννεφο κι ούτ´ένας μαύρος καπνός στον αγέρα,
πλάι μας στήθη ερωτιάρικα κι άσπροι, χιονάτοι λαιμοί,
φως στα μαλλιά τα ξανθά, φως στο πέλαγο, φως πέρα
ως πέρα:
μα ποιος επήγε ποτέ του μακριά στης Χαράς το νησί;
Ω! τι με νοιάζει κι αν πάμε ως εκεί; Τι με νοιάζει; Γελάει
όλ᾽η γλυκιά συντροφιά μου, γελά η θλιμμένη ζωή,
στ᾽άπειρο μέσα κυλάμε˙ κι η Αννούλα τρελλά τραγουδάει:
όπου και νά' ναι μακριά θα φανεί της Χαράς το νησί...
John Singer Sargent, Μια παρέα για βαρκάδα. 1889. Museum of Art. Rhodes Island.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου