Άνθη ροδακινιάς
Σήμερα πρόσεξα ότι τα δένδρα έχουν ανθίσει. Και αυτό μου θύμισε έναν πίνακα του Winslow Homer. Mία νεαρή κοπέλα κάθεται στον πέτρινο φράκτη και κοιτάζει ένα ανθισμένο δένδρο. Το δένδρο είναι ροδακινιά. Είναι μια ανοιξιάτικη συννεφιασμένη ημέρα!. Ο Αμερικανός ζωγράφος Winslow Homer (1836-1910) ζωγραφίζει σε δύο παραλλαγές το ίδιο θέμα: Μία γυναίκα στην εξοχή να κοιτάζει τα άνθη ροδακινιάς. Ο ουρανός έχει σύννεφα.
Winslow Homer, Άνθη ροδακινιάς. 1878. Ινστιτούτο Τέχνης. Σικάγο.
Winslow Homer, Άνθη ροδακινιάς. 1879. Ιδιωτική Συλλογή.
Συννεφιά. Όμως, η μέρα μου φωτίστηκε από δυο ποιήματα, που μόλις ανακάλυψα, του (αστείρευτα γλυκύτατου) Βρεττάκου και είπα να μοιραστώ μαζί σας, μέρα που 'ναι. Αναρωτιέμαι γιατί με συγκινεί τόσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήἘρωταπόκριση
Ἡ ὀμορφιά δέν εἶναι σιωπή.
Γι’ αὐτό κ’ ἡ φωνή μου
δέν εἶναι μονόλογος.
Τῆς ροδιᾶς τό λουλούδι,
παραδείγματος χάρη,
εἶναι ἕνα ἀριστούργημα
πού
τό ἀπαγγέλλει ἡ μέρα.
Βλέπω, ἀκούω
φῶτα φωνῶν.
Γι’ αὐτό καί μέ βλέπετε
περπατώντας (ἀκόμη
καί μέσα στήν ἔρημο)
συχνά, νά ὑποκλίνομαι.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, Από το Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ, 1990
Τά πρόσωπα τῶν λουλουδιῶν
Γιά μι' ἀκόμη φορά, σταμάτησα
σήμερα κι ὥρα πολλή κοιτοῦσα
τό πρόσωπο ἑνός λουλουδιοῦ.
Βρῆκα τά μάτια του·
ἔσκυψα
μέσα του
κι ἔνιωσα
δέος.
Καί γιόμισα ἀγάπη
γιόμισα εὐλάβεια
γιόμισα ἄνθρωπο.
ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, Από το "Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ", 1988
Πράγματι, είναι πολύ τρυφερά. Μου αρέσουν πολύ. Είχα πολύ καιρό να διαβάσω Βρεττάκο. Η ποίηση του ξεχειλίζει από ανθρωπιά. Ευχαριστώ πολύ που μου τα θύμισες.
ΔιαγραφήΕδώ η μέρα ήταν ηλιόλουστη!