Ανάγνωση το καλοκαίρι
...Συνεχίζω με πίνακες ζωγραφικής που απεικονίζουν στιγμές καλοκαιρινής φιλαναγνωσίας. Νεαρές γυναίκες διαβάζουν το βιβλίο τους στην παραλία και την εξοχή.
Ο Σκότος Donald Moodie ζωγραφίζει την κόρη του να διαβάζει στην παραλία. Ρεαλιστική προσωπογραφία με ιμπρεσιονιστικό φόντο. Η γυναίκα, ντυμένη κομψά με ρούχα παραλίας της δεκαετίας του 1950, έχει γυρισμένη την πλάτη της στην παραλία, ακουμπά σ' ένα βράχο και διαβάζει απερίσπαστη από τους λουόμενους που αχνά διακρίνονται στην αμμουδιά και τη θάλασσα. Η θάλασσα και η άμμος αστράφτουν από τον ήλιο...πρέπει να είναι μία ζεστή ηλιόλουστη καλοκαιρινή ημέρα...
Donald Moodie, Καλοκαίρι. 1958. Ακαδημία Τέχνης και Αρχιτεκτονικής της Σκοτίας.
William Blair Bruce, Καλοκαιρινή ημέρα. 1890. Hamilton Πινακοθήκη Τέχνης.
...Και στους δύο πίνακες οι γυναίκες διαβάζουν τα βιβλία τους στην εξοχή υπό τη σκιά των φυλλωμάτων των δέντρων...
Johan Krouthén, Τρεις γυναίκες διαβάζουν σε καλαοκαιρινό τοπίο. 1908. Ιδιωτική Συλλογή.
Αφού κρατάς ένα βιβλίο στο χέρι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφοῦ κρατᾶς ἕνα βιβλίο στὸ χέρι, τί περιμένεις;
Θὰ πῇ πὼς δέν ἦρθα καὶ δέν ἦρθες
δὲ βγῆκα καὶ δὲ βγῆκες,
δὲ συναντηθήκαμε, δέ θὰ συναντηθοῦμε...
Ποιός εἶμαι; καὶ ποιά εἶσαι; θὰ πῇ·
δέ σὲ ξέρω καὶ δέ μὲ ξέρεις·
δέ θὰ σὲ μάθω καὶ δέ θὰ μὲ μάθῇς
- αὐτό θὰ πῇ ἕνα βιβλίο στὸ χέρι !.. Θὰ πῇ βαριέσαι, καὶ βαριέμαι·
σοῦ εἶμαι ἀδιάφορος καὶ μοῦ εἶσαι ἀδιάφορη.
Τὸ φαΐ σου καίγεται, ἂν μ' ἀκολουθήσῃς ;
Τὸ ραντεβού σου ἀργεῖ καὶ σὲ συντροφεύω ;..
Μὰ ἐμένα τί μὲ νοιάζει κι ἂν μαγειρεύῃς,
κι ἂν δὲν τρῶς διόλου - τί
κι ἂν τὸ ραντεβού σου ἀργεῖ;..
Κι ἂντρας ἂν εἶσαι
- σὲ προτιμάω γυναῖκα·
καὶ γέρος - νέο·
κι ἄσκημη πούσαι - γίνε ὄμορφη·
κ' ἐνάρετη - πάψε ! γίνε ἄσεμνη, δαιμονισμένη !..
(Κι οὔτε καὶ σὲ προτιμάω - βαριέμαι...)
Αὐτό θὰ πῇ ἕνα βιβλίο στὸ χέρι...
Θὰ πῇ ἕναν τάφο ν' ἀνοίξῃς – νὰ κάτσῃς δίπλα σ' ἕναν τάφο,
σ' ἕνα σεντούκι μὲ ξένα πράγματα καὶ ροῦχα,
σ' ἕνα παράθυρο χωρίς διαβάτες – κι οὔτ' ἕνα παιδί
νὰ μή ρωτήσῃς πῶς τὸ λέν,
τί τάξη πάει...
Αὐτό θὰ πῇ ἕνα βιβλίο...
῞Ενα βιβλίο θὰ πῇ: νούμερο κάτω ἀπ' τὸ μηδέν,
κάθοδο κάτω ἀπ' τὸ μηδὲν
- τὰ πόδια πάνω, τὸ κεφάλι κάτω,
τὰ πέλματα συναντημένα μ' ἄλλα πέλματα
ποὺ περπατᾶν στὴν πάνω γη'
ἀνυποψίαστα...
(Ρένος Αποστολίδης "᾿Αφοῦ κρατᾶς ἕνα βιβλίο...", ᾿Ανθ. Α', σ. 90)
Πολύ-πολύ ωραίο! Δεν το ήξερα αυτό το ποίημα. Χάρηκα πολύ το μοιράστηκες μαζί μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία ανάρτηση με υπέροχα καλοκαιρινά έργα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή και καλή συνέχεια !!!