Μάσκες
Για ακόμη μια χρονιά βρισκόμαστε στην περίοδο της Αποκριάς. Εποχή για μεταμφιέσεις και για μάσκες... Ή μήπως δεν φοράμε μάσκες μόνο την περίοδο της Αποκριάς; Μήπως φοράμε μάσκες κάθε εποχή και καθημερινά;
Henri Gervex (1852-1929), Χορός μεταμφιεσμένων στην Όπερα. Παρίσι. 1886. Gallery Heim.
Kώστας Ουράνης, Μάσκες.
Για να ‘μαι ευχάριστος σε όλους,
-κι ακόμα και στον εαυτό μου-
έκρυψα πάντοτες με μάσκες
που αρέσουνε το πρόσωπο μου
.
κι άλλαξα τόσες στη ζωή μου,
που τώρα πια να μη μπορώ
τ’ αληθινό το πρόσωπο μου
να πω ποιο είναι μήτ’ εγώ!
.
Έτσι, ο θάνατος σα θα ‘ρθει,
δε θα ‘ναι η στέρηση μεγάλη:
θ’ αφήσω μιαν ανυπαρξία
για να περάσω σε μιαν άλλη ...
-κι ακόμα και στον εαυτό μου-
έκρυψα πάντοτες με μάσκες
που αρέσουνε το πρόσωπο μου
.
κι άλλαξα τόσες στη ζωή μου,
που τώρα πια να μη μπορώ
τ’ αληθινό το πρόσωπο μου
να πω ποιο είναι μήτ’ εγώ!
.
Έτσι, ο θάνατος σα θα ‘ρθει,
δε θα ‘ναι η στέρηση μεγάλη:
θ’ αφήσω μιαν ανυπαρξία
για να περάσω σε μιαν άλλη ...
[Οι μάσκες]
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα γέλια λύνομαι σαν βλέπω τους κοιλόκυρτους καθρέφτες
Πού βρίσκομαι; Περνά η αλεπού, δίπλα της ο Μεσσίας.
Μυτάρες, ράμφη κι ανοιχτά στόματα ως τ’ αυτιά
Σαν βρέθηκα στο καρναβάλι το ετήσιο της Βενετίας.
Ο κύκλος γρήγορα ολόγυρά μου κλείνει
Με παρασύρουν στο χορό με κέρατα οι διαβόλοι,
Φαίνεται πως το πρόσωπό μου το αληθινό
Ίσως για προσωπίδα πήραν όλοι.
Κροτίδες, κομφετί… Όμως δε μου αρέσει κάτι,
Οι μάσκες με κοιτάνε με μομφή,
Φωνάζουν πως χωρίς ρυθμό χορεύω,
Και δεν έχω με τους άλλους που χορεύουν επαφή.
Να κάνω τι; Καπνός να γίνω;
Η μήπως να γλεντώ εδώ μαζί τους;
Ελπίζω κάτω απ’ τις μάσκες των θεριών,
Φάτσες ανθρώπινες να υπάρχουν επιτέλους.
Όλοι φοράνε μάσκες και περούκες
Η μία μάσκα του γνωστού παραμυθιού ο μάγκας,
Ο διπλανός μου — λυπημένος αρλεκίνος,
Ο άλλος δήμιος και ο κάθε τρίτος βλάκας.
Ο ένας προσπαθεί τον εαυτό του ν’ αθωώσει,
Άλλος τη φάτσα του να κρύψει κάτω απ’ τη μάσκα που χάσκει.
Και κάποιος πλέον δεν μπορεί να ξεχωρίσει
Τη φάτσα του από τη μάσκα του φτιαχτή.
Μπαίνω στον κυκλικό χορό γελώντας
Παρ’ όλα αυτά δεν είμαι ήσυχος και νιώθω ζάλη,
Φοβάμαι κάποιον, που η μάσκα του δημίου θα του αρέσει
Και δε θα θέλει να τη βγάλει.
Μήπως ο αρλεκίνος θα θρηνεί για πάντα
Θαυμάζοντας τη μάσκα του τη μελαγχολική;
Μήπως ο βλάκας το βλακώδες ύφος θα κρατήσει
Τη φάτσα του ξεχνώντας την πραγματική;
Πώς να διακρίνω των άνθρωπο τον καλό;
Πώς με την σιγουριά τον έντιμο να ξεχωρίσω;
Έμαθαν όλοι μάσκες να φοράνε
Τα πρόσωπα και τις καρδιές να μην τσακίζουν.
Στο μυστικό των προσωπίδων τελικά διείσδυσα
Και το συμπέρασμά μου είναι ακριβές:
Οι μάσκες της αδιαφορίας για πολλούς
Ασπίδα είναι από φάπες και φτυσιές.
Βλαντιμίρ Βισότσκι, Μετ: Γιώργος Σοϊλεμεζίδης
Εξαιρετική για ακόμη μια φορά η επιλογή. Γλώσσα "σκληρή" και σαρκαστική. Καλό Σαββατοκύριακο, με ή χωρίς μάσκες...
Διαγραφή