Τρόπος εξέτασης του μαθήματος «Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία» Γ ΓΕΛ Πανελ. Εξετάσεις 2019-20

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Το Φθινόπωρο στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ναπολέων Λαπαθιώτης και Robert Louis Reid

Ένα Φθινοπωρινό ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και 
Φθινοπωρινοί πίνακες του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή Robert Lewis Reid

Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινοπωρινό τοπίο στη Νέα Αγγλία με εκκλησία. 1889. Ιδιωτική Συλλογή.

Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινόπωρο. Ιδιωτική Συλλογή.

Ναπολέων Λαπαθιώτης, Πόθος


Βαθύ χινόπωρο γοερό, πόσον καιρό σε καρτερώ,
με τις πλατιές, βαριές σου στάλες·
των φύλλων άραχλοι χαμοί, των δειλινών αργοί καημοί,
που με μεθούσατε τις προάλλες...

Τα καλοκαίρια μ' έψησαν, και τα λιοπύρια τα βαριά,
κι οι ξάστεροι ουρανοί οι γαλάζιοι:
απόψε μου ποθεί η καρδιά, πότε να ρθή, μες στα κλαριά,
ο θείος βοριάς και το χαλάζι!

Τότε, γερτός κι εγώ, ξανά, μες στα μουγκά τα δειλινά,
θ' αναπολώ γλυκά, –ποιός ξέρει-,
και θα με σφάζει πιο πολύ, σαν ένα μακρινό βιολί,
το περασμένο καλοκαίρι...


Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινοπωρινό τοπίο. Ιδιωτική Συλλογή.


Robert Lewis Reid (1862-1929), Φθινοπωρινή Λιακάδα. Ιδιωτική Συλλογή.


2 σχόλια:

  1. ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

    Φθινόπωρο σ’ αγάπησα, την ώρα που τα φύλλα
    πέφτουν, κι αφήνουν τα κλαριά γυμνά για το χειμώνα,
    που βιάζονται τα δειλινά, κι είναι τα ρόδα μήλα,
    - κι είναι τα βράδια μόνα.

    Και τώρα στέκω και ρωτώ: Ποια μοίρα, και ποια μπόρα,
    καθώς τραβούσα, μοναχός, το δρόμο της αβύσσου,
    παράξενα κι ανέλπιστα, να μ’ έχει φέρει, τώρα,
    ζητιάνο στην αυλή σου;

    Κι όταν το γιόμα χάνεται, κι η νύχτα κατεβαίνει,
    και σιωπηλά, σαν τα βιβλία, το φως της μέρας κλείνει,
    να ‘ρχομαι, πάλι, να ζητώ μιαν ησυχία χαμένη,
    σαν μιαν ελεημοσύνη!

    Σ’ αγάπησα φθινόπωρο, την ώρα που τα φύλλα
    πέφτουν, κι αφήνουν τα κλαριά, κι είναι τα βράδια μόνα...
    Μ’ αλήθεια να σ’ αγάπησα – ή μην είν’ η ανατριχίλα
    του ερχόμενου χειμώνα;

    ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ


    ***


    ΟΙ ΚΥΚΝΟΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

    Οἱ κύκνοι τὸ φθινόπωρο ζητᾶνε τὴ χαρά τους
    γιατὶ ἡ χαρά τους πέταξε μαζὶ μὲ τ᾿ ἁγιοκαίρι...
    Θὰ ζήσουν τάχα νὰ τὴ βροῦν, τὴν ἄνοιξη; -Ποιὸς ξέρει;
    ...γιατὶ μπορεῖ καὶ νὰ χαθοῦν πρὶν βροῦνε τὴ χαρά τους...

    Ἀπόψε τὴν περίμεναν, σχεδὸν ὅλο τὸ βράδι,
    ὥσπου στὸ τέλος νύσταξαν κοιτώντας τὸ σκοτάδι,
    κι ἔγειραν καὶ κοιμήθηκαν ἀπάνω στὰ φτερά τους...

    ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ



    Καλό μήνα!!!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ωραία και τα δύο "φθινοπωρινά" του Λαπαθιώτη! Καλό μας μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή