Ν. Καρούζου, Το νεραϊδάκι
J. William Waterhouse, Μιράντα. Η καταιγίδα. 1875. Ιδιωτική Συλλογή.
Ένα σκοτάδι απ' το φως αξεκόλλητο-
μπορείτε και να το ονομάσετε κεφάλι γυναικός.
Ω, αν βλέπατε να σκορπά
τα διαμάντια του γέλιου στο στήθος μου!
Κάθεται σ' ένα βράχο με το λογισμό και στίλβει.
Αποστηθίζω την εικόνα.
Φεύγουν τα ωραία σαν ψυχές απόλυτα…
Φεύγεις αγαπημένη παίρνοντας το χώρο μαζί σου,
τέτοια η ερημιά όπου μ' αφήνεις.
Η μνήμη σε διαδέχεται.
Ο ουρανός με τα περίφημα πάντα αστέρια
κυλά τα σύννεφα, μ' αποφεύγει
ο αδελφός της αβύσσου.
Αλλά και μόνο που κοιτάζεις αρκεί.
"Καμιά παρουσία δεν είναι φανερή"-
λέει και χάνεται το νεραϊδάκι.
Από την ποιητική συλλογή "Σημείο" (1955).
Χωρίς μεσάνυχτα και
δίχως μεσημέρι
στο υπέρτατο μαύρο
της Ειμαρμένης
ακμάζει πάντα προς
τα ύψη ο έρωτας.
3.12.1987
Ο έρωτας είναι πρωινή δροσιά
που σε λίγο στεγνώνει
κι απομένει μουσική δυστυχία
στα πέρατα.
Ο έρωτας είναι μέσα στη μνήμη
μα η αγάπη όχι.
Σκοπεύουμε λοιπόν αθανασία.
9.09.1985
Από τα "Μη Δημοσιευμένα ποιήματα".
Βλ. Νίκος Καρούζος, Οιδίπους Τυραννούμενος και άλλα ποιήματα, φιλολογική επιμέλεια Μαρία Αρμυρά, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 2014.
Πάντα υπέροχος και ανεξάντλητος, όπως η θάλασσα, ο αγαπημένος Νίκος Καρούζος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως κι ο έρωτας.
Αν και τον βρίσκω περισσότερο υπαρξιακό ποιητή παρά ερωτικό.
Παραβλέπω, ενίοτε, τη στριφνότητα κάποιων στίχων του και κρατάω το άρωμά τους.
Άρωμα υψηλής ποίησης ακριβό.
1. ΣΥΝΤΡΙΜΜΕΝΟΣ
Τι είναι ο έρωτας έζησα με τ’ άστρα
κρατώντας το στέρνο μου στα χέρια ξεκαρφωμένο
εγώ έπεφτα όπως ένας κάδος πέφτει σε πολλές σκάλες
χύνοντας το νερό τόσον άτυχο
εγώ έπεφτα
ενώ καίγονταν μέσα μου τα εικοσιτετράωρα.
Να η λαλιά της αγάπης στις σκόνες στα ποδήματα
έχω τη χάρη να γκρεμίζομαι απ’ τα σπλάχνα
και βλέπω, είναι με το μέρος μου ο ίλιγγος.
Νίκος Καρούζος, Τα ποιήματα Α’, Ίκαρος Εκδοτική
2. Μικρή γυναίκα βλέποντας τη συμφορά
έχουν μεθύσει τα μέλη σου από έρωτα
που θύεται αγνότερος αντίκρυ στ’ άστρα.
Κι εγώ θα μείνω μια βρόμικη προσευχή
με κρύσταλλα χρωματιστά
ψηλά χαμένος.
3. Η αγάπη δεν υπάρχει στο σώμα
δεν είναι καν το περιστέρι όταν χιονίζει ευτυχία
δεν τη βλέπω στο γενετήσιο μάκρος.
Έχεις δίκιο, Rosa. Είναι υπαρξιακός και σίγουρα η ποιητική φωνή του είναι πολύ ιδιότυπη, μοναδική θα έλεγα...και πολύ συχνά γίνεται "στριφνός" και ίσως λίγο ψυχρός. Θα επανέλθω με "ερωτικότερο" ποιητή και θερμότερο...
Διαγραφή